Псалми 102
1 Господе! Чуј молитву моју, и вика моја нек изађе преда Те.
Orazione dell'afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.
2 Немој одвратити лице своје од мене; у дан кад сам у невољи пригни к мени ухо своје, у дан кад Те призивам, похитај, услиши ме.
Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.
3 Јер прођоше као дим дани моји, кости моје као топионица огореше.
Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.
4 Покошено је као трава и посахло срце моје, да заборавих јести хлеб свој.
Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.
5 Од уздисања мог приону кост моја за месо моје.
Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de' miei gemiti.
6 Постадох као гем у пустињи; ја сам као сова на зидинама.
Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.
7 Не спавам, и седим као птица без друга на крову.
Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;
8 Сваки дан руже ме непријатељи моји, и који су се помамили на мене, мном се уклињу.
Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.
9 Једем пепео као хлеб, и пиће своје растварам сузама.
Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.
10 Од гнева Твог и срдње Твоје; јер подигавши ме бацио си ме.
Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato [a basso].
11 Дани су моји као сен, који пролази, и ја као трава осуших се.
I miei giorni [son] come l'ombra che dichina; Ed io son secco come erba.
12 А Ти, Господе, остајеш довека, и спомен Твој од колена до колена.
Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria [è] per ogni età.
13 Ти ћеш устати, смиловаћеш се на Сион, јер је време смиловати се на њ, јер је дошло време;
Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè [egli è] tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.
14 Јер слугама Твојим омиле и камење његово, и прах његов жале.
Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.
15 Тада ће се незнабошци бојати имена Господњег, и сви цареви земаљски славе Његове;
E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,
16 Јер ће Господ сазидати Сион, и јавити се у слави својој;
Quando il Signore avrà riedificata Sion, [Quando] egli sarà apparito nella sua gloria,
17 Погледаће на молитву оних који немају помоћи, и неће се оглушити молбе њихове.
Ed avrà volto lo sguardo all'orazione de' desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.
18 Написаће се ово потоњем роду, и народ наново створен хвалиће Господа.
Ciò sarà scritto all'età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.
19 Што је приникао са свете висине своје, Господ погледао с неба на земљу.
Perciocchè egli avrà riguardato dall'alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;
20 Да чује уздисање сужњево, и одреши синове смртне;
Per udire i gemiti de' prigioni; Per isciogliere quelli ch'erano condannati a morte;
21 Да би казивали на Сиону име Господње и хвалу Његову у Јерусалиму,
Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.
22 Кад се скупе народи и царства да служе Господу.
Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore.
23 Строшио је на путу крепост моју, скратио дане моје.
Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.
24 Рекох: Боже мој! Немој ме узети у половини дана мојих. Твоје су године од колена до колена.
Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de' miei dì; I tuoi anni [durano] per ogni età.
25 Давно си поставио земљу, и небеса су дело руку Твојих.
Tu fondasti già la terra; E i cieli [son] l'opera delle tue mani;
26 То ће проћи, а Ти ћеш остати; све ће то као хаљина оветшати, као хаљину променићеш их и промениће се.
Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.
27 Али Ти си тај исти и године Твоје неће истећи.
Ma tu [sei sempre] lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.
28 Синови ће слуга Твојих живети, и семе ће се њихово утврдити пред лицем Твојим.
I figliuoli de' tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto.
