Приче Соломонове 7
1 Сине, чувај речи моје, и заповести моје сахрани код себе.
Filho meu, guarda as minhas palavras, e esconde dentro de ti os meus mandamentos.
2 Чувај заповести моје и бићеш жив, и науку моју као зеницу очију својих.
Guarda os meus mandamentos, e vive; e a minha lei, como as meninas dos teus olhos.
3 Привежи их себи на прсте, напиши их на плочи срца свог.
Ata-os aos teus dedos, escreve-os na táboa do teu coração.
4 Реци мудрости: Сестра си ми; и пријатељицом зови разборитост,
Dize à sabedoria, Tu és minha irmã; e à prudência chama parenta.
5 Да би те чувала од жене туђе, од туђинке, која ласка речима.
Para te guardarem da mulher alheia, da estrangeira, que lisongeia com as suas palavras.
6 Јер с прозора дома свог кроз решетку гледах,
Porque da janela da minha casa, por minhas grades olhando eu,
7 И видех међу лудима, опазих међу децом безумног младића,
Vi entre os símplices, descobri entre os moços, um mancebo falto de juízo,
8 Који иђаше улицом покрај угла њеног, и корачаше путем ка кући њеној,
Que passava pela rua junto à sua esquina, e seguia o caminho da sua casa;
9 У сумрак, увече, кад се уноћа и смрче;
No crepúsculo, à tarde do dia, na tenebrosa noite e na escuridão;
10 А гле, срете га жена у оделу курвинском и лукавог срца,
E eis que uma mulher lhe saiu ao encontro, com enfeites de prostituta, e astuta de coração:
11 Плаха и пуста, којој ноге не могу стајати код куће,
Esta era alvoroçadora, e contenciosa; não paravam em sua casa os seus pés;
12 Сад на пољу, сад на улици, код сваког угла вребаше.
Agora por fora, depois pelas ruas, e espreitando por todos os cantos:
13 И ухвати га, и пољуби га, и безобразно рече му:
E pegou dele, e o beijou; esforçou o seu rosto, e disse-lhe:
14 Имам жртве захвалне, данас изврших завете своје;
Sacrifícios pacíficos tenho comigo; hoje paguei os meus votos.
15 Зато ти изиђох на сусрет да те тражим, и нађох те.
Por isto saí ao encontro a buscar diligentemente a tua face, e te achei.
16 Настрла сам одар свој покривачем везеним и простиркама мисирским.
Já cobri a minha cama com cobertas de tapeçaria, com obras lavradas com linho fino do Egito.
17 Окадила сам постељу своју смирном, алојом и циметом.
Já perfumei o meu leito com mirra, aloes, e canela.
18 Хајде да се опијамо љубављу до зоре, да се веселимо миловањем.
Vem, saciemo-nos de amores até pela manhã: alegremo-nos com amores.
19 Јер ми муж није код куће, отишао је на пут далеки,
Porque já o marido não está em sua casa: foi fazer uma jornada ao longe:
20 Узео је са собом тоболац новчани, вратиће се кући у одређени дан.
Um saquitel de dinheiro levou na sua mão: ao dia apontado virá a sua casa.
21 Наврати га многим речима, глатким уснама одвуче га.
Seduziu-o com a multidão das suas palavras, com as lisonjas dos seus lábios o persuadiu.
22 Отиде за њом одмах као што во иде на клање и као безумник у путо да буде каран,
Segue-a logo, como boi que vai ao matadouro, e como o louco ao castigo das prisões;
23 Докле му стрела не пробије јетру, као што птица лети у замку не знајући да јој је о живот.
Até que a flecha lhe atravesse o fígado, como a ave que se apressa para o laço, e não sabe que está armado contra a sua vida.
24 Зато дакле, децо, послушајте ме, и пазите на речи уста мојих.
Agora pois, filhos, dai-me ouvidos, e estai atentos às palavras da minha boca.
25 Немој да застрањује срце твоје не путеве њене, немој лутати по стазама њеним.
Não se desvie para os seus caminhos o teu coração, e não andes perdido nas suas veredas.
26 Јер је многе ранила и оборила, и много је оних које је све побила.
Porque a muitos feridos derribou; e são muitíssimos os que por ela foram mortos.
