< Приче Соломонове 1 >

1 Приче Соломуна сина Давидовог, цара Израиљевог,
De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israel,
2 Да се познаје мудрост и настава, да се разумеју речи разумне,
Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands;
3 Да се прима настава у разуму, у правди, у суду и у свему што је право,
Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht, en billijkheden;
4 Да се даје лудима разборитост, младићима знање и помњивост.
Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en bedachtzaamheid.
5 Мудар ће слушати и више ће знати, и разуман ће стећи мудрост,
Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig is, zal wijzen raad bekomen;
6 Да разуме приче и значење, речи мудрих људи и загонетке њихове.
Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en hun raadselen.
7 Почетак је мудрости страх Господњи; луди презиру мудрост и наставу.
De vrees des HEEREN is het beginsel der wetenschap; de dwazen verachten wijsheid en tucht.
8 Слушај, сине, наставу оца свог, и не остављај науке матере своје.
Mijn zoon! hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder niet;
9 Јер ће бити венац од милина око главе твоје, и гривна на грлу твом.
Want zij zullen uw hoofd een aangenaam toevoegsel zijn, en ketenen aan uw hals.
10 Сине мој, ако би те мамили грешници, не пристај;
Mijn zoon! indien de zondaars u aanlokken, bewillig niet;
11 Ако би рекли: Ходи с нама да вребамо крв, да заседамо правоме низашта;
Indien zij zeggen: Ga met ons, laat ons loeren op bloed, ons versteken tegen den onschuldige, zonder oorzaak;
12 Прождрећемо их као гроб живе, и свеколике као оне који силазе у јаму; (Sheol h7585)
Laat ons hen levend verslinden, als het graf; ja, geheel en al, gelijk die in den kuil nederdalen; (Sheol h7585)
13 Свакојаког блага добићемо, напунићемо куће своје плена;
Alle kostelijk goed zullen wij vinden, onze huizen zullen wij met roof vullen.
14 Бацаћеш жреб свој с нама; један ће нам тоболац бити свима;
Gij zult uw lot midden onder ons werpen; wij zullen allen een buidel hebben.
15 Сине мој, не иди на пут с њима, чувај ногу своју од стазе њихове.
Mijn zoon! wandel niet met hen op den weg; weer uw voet van hun pad.
16 Јер ногама својим трче на зло и хите да проливају крв.
Want hun voeten lopen ten boze; en zij haasten zich om bloed te storten.
17 Јер се узалуд разапиње мрежа на очи свакој птици;
Zekerlijk, het net wordt tevergeefs gespreid voor de ogen van allerlei gevogelte;
18 А они вребају своју крв и заседају својој души.
En deze loeren op hun eigen bloed, en versteken zich tegen hun zielen.
19 Такви су путеви свих лакомих на добитак, који узима душу својим господарима.
Zo zijn de paden van een iegelijk, die gierigheid pleegt; zij zal de ziel van haar meester vangen.
20 Премудрост виче на пољу, на улицама пушта глас свој;
De opperste Wijsheid roept overluid daarbuiten; Zij verheft Haar stem op de straten.
21 У највећој вреви виче, на вратима, у граду говори своје беседе;
Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad;
22 Луди, докле ћете љубити лудост? И подсмевачима докле ће бити мио подсмех? И безумни, докле ће мрзети на знање?
Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten?
23 Обратите се на карање моје; ево, изасућу вам дух свој, казаћу вам речи своје.
Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.
24 Што звах, али не хтесте, пружах руку своју, али нико не мари,
Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;
25 Него одбацисте сваки савет мој, и карање моје не хтесте примити;
En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;
26 Зато ћу се и ја смејати вашој невољи, ругаћу се кад дође чега се бојите;
Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt.
27 Кад као пустош дође чега се бојите, и погибао ваша као олуја кад дође, кад навали на вас невоља и мука.
Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;
28 Тада ће ме звати, али се нећу одазвати; рано ће тражити, али ме неће наћи.
Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;
29 Јер мрзише на знање, и страх Господњи не изабраше;
Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.
30 Не присташе на мој савет, и презираше сва карања моја.
Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad;
31 Зато ће јести плод од путева својих, и наситиће се савета својих.
Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen.
32 Јер ће луде убити мир њихов, и безумне ће погубити срећа њихова.
Want de afkering der slechten zal hen doden, en de voorspoed der zotten zal hen verderven.
33 Али ко ме слуша боравиће безбрижно, и биће на миру не бојећи се зла.
Maar die naar Mij hoort, zal zeker wonen, en hij zal gerust zijn van de vreze des kwaads.

< Приче Соломонове 1 >