Приче Соломонове 5
1 Сине мој, слушај мудрост моју, к разуму мом пригни ухо своје,
Filho meu, atende à minha sabedoria: à minha inteligência inclina o teu ouvido;
2 Да се држиш разборитости, и усне твоје да хране знање.
Para que conserves os meus avisos e os teus beiços guardem o conhecimento.
3 Јер с усана туђе жене капље мед, и грло јој је мекше од уља;
Porque os lábios da estranha destilam favos de mel, e o seu paladar é mais macio do que o azeite.
4 Али јој је последак горак као пелен, оштар као мач с обе стране оштар.
Porém o seu fim é amargoso como o absinto, agudo como a espada de dois fios.
Os seus pés descem à morte: os seus passos pegam no inferno. (Sheol h7585)
6 Да не би мерио пут животни, савијају се стазе њене да не знаш.
Para que não ponderes a vereda da vida, são as suas carreiras variáveis, e não saberás delas.
7 Зато, децо, послушајте мене, и не одступајте од речи уста мојих.
Agora, pois, filhos, dai-me ouvidos, e não vos desvieis das palavras da minha boca.
8 Нека је далеко од ње пут твој, и не приближуј се к вратима куће њене,
Alonga dela o teu caminho, e não chegues à porta da sua casa;
9 Да не би дао другима славе своје и година својих немилостивоме,
Para que não dês a outros a tua honra, nem os teus anos a cruéis.
10 Да се не би туђинци наситили твог блага и труд твој да не би био у туђој кући,
Para que não se fartem os estranhos do teu poder, e todos os teus afadigados trabalhos não entrem na casa do estrangeiro,
11 И да не ридаш на послетку, кад се строши месо твоје и тело твоје,
E gemas no teu fim, consumindo-se a tua carne e o teu corpo.
12 И кажеш: Како мрзих на наставу, и како срце моје презира карање!
E digas: Como aborreci a correção! e desprezou o meu coração a repreensão!
13 И не послушах глас учитеља својих, и не пригнух уха свог к онима који ме учаху!
E não escutei a voz dos meus ensinadores, nem a meus mestres inclinei o meu ouvido!
14 Умало не западох у свако зло усред збора и скупштине.
Quase que em todo o mal me achei no meio da congregação e do ajuntamento.
15 Пиј воду из свог студенца и што тече из твог извора.
Bebe água da tua cisterna, e das correntes do teu poço.
16 Нека се разливају твоји извори на поље, и потоци по улицама.
Derramem-se por de fora as tuas fontes, e pelas ruas os ribeiros de águas.
17 Имај их сам за се, а не туђин с тобом.
Sejam para ti só, e não para os estranhos contigo.
18 Благословен да је извор твој, и весели се женом младости своје;
Seja bendito o teu manancial, e alegra-te da mulher da tua mocidade.
19 Нека ти је као кошута мила и као срна љупка; дојке њене нека те опијају у свако доба, у љубави њеној посрћи једнако.
Como serva amorosa, e gazela graciosa, os seus peitos te saciarão em todo o tempo: e pelo seu amor sejas atraído perpetuamente.
20 А зашто би, сине, посртао за туђинком и голио недра туђој,
E porque, filho meu, andarias atraído pela estranha, e abraçarias o seio da estrangeira?
21 Кад су пред очима Господу путеви свачији, и мери све стазе његове?
Porque os caminhos do homem estão perante os olhos do Senhor, e ele pesa todas as suas carreiras.
22 Безбожника ће ухватити његова безакоња, и у ужа греха својих заплешће се;
Quanto ao ímpio, as suas iniquidades o prenderão, e com as cordas do seu pecado será detido.
23 Умреће без наставе, и од мноштва лудости своје лутаће.
Ele morrerá, porque sem correção andou, e pelo excesso da sua loucura andará errado.
