Приче Соломонове 5
1 Сине мој, слушај мудрост моју, к разуму мом пригни ухо своје,
Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.
2 Да се држиш разборитости, и усне твоје да хране знање.
Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.
3 Јер с усана туђе жене капље мед, и грло јој је мекше од уља;
Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
4 Али јој је последак горак као пелен, оштар као мач с обе стране оштар.
Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır. (Sheol h7585)
6 Да не би мерио пут животни, савијају се стазе њене да не знаш.
Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
7 Зато, децо, послушајте мене, и не одступајте од речи уста мојих.
Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
8 Нека је далеко од ње пут твој, и не приближуј се к вратима куће њене,
Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.
9 Да не би дао другима славе своје и година својих немилостивоме,
Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
10 Да се не би туђинци наситили твог блага и труд твој да не би био у туђој кући,
Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
11 И да не ридаш на послетку, кад се строши месо твоје и тело твоје,
Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.
12 И кажеш: Како мрзих на наставу, и како срце моје презира карање!
“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.
13 И не послушах глас учитеља својих, и не пригнух уха свог к онима који ме учаху!
“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.
14 Умало не западох у свако зло усред збора и скупштине.
Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”
15 Пиј воду из свог студенца и што тече из твог извора.
Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.
16 Нека се разливају твоји извори на поље, и потоци по улицама.
Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?
17 Имај их сам за се, а не туђин с тобом.
Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.
18 Благословен да је извор твој, и весели се женом младости своје;
Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
19 Нека ти је као кошута мила и као срна љупка; дојке њене нека те опијају у свако доба, у љубави њеној посрћи једнако.
Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.
20 А зашто би, сине, посртао за туђинком и голио недра туђој,
Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
21 Кад су пред очима Господу путеви свачији, и мери све стазе његове?
RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.
22 Безбожника ће ухватити његова безакоња, и у ужа греха својих заплешће се;
Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
23 Умреће без наставе, и од мноштва лудости своје лутаће.
Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
