Књига пророка Авдије 1
1 Утвара Авдијева. Овако вели Господ Господ за едомску: Чусмо глас од Господа, и гласник би послан к народима: Устајте, да устанемо на њу у бој.
Обадия көргән аламәт көрүнүш: — Рәб Пәрвәрдигар Едом тоғрилиқ мундақ дәйду: — (Биз Пәрвәрдигардин бу хәвәрни аңлашқа муйәссәр болдуқ) — «Бир әлчи әлләр арисиға әвәтилди; У: «Орнуңлардин туруңлар, биз униңға қарши җәң қилиш үчүн турайли!» — дәп хәвәр бериду.
2 Гле, учинићу те малим међу народима, бићеш врло презрен.
Мана, Мән сени әлләр арисида кичик қилдим; Сән [әлләр арисида] қаттиқ кәмситилгән хәлиқ болисән!
3 Понос срца твог превари те, тебе, који живиш у раселинама каменим, у високом стану свом, и говориш у срцу свом: Ко ће ме оборити на земљу?
Һәй тик қияниң йериқлири ичидә турғучи, Туралғуси жуқури болғучи, Көңлүңдә: «Ким мени йәргә чүшүрәлисун?!» дегүчи, Көңлүңдики тәкәббурлуқ өзүңни алдап қойди!
4 Да подигнеш високо као орао и међу звезде да метнеш гнездо своје, оданде ћу те оборити, говори Господ.
Сән бүркүттәк өзүңни жуқури көтәрсәңму, Чаңгаңни юлтузлар арисиға тизсаңму, Мән шу йәрдин сени чүшүрүветимән, — дәйду Пәрвәрдигар.
5 Како си оплењен?! Да су дошли к теби крадљивци или лупежи ноћу, не би ли покрали колико им је доста? Да су дошли к теби берачи виноградски, не би ли оставили пабирака?
Булаңчилар қешиңға кәлсиму, Оғрилар кечиләп йениңға кирсиму, (Һәй, шунчә үзүп ташлинисән!) Улар өзлиригә чушлуқла оғрилайтти әмәсму? Үзүм үзгүчиләр йениңға кәлсиму, азрақ васаңларни қалдуриду әмәсму?
6 Како се претражи Исав, како се нађоше потаје његове!
Бирақ Әсавниң тәәллуқати қандақ ахтурулди! Униң йошурун байлиқлири қандақ тепип чиқилди!
7 До границе те одведоше сви који беху с тобом у вери, преварише те и надвладаше те који беху у миру с тобом; који једу хлеб твој подметнуше ти замку, да се не опази.
Барлиқ иттипақдашлириң сени чегарайиңғичә һайдиветиду; Сән билән енақ өткәнләр сени алдап, үстүңдин ғәлибә қилиду; Нениңни йегәнләр саңа қилтақ қуриду; [Сән] дәрвәқә йорутулмиғандурсән!
8 У онај дан, говори Господ, нећу ли погубити мудре у земљи едемској и разумне у гори Исавовој?
Мән шу күни, — дәйду Пәрвәрдигар, — Едомдин данишмәнләрни, Әсавдин әқил-парасәтни йоқатмамдимән?
9 И твоји ће се јунаци уплашити, Темане, да се истребе покољем сви из горе Исавове.
Шуниң билән палванлириң паракәндә болиду, и Теман, Шуниң билән Әсавниң теғидики һәр бир адәм қирғинчилиқта қәтл қилиниду.
10 За насиље учињено брату твом Јакову покриће те стид и истребићеш се засвагда.
Укаң Яқупқа қилған зулум-зораванлиғиң түпәйлидин, Иза-аһанәт сени қаплайду; Сән мәңгүгә үзүп ташлинисән.
11 Онај дан, кад ти стајаше насупрот; онај дан, кад иностранци одвођаху у ропство војску његову, и туђинци улажаху на врата његова и бацаху жреб за Јерусалим, беше и ти као који од њих.
Сән бир чәттә [пәрвасиз] қарап турған күни, Йәни яқа жуттикиләр [бурадириңниң] мүлкини булап кәткән күни, Таипиләр униң дәрвазилиридин кирип Йерусалим үстигә чәк ташлиған күни, Сән уларниң бир әзасиға охшаш болғансән.
12 Али ти не требаше гледати дана брата свог, дана, кад се одвођаше у туђу земљу, нити се радовати синовима Јудиним у дан кад пропадаху, нити разваљивати уста у дан невоље њихове.
