Псалми 144

1 Благословен Господ, град мој, који учи руке моје боју, прсте моје рату,

مزمور داوود. سپاس بر خداوند که تکیه‌گاه من است و در میدان جنگ به من قوت و مهارت می‌بخشد.

2 Добротвор мој и ограда моја, уточиште моје и Избавитељ мој, Штит мој, Онај у кога се уздам, који ми покорава народ мој.

او همیشه با من مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات می‌بخشد. بر او توکل دارم، زیرا قوم مرا زیر فرمان من نگه می‌دارد.

3 Господе! Шта је човек, те знаш за њ, и син смртнога, те га пазиш?

ای خداوند، انسان چیست که به او توجه نمایی؟ بنی‌آدم چه ارزشی دارد که به فکر او باشی؟

4 Човек је као ништа; дани су његови као сен, који пролази.

عمر او دمی بیش نیست؛ روزهای زندگی‌اش همچون سایه می‌گذرد.

5 Господе! Савиј небеса своја, и сиђи; дотакни се гора, и задимиће се.

ای خداوند، آسمان را بشکاف و فرود بیا! کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

6 Севни муњом, и разагнај их; пусти стреле своје, и распи их.

رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراکنده ساز؛ تیرهایت را پرتاب کن و آنها را از پای درآور!

7 Пружи руку своју с висине, избави ме и извади ме из воде велике, из руку туђинаца,

دستت را از آسمان دراز کن و مرا نجات ده، مرا از میان آبهای عمیق نجات ده، از دست اجنبیان نجات ده.

8 Којих уста говоре ништавне ствари, и којих је десница десница лажна.

دهان آنها پر از دروغ است؛ قسم می‌خورند که حقیقت را خواهند گفت، اما دروغ می‌گویند.

9 Боже! Песму нову певаћу Ти, у псалтир од десет жица удараћу Теби,

ای خدا، تو را سرودی تازه می‌سرایم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَه‌تار برای تو می‌سرایم!

10 Који дајеш спасење царевима, и Давида слугу свог избављаш од љутог мача.

تو پادشاهان را نجات می‌دهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشیر می‌رهانی!

11 Избави ме и отми ме из руке туђинаца, којих уста говоре ништавне ствари, и којих је десница десница лажна.

مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ این بیگانگانی که سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده!

12 Синови наши нека буду као биље, које весело одрасте у младости; кћери наше као ступови прекрасно израђени у двору;

باشد که پسران ما رشد کرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پیکرهای سنگی خوش‌تراشِ قصر پادشاه گردند!

13 Житнице наше пуне, обилне сваким житом; овце наше нек се множе на хиљаде и на сто хиљада по становима нашим.

باشد که انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزایند!

14 Волови наши нека буду товни; нека не буду нападања, ни бежања, ни тужњаве по улицама нашим.

باشد که گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزایند! باشد که در کوچه‌هایمان صدای آه و ناله نباشد!

15 Благо народу, у ког је све овако! Благо народу, у ког је Господ Бог!

خوشا به حال قومی که چنین وضعی دارند و یهوه خدای ایشان است!