< Псалми 104 >
1 Благосиљај, душо моја, Господа! Господе, Боже мој, велик си веома, обукао си се у величанство и красоту.
Bendize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentíssimo, estás vestido de glória e de magestade.
2 Обукао си светлост као хаљину, разапео небо као шатор;
Ele se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
3 Водом си покрио дворове своје, облаке начинио си да су Ти кола, идеш на крилима ветреним.
Põe nas águas as vigas das suas câmaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as asas do vento.
4 Чиниш ветрове да су Ти анђели, пламен огњени да су Ти слуге.
Faz dos seus anjos espíritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
5 Утврдио си земљу на темељима њеним, да се не помести на век века.
Lançou os fundamentos da terra, para que não vacile em tempo algum.
6 Безданом као хаљином оденуо си је; на горама стоје воде.
Tu a cobres com o abismo, como com um vestido: as águas estavam sobre os montes.
7 Од претње Твоје беже, од громовног гласа Твог теку.
Á tua repreensão fugiram: à voz do teu trovão se apressaram.
8 Излазе на горе и силазе у долине, на место које си им утврдио.
Sobem aos montes, descem aos vales, até ao lugar que para elas fundaste.
9 Поставио си међу, преко које не прелазе, и не враћају се да покрију земљу.
Termo lhes puseste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
10 Извео си изворе по долинама, између гора теку воде.
Tu, que fazes sair as fontes nos vales, as quais correm entre os montes.
11 Напајају све звери пољске; дивљи магарци гасе жеђ своју.
Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sede.
12 На њима птице небеске живе; кроз гране разлеже се глас њихов.
Junto delas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
13 Напајаш горе с висина својих, плодовима дела Твојих сити се земља.
Ele rega os montes desde as suas câmaras: a terra se farta do fruto das suas obras.
14 Дајеш те расте трава стоци, и зелен на корист човеку, да би извадио хлеб из земље.
Faz crescer a erva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
15 И вино весели срце човеку, и лице се светли од уља, и хлеб срце човеку крепи.
E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
16 Сите се дрвета Божија, кедри ливански, које си посадио.
As árvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do líbano que ele plantou,
17 На њима птице вију гнезда; станак је родин на јелама.
Onde as aves se aninham: enquanto à cegonha, a sua casa é nas faias.
18 Горе високе дивокозама, камен је уточиште зечевима.
Os altos montes são um refúgio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
19 Створио си месец да показује времена, сунце познаје запад свој.
Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu ocaso.
20 Стереш таму, и бива ноћ, по којој излази све зверје шумско;
Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animais da selva.
21 Лавови ричу за пленом, и траже од Бога хране себи.
Os leãozinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
22 Сунце гране, и они се сакривају и лежу у ложе своје.
Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
23 Излази човек на посао свој, и на рад свој до вечера.
Então sai o homem à sua obra e ao seu trabalho, até à tarde.
24 Како је много дела Твојих, Господе! Све си премудро створио; пуна је земља блага Твог.
Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
25 Гле, море велико и широко, ту гмижу без броја, животиња мала и велика;
Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde há réptis sem número, animais pequenos e grandes.
26 Ту лађе плове, крокодил, ког си створио да се игра по њему.
Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para nele folgar.
27 Све Тебе чека, да им дајеш пићу на време.
Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo oportuno.
28 Дајеш им, примају; отвориш руку своју, сите се добра.
Dando-lho tu, eles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
29 Одвратиш лице своје, жалосте се; узмеш им дух, гину, и у прах свој враћају се.
Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o fôlego, morrem, e voltam para o seu pó.
30 Пошаљеш дух свој, постају, и понављаш лице земљи.
Envias o teu espírito, e são criados, e assim renovas a face da terra.
31 Слава Господу увек; нек се весели Господ за дела своја!
A glória do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
32 Он погледа на земљу, и она се тресе; дотакне се гора, и диме се.
Olhando ele para a terra, ela treme; tocando nos montes, logo fumegam.
33 Певаћу Господу за живота свог; хвалићу Бога свог док сам год.
Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, enquanto eu tiver existência.
34 Нека Му буде мила беседа моја! Веселићу се о Господу.
A minha meditação acerca dele será suave: eu me alegrarei no Senhor.
35 Нека нестане грешника са земље, и безбожника нека не буде више! Благосиљај, душо моја, Господа! Алилуја!
Desçam da terra os pecadores, e os ímpios não sejam mais. bendize, ó alma minha, ao Senhor. louvai ao Senhor.