Псалми 129

1 Много ми досађиваше од младости моје нека рече Израиљ,

Muitas vezes me angustiaram desde a minha mocidade, diga agora Israel:

2 Много ми досађиваше од младости моје, али ме не свладаше.

Muitas vezes me angustiaram desde a minha mocidade, todavia não prevaleceram contra mim.

3 На леђима мојим ораше орачи, и водише дуге бразде своје.

Os lavradores araram sobre as minhas costas: compridos fizeram os seus sulcos.

4 Господ је праведан; исече конопце безбожничке.

O Senhor é justo: cortou as cordas dos ímpios.

5 Постидеће се, одбиће се сви који ненавиде Сион.

Sejam confundidos, e voltem para traz, todos os que aborrecem a Sião.

6 Биће као трава на крововима, која се сасушује пре него се почупа,

Sejam como a erva dos telhados, que se seca antes que a arranquem.

7 Од које неће жетелац напунити руке своје, нити наручја своја везилац;

Com a qual o segador não enche a sua mão, nem o que ata os feixes enche o seu braço.

8 И који пролазе неће рећи: "Благослов Господњи на вама! Благосиљамо вас именом Господњим."

Nem tão pouco os que passam digam: A benção do Senhor seja sobre vós: nós vos abençoamos em nome do Senhor.