Приче Соломонове 7
1 Сине, чувај речи моје, и заповести моје сахрани код себе.
Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
2 Чувај заповести моје и бићеш жив, и науку моју као зеницу очију својих.
Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
3 Привежи их себи на прсте, напиши их на плочи срца свог.
Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
4 Реци мудрости: Сестра си ми; и пријатељицом зови разборитост,
Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
5 Да би те чувала од жене туђе, од туђинке, која ласка речима.
Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
6 Јер с прозора дома свог кроз решетку гледах,
Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
7 И видех међу лудима, опазих међу децом безумног младића,
En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
8 Који иђаше улицом покрај угла њеног, и корачаше путем ка кући њеној,
Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
9 У сумрак, увече, кад се уноћа и смрче;
In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
10 А гле, срете га жена у оделу курвинском и лукавог срца,
En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
11 Плаха и пуста, којој ноге не могу стајати код куће,
Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
12 Сад на пољу, сад на улици, код сваког угла вребаше.
Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
13 И ухвати га, и пољуби га, и безобразно рече му:
En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
14 Имам жртве захвалне, данас изврших завете своје;
Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
15 Зато ти изиђох на сусрет да те тражим, и нађох те.
Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
16 Настрла сам одар свој покривачем везеним и простиркама мисирским.
Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
17 Окадила сам постељу своју смирном, алојом и циметом.
Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
18 Хајде да се опијамо љубављу до зоре, да се веселимо миловањем.
Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
19 Јер ми муж није код куће, отишао је на пут далеки,
Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
20 Узео је са собом тоболац новчани, вратиће се кући у одређени дан.
Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
21 Наврати га многим речима, глатким уснама одвуче га.
Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
22 Отиде за њом одмах као што во иде на клање и као безумник у путо да буде каран,
Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
23 Докле му стрела не пробије јетру, као што птица лети у замку не знајући да јој је о живот.
Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
24 Зато дакле, децо, послушајте ме, и пазите на речи уста мојих.
Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
25 Немој да застрањује срце твоје не путеве њене, немој лутати по стазама њеним.
Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
26 Јер је многе ранила и оборила, и много је оних које је све побила.
Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
