Псалми 109
1 Боже, славо моја, немој ћутати,
Veisuunjohtajalle; Daavidin virsi. Jumala, minun ylistykseni, älä ole vaiti.
2 Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.
Sillä he ovat avanneet minua vastaan jumalattoman ja petollisen suun, he puhuttelevat minua valheen kielellä.
3 Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.
Vihan sanoilla he ovat minut piirittäneet, ja syyttä he sotivat minua vastaan.
4 За љубав моју устају на мене, а ја се молим.
Rakkauteni palkaksi he minua vainoavat, mutta minä ainoastaan rukoilen.
5 Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.
He kostavat minulle hyvän pahalla ja rakkauteni vihalla.
6 Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.
Aseta jumalaton mies häntä vastaan, ja seisokoon syyttäjä hänen oikealla puolellansa.
7 Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.
Oikeuden edessä hän joutukoon syyhyn, ja hänen rukouksensa tulkoon synniksi.
8 Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.
Hänen päivänsä olkoot harvat, ottakoon toinen hänen kaitsijatoimensa.
9 Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.
Tulkoot hänen lapsensa orvoiksi ja hänen vaimonsa leskeksi.
10 Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.
Kierrelkööt hänen lapsensa alati kerjäten, anelkoot kaukana kotinsa raunioilta.
11 Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.
Anastakoon koronkiskuri kaiken hänen omansa, ja riistäkööt vieraat hänen vaivannäkönsä.
12 Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.
Älköön kukaan osoittako hänelle laupeutta, älköönkä kukaan armahtako hänen orpojansa.
13 Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.
Hänen jälkeläisensä hävitkööt sukupuuttoon, pyyhittäköön heidän nimensä pois toisessa polvessa.
14 Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.
Hänen isiensä rikkomukset pysykööt Herran muistossa, älköönkä hänen äitinsä syntiä pyyhittäkö pois.
15 Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;
Olkoot ne Herran edessä alati, ja hävittäköön hän heidän muistonsa maan päältä.
16 Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.
Sillä se mies ei ajatellutkaan tehdä laupeutta, vaan vainosi kurjaa ja köyhää ja sydämen tuskassa olevaa, tappaaksensa hänet.
17 Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.
Hän rakasti kirousta, ja se kohtasi häntä; hän ei huolinut siunauksesta, ja se väistyi hänestä kauas.
18 Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.
Hän puki kirouksen yllensä niinkuin vaatteensa, ja se meni hänen sisuksiinsa niinkuin vesi ja hänen luihinsa niinkuin öljy.
19 Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.
Se olkoon hänellä viittana, johon hän verhoutuu, ja vyönä, johon hän aina vyöttäytyy.
20 Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.
Tämä olkoon Herralta minun vainoojaini palkka ja niiden, jotka puhuvat pahaa minua vastaan.
21 А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.
Mutta sinä, Herra, Herra, auta minua nimesi tähden, sillä sinun armosi on hyvä, pelasta minut.
22 Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.
Sillä minä olen kurja ja köyhä, ja sydämeni on haavoitettu minun rinnassani.
23 Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.
Minä katoan pois kuin pitenevä varjo, minut pudistetaan pois kuin heinäsirkka.
24 Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.
Polveni horjuvat paastoamisesta, ja minun ruumiini on laihtunut lihattomaksi.
25 Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.
Ja minä olen joutunut heidän herjattavakseen, minut nähdessään he nyökyttävät päätänsä.
26 Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.
Auta minua, Herra, minun Jumalani, pelasta minut armosi jälkeen;
27 Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.
ja he saakoot tuta, että tämä on sinun kätesi, että sinä, Herra, sen teit.
28 Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.
Jos he kiroavat, siunaa sinä, jos he nousevat, joutukoot häpeään, mutta palvelijasi saakoon iloita.
29 Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.
Olkoon häväistys minun vainoojaini pukuna, ja verhotkoon heitä heidän häpeänsä niinkuin viitta.
30 Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,
Minä suullani kiitän suuresti Herraa, ja monien keskellä minä ylistän häntä.
31 Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.
Sillä hän seisoo köyhän oikealla puolella pelastaakseen hänet niistä, jotka hänet tuomitsevat.
