Псалми 139
1 Господе! Ти ме кушаш и знаш.
Salmo de Davi, para o regente: SENHOR, tu me examinas e me conheces.
2 Ти знаш кад седам и кад устанем; Ти знаш помисли моје издалека;
Tu sabes o meu sentar e o meu caminhar; de longe entendes meus pensamentos.
3 Кад ходим и кад се одмарам, Ти си око мене, и све путеве моје видиш.
Tu cercas o meu andar e meu deitar; conheces desde antes os meus caminhos.
4 Још нема речи на језику мом, а Ти, Господе, гле, већ све знаш.
Mesmo não havendo [ainda] palavra [alguma] em minha língua, eis, SENHOR, que já sabes tudo.
5 Састраг и спред Ти си ме заклонио, и ставио на ме руку своју.
Tu me envolves por detrás e pela frente, e pões tua mão sobre mim.
6 Чудно је за ме знање Твоје, високо, не могу да га докучим.
[Teu] conhecimento é maravilhoso demais para mim, tão alto que não posso [alcançá] -lo.
7 Куда бих отишао од духа Твог, и од лица Твог куда бих побегао?
Para onde eu escaparia de teu Espírito? E para onde fugiria de tua presença?
Se eu subisse até os céus, lá tu [estás]; se eu fizer meu leito no Xeol, eis que tu [também ali estás]. (Sheol h7585)
9 Да се дигнем на крилима од зоре, и преселим се на крај мора:
Se eu tomasse as asas do amanhecer, e morasse nas extremidades do mar,
10 И онде ће ме рука Твоја водити, и држати ме десница Твоја.
Até ali tua mão me guiaria, e tua mão direita me seguraria.
11 Да кажем: Да ако ме мрак сакрије; али је и ноћ као видело око мене.
Se eu dissesse: Certamente as trevas me encobrirão; e a luz ao redor de mim [será como] a noite.
12 Ни мрак неће замрачити од Тебе, и ноћ је светла као дан: мрак је као видело.
Porém nem mesmo as trevas [me] esconderão de ti; ao invés disso, [pois] a noite é tão clara quanto o dia, [e aos teus olhos] as trevas são como a luz.
13 Јер си Ти створио шта је у мени, саставио си ме у утроби матере моје.
Porque tu és dono do meu ser, e me cobriste no ventre da minha mãe.
14 Хвалим Те, што сам дивно саздан. Дивна су дела Твоја, и душа моја то зна добро.
Eu te louvarei porque de um [jeito] assombroso e maravilhoso eu fui feito; maravilhosas [são] tuas obras; e minha alma sabe muito bem.
15 Ниједна се кост моја није сакрила од Тебе, ако и јесам саздан тајно, откан у дубини земаљској.
Meus ossos não estavam escondidos de ti quando eu fui feito em oculto, e formado como tramas de tecido nas profundezas da terra.
16 Заметак мој видеше очи Твоје, у књизи је Твојој све то записано, и дани забележени, кад их још није било ниједног.
Teus olhos viram meu corpo [ainda] sem forma, e tudo estava escrito em teu livro; [até] os dias estavam determinados quando nenhum deles [ainda] havia.
17 Како су ми недокучиве помисли Твоје, Боже! Како им је велик број!
Como são preciosos para mim os teus pensamentos, Deus! Como é grande a quantidade deles!
18 Да их бројим, више их је него песка. Кад се пробудим, још сам с Тобом.
Se eu os contasse, seriam muito mais [numerosos] que a areia; [quando] acordo, ainda estou contigo.
19 Да хоћеш, Боже, убити безбожника! Крвопије, идите од мене.
Ah, Deus, tomara que mates ao perverso! E vós, homens sanguinários, afastai-vos de mim;
20 Они говоре ружно на Тебе; узимају име Твоје узалуд непријатељи Твоји.
Porque eles falam de ti com maldade, [e] teus inimigos [se] exaltam em vão.
21 Зар да не мрзим на оне, који на Те мрзе, Господе, и да се не гадим на оне који устају на Тебе?
Por acaso, SENHOR, eu não odiaria aos que te odeiam? E não detestaria os que se levantam contra ti?
22 Пуном мрзошћу мрзим на њих; непријатељи су ми.
Eu os odeio com ódio completo; eu os considero como inimigos.
23 Окушај ме, Боже, и познај срце моје, испитај ме, и познај помисли моје.
Examina-me, Deus, e conhece meu coração; prova-me, e conhece meus pensamentos.
24 И види јесам ли на злом путу, и води ме на пут вечни.
E vê se em mim [há algum] mau caminho; e guia-me pelo caminho eterno.
