Псалми 106
1 Хвалите Господа, јер је добар, јер је довека милост Његова.
Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!
2 Ко ће исказати силу Господњу? Испричати сву славу Његову?
Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?
3 Благо онима који држе истину и творе право свагда!
Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!
4 Опомени ме се, Господе, по својој милости к народу свом; походи ме помоћу својом,
Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,
5 Да бих видео у добру изабране Твоје, веселио се у весељу народа Твог, хвалио се заједно с наследством Твојим.
Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!
6 Згрешисмо с оцима својим, постасмо кривци, безаконици.
Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!
7 Оци наши у Мисиру не разумеше чудеса Твојих, не опомињаше се великих милости Твојих, и викаше крај мора, крај Црвеног Мора.
Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!
8 Али им Он поможе имена свог ради, да би показао силу своју.
Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:
9 Запрети Црвеном Мору, и пресахну; и преведе их преко бездане као преко пустиње;
Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.
10 И сачува их од руке ненавидникове, и избави их из руке непријатељеве.
Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;
11 Покри вода непријатеље њихове, ниједан од њих не оста.
De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!
12 Тада вероваше речима Његовим, и певаше Му хвалу.
Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.
13 Али брзо заборавише дела Његова, и не почекаше воље Његове.
Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;
14 Полакомише се у пустињи, и стадоше кушати Бога у земљи где се не живи.
Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.
15 Он испуни молбу њихову, али посла погибао на душу њихову.
Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.
16 Позавидеше Мојсију и Арону, ког беше Господ осветио.
Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.
17 Раседе се земља, и прождре Датана и затрпа чету Авиронову.
Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;
18 И спали огањ чету њихову, и пламен сажеже безбожнике.
Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!
19 Начинише теле код Хорива, и клањаху се кипу.
Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
20 Мењаху славу своју на прилику вола, који једе траву.
Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
21 Заборавише Бога, Спаситеља свог, који је учинио велика дела у Мисиру,
Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
22 Дивна у земљи Хамовој, страшна на Црвеном Мору.
Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
23 И хтеде их истребити, да Мојсије изабраник Његов не стаде као у раселини пред Њим, и не одврати јарост Његову да их не истреби.
En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.
24 После не марише за земљу жељену, не вероваше речи Његовој.
Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;
25 Побунише се у шаторима својим, не слушаше глас Господњи.
Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.
26 И Он подиже руку своју на њих, да их побије у пустињи,
Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,
27 Да побије племе њихово међу народима, и расеје их по земљама.
Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!
28 И присташе за Велфегором, и једоше принесено на жртву мртвима.
Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;
29 И расрдише Бога делима својим, и удари у њих погибао.
Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.
30 И устаде Финес, и умилостиви, и престаде погибао.
Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;
31 И то му се прими у правду, од колена до колена довека.
Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.
32 И разгневише Бога на води Мериви, и Мојсије пострада њих ради;
Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:
33 Јер дотужише духу његовом, и погреши устима својим.
Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.
34 Не истребише народе, за које им је Господ рекао;
Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;
35 Него се помешаше с незнабошцима, и научише дела њихова.
Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:
36 Стадоше служити идолима њиховим, и они им бише замка.
Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;
37 Синове своје и кћери своје приносише на жртву ђаволима.
Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;
38 Проливаше крв праву; крв синова својих и кћери својих, које приношаху на жртву идолима хананским, и оскврни се земља крвним делима.
Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.
39 Оскврнише себе делима својим, и чинише прељубу поступањем својим.
Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!
40 И плану гнев Господњи на народ Његов, и омрзну Му део Његов.
Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:
41 И предаде их у руке незнабожачке, и ненавидници њихови стадоше господарити над њима.
Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;
42 Досађиваше им непријатељи њихови, и они бише покорени под власт њихову.
Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.
43 Много их је пута избављао, али Га они срдише намерама својим, и бише поништени за безакоње своје.
En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,
44 Али Он погледа на невољу њихову, чувши тужњаву њихову,
Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;
45 И опомену се завета свог с њима, и покаја се по великој милости својој;
Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;
46 И учини, те их стадоше жалити сви који их беху заробили.
Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.
47 Спаси нас, Господе Боже наш, и покупи нас из незнабожаца, да славимо свето име Твоје, да се хвалимо Твојом славом!
Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!
48 Благословен Господ Бог Израиљев од века и довека! И сав народ нека каже: Амин! Алилуја!
Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!
