Псалми 129

1 Много ми досађиваше од младости моје нека рече Израиљ,

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 Много ми досађиваше од младости моје, али ме не свладаше.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 На леђима мојим ораше орачи, и водише дуге бразде своје.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 Господ је праведан; исече конопце безбожничке.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Постидеће се, одбиће се сви који ненавиде Сион.

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 Биће као трава на крововима, која се сасушује пре него се почупа,

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 Од које неће жетелац напунити руке своје, нити наручја своја везилац;

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 И који пролазе неће рећи: "Благослов Господњи на вама! Благосиљамо вас именом Господњим."

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»