Приче Соломонове 7
1 Сине, чувај речи моје, и заповести моје сахрани код себе.
Poikani! kätke minun sanani, ja pidä tykönäs minun käskyni.
2 Чувај заповести моје и бићеш жив, и науку моју као зеницу очију својих.
Ota vaari minun käskyistäni, niin sinä elää saat, ja minun laistani, niinkuin silmäs terästä.
3 Привежи их себи на прсте, напиши их на плочи срца свог.
Sido ne sormiis, kirjoita ne sydämes tauluun.
4 Реци мудрости: Сестра си ми; и пријатељицом зови разборитост,
Sano viiisaudelle: sinä olet sisareni, ja kutsu toimi ystäväkses,
5 Да би те чувала од жене туђе, од туђинке, која ласка речима.
Että hän sinua varjelis muukalaisesta vaimosta, ja vieraasta, jonka sanat sileät ovat.
6 Јер с прозора дома свог кроз решетку гледах,
Sillä minä kurkistelin huoneeni akkunasta läpi häkin.
7 И видех међу лудима, опазих међу децом безумног младића,
Ja näin tyhmän nuorukaisen taitamattomain seassa, ja äkkäsin hänen poikain joukossa;
8 Који иђаше улицом покрај угла њеног, и корачаше путем ка кући њеној,
Joka käveli kaduilla hänen nurkkainsa taitse, ja asteli sitä tietä, joka meni hänen huoneeseensa.
9 У сумрак, увече, кад се уноћа и смрче;
Hämärissä, kuin päivä ehtoolla oli, ja jo yö ja pimiä tuli:
10 А гле, срете га жена у оделу курвинском и лукавог срца,
Ja katso, häntä kohtasi vaimo porton vaatteilla, kavala,
11 Плаха и пуста, којој ноге не могу стајати код куће,
Tuima ja hillimätöin, jonka jalat ei pysyneet huoneessansa.
12 Сад на пољу, сад на улици, код сваког угла вребаше.
Nyt on hän ulkona, nyt kaduilla, ja väijyy joka nurkassa.
13 И ухвати га, и пољуби га, и безобразно рече му:
Hän otti hänen kiinni, ja suuta antoi hänen ja sanoi häpeemättä:
14 Имам жртве захвалне, данас изврших завете своје;
Minä olen tehnyt kiitosuhrin, ja olen tätäpänä täyttänyt lupaukseni:
15 Зато ти изиђох на сусрет да те тражим, и нађох те.
Sentähden olen minä tullut sinua vastaan, varhain sinua etsimään, ja olen nyt sinut löytänyt.
16 Настрла сам одар свој покривачем везеним и простиркама мисирским.
Minä olen koreasti valmistanut vuoteeni Egyptin kirjavalla vaatteella,
17 Окадила сам постељу своју смирном, алојом и циметом.
Ja olen hyvänhajuiseksi tehnyt kammioni mirhamilla, aloella ja kanelilla.
18 Хајде да се опијамо љубављу до зоре, да се веселимо миловањем.
Tule, harjoittakaamme kyllin hekumaa aamuun asti, ja huvitelkaammme meitämme keskenämme rakkaudella.
19 Јер ми муж није код куће, отишао је на пут далеки,
Sillä mies ei ole kotona: hän on pitkälle matkalle mennyt.
20 Узео је са собом тоболац новчани, вратиће се кући у одређени дан.
Hän on ottanut rahasäkin myötänsä, ja tulee kotia äsken määrätyllä päivällä.
21 Наврати га многим речима, глатким уснама одвуче га.
Ja niin hän houkutteli monelöla sanalla, ja vaati häntä makialla puheella.
22 Отиде за њом одмах као што во иде на клање и као безумник у путо да буде каран,
Hän meni hänen kanssansa nopiasti, niinkuin teurastettava härkä, ja niinkuin jalkapuuhun, jolla tyhmät rangoitaan.
23 Докле му стрела не пробије јетру, као што птица лети у замку не знајући да јој је о живот.
Siihenasti kuin hän nuolilla ampuu hänen maksansa lävitse: ja niinkuin lintu itsensä kiiruhtaa paulaan, ja ei tiedä sitä hengellensä vaaralliseksi.
24 Зато дакле, децо, послушајте ме, и пазите на речи уста мојих.
Niin kuulkaat siis minua, minun lapseni, ja ottakaat vaari minun suuni sanoista.
25 Немој да застрањује срце твоје не путеве њене, немој лутати по стазама њеним.
Älköön sydämes poiketko hänen tiellensä: älä salli sinuas vietellä hänen retkillensä.
26 Јер је многе ранила и оборила, и много је оних које је све побила.
Sillä hän on monta haavoittanut ja langettanut, ja kaikkinaiset voimalliset ovat häneltä tapetut.
