Приче Соломонове 1
1 Приче Соломуна сина Давидовог, цара Израиљевог,
Исраил падишаси Давутниң оғли Сулайманниң пәнд-несиһәтлири: —
2 Да се познаје мудрост и настава, да се разумеју речи разумне,
Бу пәнд-несиһәтләр саңа әқил-парасәт, әдәп-әхлақни үгитип, сени ибрәтлик сөзләрни чүшинидиған қилиду;
3 Да се прима настава у разуму, у правди, у суду и у свему што је право,
саңа даналиқ, һәққанийлиқ, пәм-парасәт вә дуруслуқниң йолйоруқ-тәрбийисини қобул қилдуриду.
4 Да се даје лудима разборитост, младићима знање и помњивост.
Бу [пәнд-несиһәтләр] наданларни зерәк қилип, яшларни билимлик вә сәзгүр қилиду;
5 Мудар ће слушати и више ће знати, и разуман ће стећи мудрост,
буларға қулақ селиши билән даналар билимини ашуриду, йорутулған кишиләр техиму дана мәслиһәткә еришиду,
6 Да разуме приче и значење, речи мудрих људи и загонетке њихове.
шундақла пәнд-несиһәтләр һәм тәмсилләрниң мәнасини, данишмәнләрниң һекмәтлири һәм тилсим сөзлирини чүшинидиған қилиниду.
7 Почетак је мудрости страх Господњи; луди презиру мудрост и наставу.
Пәрвәрдигардин қорқуш билимниң башлинишидур; Ахмақлар даналиқни вә тәрбийини көзгә илмайду.
8 Слушај, сине, наставу оца свог, и не остављај науке матере своје.
И оғлум, атаңниң тәрбийисигә қулақ сал, анаңниң сөз-несиһәтидин айрилма;
9 Јер ће бити венац од милина око главе твоје, и гривна на грлу твом.
чүнки улар сениң бешиңға тақалған гүл чәмбирәк, бойнуңға есилған марҗан болиду.
10 Сине мој, ако би те мамили грешници, не пристај;
И оғлум, яманлар сени аздурса, уларға әгәшмигин.
11 Ако би рекли: Ходи с нама да вребамо крв, да заседамо правоме низашта;
Әгәр улар: — Жүр, қапқан қуруп адәм өлтүрәйли; Йошурунивелип, бирәр бегуна кәлгәндә урайли!
Тәһтисарадәк уларни жутуветәйли, Сақ болсиму, һаңға чүшкәнләрдәк уларни жиқитайли; (Sheol h7585)
13 Свакојаког блага добићемо, напунићемо куће своје плена;
Улардин хилму-хил қиммәтлик мал-дунияға егә болуп, Өйлиримизни олҗа билән толдуримиз.
14 Бацаћеш жреб свој с нама; један ће нам тоболац бити свима;
Биз билән шерик бол, Һәмянимиз бир болсун, десә, —
15 Сине мој, не иди на пут с њима, чувај ногу своју од стазе њихове.
И оғлум, уларға йолдаш болма, Өзүңни уларниң изидин нери қил!
16 Јер ногама својим трче на зло и хите да проливају крв.
Чүнки уларниң путлири рәзилликкә жүгүриду, Қолини қан қилиш үчүн алдирайду.
17 Јер се узалуд разапиње мрежа на очи свакој птици;
Һәр қандақ учарқанат туюп қалғанда қапқан қоюш бекар аваричиликтур;
18 А они вребају своју крв и заседају својој души.
Лекин булар дәл өз қенини төкүш үчүн сақлайду; Өз җанлириға замин болушни күтиду.
19 Такви су путеви свих лакомих на добитак, који узима душу својим господарима.
Нәпси йоғинап кәткән һәр бир адәмниң йоллириниң ақивити мана шундақ; [Һарам мал-дуния] өз егилириниң җенини алиду.
20 Премудрост виче на пољу, на улицама пушта глас свој;
[Бүйүк] даналиқ кочида очуқ-ашкарә хитап қилмақта, Чоң мәйданларда садасини аңлатмақта.
21 У највећој вреви виче, на вратима, у граду говори своје беседе;
Коча доқмушлирида адәмләрни чақирмақта, Шәһәр дәрвазилирида сөзлирини җакалимақта: —
22 Луди, докле ћете љубити лудост? И подсмевачима докле ће бити мио подсмех? И безумни, докле ће мрзети на знање?
И саддилар, қачанғичә мошундақ наданлиққа берилисиләр? Мәсқирә қилғучилар қачанғичә мәсқириликтин һозур алсун? Ахмақлар қачанғичә билимдин нәпрәтләнсун?!
23 Обратите се на карање моје; ево, изасућу вам дух свој, казаћу вам речи своје.
Тәнбиһлиримгә қулақ селип маңған йолуңлардин янған болсаңлар еди! Роһумни силәргә төкүп берәттим, Сөзлиримни силәргә билдүргән болаттим.
24 Што звах, али не хтесте, пружах руку своју, али нико не мари,
Лекин чақирсам, аңлимидиңлар; Қолумни узартсам, һеч қайсиңлар қаримидиңлар.
25 Него одбацисте сваки савет мој, и карање моје не хтесте примити;
Несиһәтлиримниң һәммисигә пәрва қилмидиңлар, Тәнбиһимни аңлашни қилчә халимидиңлар.
26 Зато ћу се и ја смејати вашој невољи, ругаћу се кад дође чега се бојите;
Шуңа, бешиңларға балаю-қаза кәлгәндә күлимән, Вәһимә силәргә йетиши билән мәсқирә қилимән.
27 Кад као пустош дође чега се бојите, и погибао ваша као олуја кад дође, кад навали на вас невоља и мука.
Һалакәт елип кәлгән вәһимә үстүңләргә чүшкәндә, Вәйранчилиқ силәргә қуюнтаздәк кәлгәндә, Силәр еғир қайғуға вә азапқа муптила болғиниңларда —
28 Тада ће ме звати, али се нећу одазвати; рано ће тражити, али ме неће наћи.
У чағда мошу кишиләр мәндин өтүнүп чақириду, Мән пәрва қилмаймән, Мени тәлмүрүп издисиму, тапалмайду.
29 Јер мрзише на знање, и страх Господњи не изабраше;
Улар билимгә нәпрәтләнгинидин, Пәрвәрдигардин әйминишни таллимиғинидин,
30 Не присташе на мој савет, и презираше сва карања моја.
Мениң нәсиһитимни қилчә қобул қилғуси йоқлуғидин, Тәнбиһимгиму пәрва қилмиғиниңлардин,
31 Зато ће јести плод од путева својих, и наситиће се савета својих.
Улар өз бешини йәйду, Өз қәстлиридин толуқ азап тартиду;
32 Јер ће луде убити мир њихов, и безумне ће погубити срећа њихова.
Чүнки саддиларниң йолдин чиқиши өз җениға замин болиду; Ахмақлар раһәтлик турмушидин өзлирини һалак қилиду.
33 Али ко ме слуша боравиће безбрижно, и биће на миру не бојећи се зла.
Лекин маңа қулақ салғанлар аман-есән яшайду, Балаю-қазалардин, ғәм-әндишләрдин халий болуп, хатирҗәм туриду.
