Псалми 109

1 Боже, славо моја, немој ћутати,

Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.

2 Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.

Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

3 Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.

En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.

4 За љубав моју устају на мене, а ја се молим.

Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.

5 Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.

En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

6 Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.

Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

7 Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.

Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.

8 Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.

Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

9 Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.

Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

10 Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.

En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

11 Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.

Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.

12 Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.

Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

13 Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.

Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.

14 Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.

De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

15 Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;

Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.

16 Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.

Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.

17 Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.

Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

18 Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.

En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.

19 Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.

Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

20 Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.

Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

21 А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.

Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

22 Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.

Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.

23 Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.

Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.

24 Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.

Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.

25 Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.

Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.

26 Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.

Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

27 Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.

Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.

28 Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.

Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

29 Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.

Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

30 Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,

Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.

31 Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.

Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.