Псалми 129

1 Много ми досађиваше од младости моје нека рече Израиљ,

Veisu korkeimmassa Kuorissa. He ovat usein minua ahdistaneet, hamasta nuoruudestani, sanokaan nyt Israel;

2 Много ми досађиваше од младости моје, али ме не свладаше.

He ovat usein minua ahdistaneet, hamasta nuoruudestani; mutta ei he minua voittaneet.

3 На леђима мојим ораше орачи, и водише дуге бразде своје.

Kyntäjät ovat minun selkäni päällä kyntäneet, ja vakonsa pitkäksi vetäneet.

4 Господ је праведан; исече конопце безбожничке.

Herra, joka vanhurskas on, on jumalattomain köydet katkonut.

5 Постидеће се, одбиће се сви који ненавиде Сион.

Tulkoon häpiään ja kääntyköön takaperin kaikki, jotka Zionia vihaavat.

6 Биће као трава на крововима, која се сасушује пре него се почупа,

Olkoon niinkuin ruoho kattojen päällä, joka kuivettuu ennen kuin se reväistään ylös,

7 Од које неће жетелац напунити руке своје, нити наручја своја везилац;

Joista niittäjä ei kättänsä täytä, eikä lyhteensitoja syliänsä;

8 И који пролазе неће рећи: "Благослов Господњи на вама! Благосиљамо вас именом Господњим."

Eikä yksikään ohitsekäypä sano: olkoon Herran siunaus teidän päällänne: me siunaamme teitä Herran nimeen.