Бирақ қериндишиңниң апәтлик күнигә пәрвасиз қарап турмаслиғиң керәк еди, Йәһуданиң балилириниң һалакәт күнидә хушал болуп кәтмәслигиң керәк еди; Күлпәтлик күнидә ағзиңни йоған қилмаслиғиң керәк еди;
13 Не требаше ти ући на врата народа мог у дан погибли њихове, не требаше да и ти гледаш зло њихово у дан погибли њихове, ни да се дохваташ добра њихова у дан погибли њихове.
Өз хәлқимни апәт басқан күнидә, уларниң дәрвазисиға кирмәслигиң керәк еди; Уларни апәт басқан күнидә уларниң дәрд-әләмигә ерәнсиз қарап турмаслиғиң керәк еди, Апәт басқан күнидә қолуңни мал-мүлкигә созмаслиғиң керәк еди;
14 Нити требаше да станеш на распутицу да убијаш бежан њихову, нити да издајеш оних који осташе у дан невоље.
Сән шәһәрдин қечип қутулғанларни үзүп ташлаш үчүн һәдә йолда турмаслиғиң керәк еди; Күлпәт басқан күнидә униңдин қутулуп қалғанларни дүшмәнгә тапшурмаслиғиң керәк еди.
15 Јер је дан Господњи близу свим народима: како си чинио, тако ће ти бити, плата ће ти се вратити на главу твоју.
Чүнки Пәрвәрдигарниң күни барлиқ әлләр үстигә чүшүшкә йеқин қалғандур; Сениң башқиларға қилғиниңдәк, саңиму шундақ қилиниду; Саңа тегишлик җаза өз бешиңға чүшиду;
16 Јер као што сте ви пили на светој гори мојој, тако ће пити сви народи вазда, пиће, и ждреће, и биће као да их није било.
Чүнки сән Өз муқәддәс теғимда [ғәзивимни] ичкиниңдәк, Барлиқ әлләрму шундақ тохтавсиз ичиду; Бәрһәқ, улар ичиду, жутиду, Андин улар һеч мәвҗут әмәстәк йоқап кетиду.
17 А на гори ће Сиону бити спасење, и биће света, и дом ће Јаковљев наследити наследство своје.
Бирақ Зион теғи үстидә панаһ-қутқузулуш болиду, Тағ пак-муқәддәс болиду; Яқуп җәмәтиниң тәәллуқатлири өзигә тәвә болиду;
18 И дом ће Јаковљев бити огањ и дом Јосифов пламен, а дом Исавов стрњика; и разгореће се на њих, и спалиће их; и неће бити остатака дому Исавовом, јер Господ рече.
Вә Яқуп җәмәти от, Йүсүп җәмәти ялқун, Әсав җәмәти уларға пахал болиду; [От вә ялқун] Әсав җәмәти ичидә йеқилип, уларни жутуп кетиду; Әсав җәмәтидин һеч бирси қалмайду; Чүнки Пәрвәрдигар шундақ сөз қилған.
19 И наследиће југ, гору Исавову, и равницу, Филистеје; и наследиће поље Јефремово и поље самаријско и Венијаминово и Галад;
[Йәһуданиң] җәнубидикиләр Әсавниң теғиға егә болиду; Шәфәлаһ түзләңлигидикиләр Филистийләрниң зиминиға егә болиду, Бәрһәқ, улар Әфраимниң даласи һәм Самарийәниң даласиға егә болиду; Бинямин Гилеадқа егә болиду;
20 И заробљена војска синова Израиљевих наследиће шта је било хананејско до Сарепте; а робље јерусалимско, што је у Сефараду, наследиће јужне градове.
Сүргүн болғанлардин қелип қалған Исраиллардин тәркиб тапқан бу қошун Қанаандикиләргә тәвә болған зиминға Зарәфатқичә егә болиду; Сәфарадта сүргүндә турған Йерусалимдикиләр болса җәнуптики шәһәрләргә егә болиду.
21 И избавитељи ће изаћи на гору Сион да суде гори Исавовој, и царство ће бити Господње.
Андин Зион теғи үстигә қутқузғучилар чиқиду, Улар Әсав теғи үстидин һөкүм сүриду; Шуниң билән падишалиқ Пәрвәрдигарға тәвә болиду!
