Псалми 104
1 Благосиљај, душо моја, Господа! Господе, Боже мој, велик си веома, обукао си се у величанство и красоту.
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2 Обукао си светлост као хаљину, разапео небо као шатор;
Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
3 Водом си покрио дворове своје, облаке начинио си да су Ти кола, идеш на крилима ветреним.
Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 Чиниш ветрове да су Ти анђели, пламен огњени да су Ти слуге.
Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
5 Утврдио си земљу на темељима њеним, да се не помести на век века.
Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
6 Безданом као хаљином оденуо си је; на горама стоје воде.
Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
7 Од претње Твоје беже, од громовног гласа Твог теку.
Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
8 Излазе на горе и силазе у долине, на место које си им утврдио.
Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Поставио си међу, преко које не прелазе, и не враћају се да покрију земљу.
Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10 Извео си изворе по долинама, између гора теку воде.
Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
11 Напајају све звери пољске; дивљи магарци гасе жеђ своју.
Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12 На њима птице небеске живе; кроз гране разлеже се глас њихов.
Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
13 Напајаш горе с висина својих, плодовима дела Твојих сити се земља.
Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14 Дајеш те расте трава стоци, и зелен на корист човеку, да би извадио хлеб из земље.
Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15 И вино весели срце човеку, и лице се светли од уља, и хлеб срце човеку крепи.
Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16 Сите се дрвета Божија, кедри ливански, које си посадио.
RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17 На њима птице вију гнезда; станак је родин на јелама.
Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
18 Горе високе дивокозама, камен је уточиште зечевима.
Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19 Створио си месец да показује времена, сунце познаје запад свој.
Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20 Стереш таму, и бива ноћ, по којој излази све зверје шумско;
Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21 Лавови ричу за пленом, и траже од Бога хране себи.
Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
22 Сунце гране, и они се сакривају и лежу у ложе своје.
Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
23 Излази човек на посао свој, и на рад свој до вечера.
İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
24 Како је много дела Твојих, Господе! Све си премудро створио; пуна је земља блага Твог.
Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25 Гле, море велико и широко, ту гмижу без броја, животиња мала и велика;
İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
26 Ту лађе плове, крокодил, ког си створио да се игра по њему.
Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27 Све Тебе чека, да им дајеш пићу на време.
Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28 Дајеш им, примају; отвориш руку своју, сите се добра.
Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29 Одвратиш лице своје, жалосте се; узмеш им дух, гину, и у прах свој враћају се.
Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30 Пошаљеш дух свој, постају, и понављаш лице земљи.
Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31 Слава Господу увек; нек се весели Господ за дела своја!
RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32 Он погледа на земљу, и она се тресе; дотакне се гора, и диме се.
O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
33 Певаћу Господу за живота свог; хвалићу Бога свог док сам год.
Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
34 Нека Му буде мила беседа моја! Веселићу се о Господу.
Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
35 Нека нестане грешника са земље, и безбожника нека не буде више! Благосиљај, душо моја, Господа! Алилуја!
Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
