Приче Соломонове 1
1 Приче Соломуна сина Давидовог, цара Израиљевог,
Provérbios de Salomão, filho de David, rei de Israel;
2 Да се познаје мудрост и настава, да се разумеју речи разумне,
Para se conhecer a sabedoria e a instrução; para se entenderem as palavras da prudência;
3 Да се прима настава у разуму, у правди, у суду и у свему што је право,
Para se receber a instrução do entendimento, a justiça, o juízo, e a equidade;
4 Да се даје лудима разборитост, младићима знање и помњивост.
Para dar aos símplice prudência, e aos moços conhecimento e bom siso;
5 Мудар ће слушати и више ће знати, и разуман ће стећи мудрост,
Para o sábio ouvir e crescer em doutrina, e o entendido adquirir sábios conselhos;
6 Да разуме приче и значење, речи мудрих људи и загонетке њихове.
Para entender provérbios e a sua declaração: como também as palavras dos sábios, e as suas adivinhações.
7 Почетак је мудрости страх Господњи; луди презиру мудрост и наставу.
O temor do Senhor é o princípio da ciência: os loucos desprezam a sabedoria e a instrução.
8 Слушај, сине, наставу оца свог, и не остављај науке матере своје.
Filho meu, ouve a instrução de teu pai, e não deixes a doutrina de tua mãe.
9 Јер ће бити венац од милина око главе твоје, и гривна на грлу твом.
Porque diadema de graça serão para a tua cabeça, e colares para o teu pescoço.
10 Сине мој, ако би те мамили грешници, не пристај;
Filho meu, se os pecadores te atraírem com afagos, não consintas.
11 Ако би рекли: Ходи с нама да вребамо крв, да заседамо правоме низашта;
Se disserem: Vem conosco; espiemos o sangue; espreitemos o inocente sem razão;
Traguemo-los vivos, como a sepultura; e inteiros, como os que descem à cova; (Sheol h7585)
13 Свакојаког блага добићемо, напунићемо куће своје плена;
Acharemos toda a sorte de fazenda preciosa; encheremos as nossas casas de despojos;
14 Бацаћеш жреб свој с нама; један ће нам тоболац бити свима;
Lança a tua sorte entre nós; teremos todos uma só bolsa.
15 Сине мој, не иди на пут с њима, чувај ногу своју од стазе њихове.
Filho meu, não te ponhas a caminho com eles: desvia o pé das suas veredas;
16 Јер ногама својим трче на зло и хите да проливају крв.
Porque os seus pés correm para o mal, e se apressam a derramar sangue.
17 Јер се узалуд разапиње мрежа на очи свакој птици;
Na verdade debalde se estende a rede perante os olhos de toda a sorte de aves.
18 А они вребају своју крв и заседају својој души.
E estes armam ciladas contra o seu próprio sangue; e as suas próprias vidas espreitam.
19 Такви су путеви свих лакомих на добитак, који узима душу својим господарима.
Assim são as veredas de todo aquele que usa de avareza: ela prenderá a alma de seus amos.
20 Премудрост виче на пољу, на улицама пушта глас свој;
A suprema sabedoria altamente clama de fora: pelas ruas levanta a sua voz.
21 У највећој вреви виче, на вратима, у граду говори своје беседе;
Nas encruzilhadas, em que há tumultos, clama: às entradas das portas, na cidade profere as suas palavras.
22 Луди, докле ћете љубити лудост? И подсмевачима докле ће бити мио подсмех? И безумни, докле ће мрзети на знање?
Até quando, ó símplices, amareis a simplicidade? e vós, escarnecedores, desejareis o escarneio? e vós, loucos, aborrecereis o conhecimento?
23 Обратите се на карање моје; ево, изасућу вам дух свој, казаћу вам речи своје.
Tornai-vos à minha repreensão: eis que abundantemente vos derramarei de meu espírito e vos farei saber as minhas palavras.
24 Што звах, али не хтесте, пружах руку своју, али нико не мари,
Porquanto clamei, e vós recusastes; estendi a minha mão, e não houve quem desse atenção;
25 Него одбацисте сваки савет мој, и карање моје не хтесте примити;
Mas rejeitastes todo o meu conselho, e não quizestes a minha repreensão.
26 Зато ћу се и ја смејати вашој невољи, ругаћу се кад дође чега се бојите;
Também eu me rirei na vossa perdição, e zombarei, vindo o vosso temor;
27 Кад као пустош дође чега се бојите, и погибао ваша као олуја кад дође, кад навали на вас невоља и мука.
Vindo como a assolação o vosso temor, e vindo a vossa perdição como uma tormenta, sobrevindo-vos aperto e angústia.
28 Тада ће ме звати, али се нећу одазвати; рано ће тражити, али ме неће наћи.
Então a mim clamarão, porém eu não responderei; de madrugada me buscarão, porém não me acharão.
29 Јер мрзише на знање, и страх Господњи не изабраше;
Porquanto aborreceram o conhecimento; e não elegeram o temor do Senhor;
30 Не присташе на мој савет, и презираше сва карања моја.
Não consentiram ao meu conselho e desprezaram toda a minha repreensão.
31 Зато ће јести плод од путева својих, и наситиће се савета својих.
Assim que comerão do fruto do seu caminho, e fartar-se-ão dos seus próprios conselhos.
32 Јер ће луде убити мир њихов, и безумне ће погубити срећа њихова.
Porque o desvio dos símplices os matará, e a prosperidade dos loucos os destruirá.
33 Али ко ме слуша боравиће безбрижно, и биће на миру не бојећи се зла.
Porém o que me der ouvidos habitará seguramente, e estará descançado do temor do mal
