Приче Соломонове 8
1 Не виче ли мудрост? И разум не пушта ли глас свој?
Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?
2 Наврх висина, на путу, на распутицама стоји,
Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.
3 Код врата, на уласку у град, где се отварају врата, виче:
Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:
4 Вас вичем, о људи, и глас свој обраћам к синовима људским.
Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:
5 Научите се луди мудрости, и безумни оразумите се.
Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.
6 Слушајте, јер ћу говорити велике ствари, и усне моје отварајући се казиваће шта је право.
Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.
7 Јер уста моја говоре истину, и мрска је уснама мојим безбожност.
Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.
8 Праве су све речи уста мојих, ништа нема у њима криво ни изопачено.
Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.
9 Све су обичне разумном и праве су онима који налазе знање.
Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.
10 Примите наставу моју, а не сребро, и знање радије него најбоље злато.
Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.
11 Јер је боља мудрост од драгог камења, и шта је год најмилијих ствари не могу се изједначити с њом.
Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.
12 Ја мудрост боравим с разборитошћу, и разумно знање налазим.
Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.
13 Страх је Господњи мржња на зло; ја мрзим на поноситост и на охолост и на зли пут и на уста опака.
Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.
14 Мој је савет и шта год јесте; ја сам разум и моја је сила.
De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.
15 Мном цареви царују, и владаоци постављају правду.
Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.
16 Мном владају кнезови и поглавари и све судије земаљске.
Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.
17 Ја љубим оне који мене љубе, и који ме добро траже налазе ме.
Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.
18 У мене је богатство и слава, постојано добро и правда.
Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.
19 Плод је мој бољи од злата и од најбољег злата, и добитак је мој бољи и од најбољег сребра.
Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.
20 Путем праведним ходим, посред стаза правице,
Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;
21 Да онима који ме љубе дам оно што јесте, и ризнице њихове да напуним.
Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.
22 Господ ме је имао у почетку пута свог, пре дела својих, пре сваког времена.
La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.
23 Пре векова постављена сам, пре почетка, пре постања земље.
Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.
24 Кад још не беше бездана, родила сам се, кад још не беше извора обилатих водом.
Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.
25 Пре него се горе основаше, пре хумова ја сам се родила;
Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;
26 Још не беше начинио земље ни поља ни почетка праху васиљенском;
Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.
27 Кад је уређивао небеса, онде бејах; кад је размеравао круг над безданом.
Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,
28 Кад је утврђивао облаке горе и крепио изворе бездану;
Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,
29 Кад је постављао мору међу и водама да не преступају заповести Његове, кад је постављао темеље земљи;
Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:
30 Тада бејах код Њега храњеница, бејах Му милина сваки дан, и весељах се пред Њим свагда;
Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.
31 Весељах се на васиљени Његовој, и милина ми је са синовима људским.
Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.
32 Тако, дакле, синови, послушајте ме, јер благо онима који се држе путева мојих.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.
33 Слушајте наставу, и будите мудри, и немојте је одбацити.
Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.
34 Благо човеку који ме слуша стражећи на вратима мојим сваки дан и чувајући прагове врата мојих.
Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.
35 Јер ко мене налази, налази живот и добија љубав од Господа.
Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.
36 А ко о мене греши, чини криво души својој; сви који мрзе на ме, љубе смрт.
Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.
