Псалми 137

1 На водама вавилонским сеђасмо и плакасмо опомињући се Сиона.

Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

2 О врбама сред њега вешасмо харфе своје.

Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

3 Онде искаху који нас заробише да певамо, и који нас оборише да се веселимо: "Певајте нам песму сионску."

Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

4 Како ћемо певати песму Господњу у земљи туђој?

Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

5 Ако заборавим тебе, Јерусалиме, нека ме заборави десница моја.

Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

6 Нека прионе језик мој за уста моја, ако тебе не успамтим, ако не уздржим Јерусалима сврх весеља свог.

Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

7 Напомени, Господе, синовима Едомовим дан јерусалимски, кад говорише: Раскопајте, раскопајте га до темеља.

И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

8 Кћери вавилонска, крвницо, благо ономе ко ти плати за дело које си нама учинила!

И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

9 Благо ономе који узме и разбије децу твоју о камен.

Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!