Приче Соломонове 1
1 Приче Соломуна сина Давидовог, цара Израиљевог,
| משלי שלמה בן-דוד-- מלך ישראל |
2 Да се познаје мудрост и настава, да се разумеју речи разумне,
| לדעת חכמה ומוסר להבין אמרי בינה |
3 Да се прима настава у разуму, у правди, у суду и у свему што је право,
| לקחת מוסר השכל צדק ומשפט ומשרים |
4 Да се даје лудима разборитост, младићима знање и помњивост.
| לתת לפתאים ערמה לנער דעת ומזמה |
5 Мудар ће слушати и више ће знати, и разуман ће стећи мудрост,
| ישמע חכם ויוסף לקח ונבון תחבלות יקנה |
6 Да разуме приче и значење, речи мудрих људи и загонетке њихове.
| להבין משל ומליצה דברי חכמים וחידתם |
7 Почетак је мудрости страх Господњи; луди презиру мудрост и наставу.
| יראת יהוה ראשית דעת חכמה ומוסר אוילים בזו |
8 Слушај, сине, наставу оца свог, и не остављај науке матере своје.
| שמע בני מוסר אביך ואל-תטש תורת אמך |
9 Јер ће бити венац од милина око главе твоје, и гривна на грлу твом.
| כי לוית חן הם לראשך וענקים לגרגרתך |
10 Сине мој, ако би те мамили грешници, не пристај;
| בני-- אם-יפתוך חטאים אל-תבא |
11 Ако би рекли: Ходи с нама да вребамо крв, да заседамо правоме низашта;
| אם-יאמרו לכה אתנו נארבה לדם נצפנה לנקי חנם |
| נבלעם כשאול חיים ותמימים כיורדי בור (Sheol h7585) |
13 Свакојаког блага добићемо, напунићемо куће своје плена;
| כל-הון יקר נמצא נמלא בתינו שלל |
14 Бацаћеш жреб свој с нама; један ће нам тоболац бити свима;
| גורלך תפיל בתוכנו כיס אחד יהיה לכלנו |
15 Сине мој, не иди на пут с њима, чувај ногу своју од стазе њихове.
| בני--אל-תלך בדרך אתם מנע רגלך מנתיבתם |
16 Јер ногама својим трче на зло и хите да проливају крв.
| כי רגליהם לרע ירוצו וימהרו לשפך-דם |
17 Јер се узалуд разапиње мрежа на очи свакој птици;
| כי-חנם מזרה הרשת-- בעיני כל-בעל כנף |
18 А они вребају своју крв и заседају својој души.
| והם לדמם יארבו יצפנו לנפשתם |
19 Такви су путеви свих лакомих на добитак, који узима душу својим господарима.
| כן--ארחות כל-בצע בצע את-נפש בעליו יקח |
20 Премудрост виче на пољу, на улицама пушта глас свој;
| חכמות בחוץ תרנה ברחבות תתן קולה |
21 У највећој вреви виче, на вратима, у граду говори своје беседе;
| בראש המיות תקרא בפתחי שערים בעיר--אמריה תאמר |
22 Луди, докле ћете љубити лудост? И подсмевачима докле ће бити мио подсмех? И безумни, докле ће мрзети на знање?
| עד-מתי פתים-- תאהבו-פתי ולצים--לצון חמדו להם וכסילים ישנאו-דעת |
23 Обратите се на карање моје; ево, изасућу вам дух свој, казаћу вам речи своје.
| תשובו לתוכחתי הנה אביעה לכם רוחי אודיעה דברי אתכם |
24 Што звах, али не хтесте, пружах руку своју, али нико не мари,
| יען קראתי ותמאנו נטיתי ידי ואין מקשיב |
25 Него одбацисте сваки савет мој, и карање моје не хтесте примити;
| ותפרעו כל-עצתי ותוכחתי לא אביתם |
26 Зато ћу се и ја смејати вашој невољи, ругаћу се кад дође чега се бојите;
| גם-אני באידכם אשחק אלעג בבא פחדכם |
27 Кад као пустош дође чега се бојите, и погибао ваша као олуја кад дође, кад навали на вас невоља и мука.
| בבא כשאוה (כשואה) פחדכם-- ואידכם כסופה יאתה בבא עליכם צרה וצוקה |
28 Тада ће ме звати, али се нећу одазвати; рано ће тражити, али ме неће наћи.
| אז יקראנני ולא אענה ישחרנני ולא ימצאנני |
29 Јер мрзише на знање, и страх Господњи не изабраше;
| תחת כי-שנאו דעת ויראת יהוה לא בחרו |
30 Не присташе на мој савет, и презираше сва карања моја.
| לא-אבו לעצתי נאצו כל-תוכחתי |
31 Зато ће јести плод од путева својих, и наситиће се савета својих.
| ויאכלו מפרי דרכם וממעצתיהם ישבעו |
32 Јер ће луде убити мир њихов, и безумне ће погубити срећа њихова.
| כי משובת פתים תהרגם ושלות כסילים תאבדם |
33 Али ко ме слуша боравиће безбрижно, и биће на миру не бојећи се зла.
| ושמע לי ישכן-בטח ושאנן מפחד רעה |
