Матеј 22
1 И одговарајући Исус опет рече им у причама говорећи:
Ja Jesus vastaten puhui taas heille vertauksilla, sanoen:
2 Царство је небеско као човек цар који начини свадбу сину свом.
Taivaan valtakunta on kuninkaan vertainen, joka teki häitä pojallensa,
3 И посла слуге своје да зову званице на свадбу; и не хтеше доћи.
Ja lähetti palveliansa kutsumaan kutsutuita häihin, ja ei he tahtoneet tulla.
4 Опет посла друге слуге говорећи: Кажите званицама: Ево сам обед свој уготовио, и јунци моји и храњеници поклани су, и све је готово; дођите на свадбу.
Taas hän lähetti toiset palveliat, sanoen: sanokaat kutsutuille: katso, minä valmistin atriani, härkäni ja syöttilääni ovat tapetut, ja kaikki ovat valmistetut: tulkaat häihin!
5 А они не маривши отидоше овај у поље своје, а овај к трговини својој.
Mutta he katsoivat ylön, ja menivät pois, yksi pellollensa, toinen kaupallensa.
6 А остали ухватише слуге његове, изружише их, и побише их.
Mutta muut ottivat kiinni hänen palveliansa, ja pilkkasivat heitä, ja tappoivat.
7 А кад то чу цар онај, разгневи се и пославши војску своју погуби крвнике оне, и град њихов запали.
Mutta kuin kuningas sen kuuli, vihastui hän, ja lähetti sotaväkensä, ja hukutti ne murhamiehet, ja heidän kaupunkinsa poltti.
8 Тада рече слугама својим: Свадба је дакле готова, а званице не бише достојне.
Silloin hän sanoi palvelioillensa: häät tosin ovat valmistetut, mutta kutsutut ei olleet mahdolliset.
9 Идите дакле на раскршће и кога год нађете, дозовите на свадбу.
Menkäät siis teiden haaroihin, ja kaikki, jotka te löydätte, kutsukaat häihin.
10 И изишавши слуге оне на раскршћа сабраше све које нађоше, зле и добре; и столови напунише се гостију.
Ja palveliat menivät ulos teille, ja kokosivat kaikki, jotka he löysivät, pahat ja hyvät; ja häähuone täytettiin vieraista.
11 Изашавши пак цар да види госте угледа онде човека необученог у свадбено рухо.
Niin kuningas meni katsomaan vieraita, ja näki siellä yhden ihmisen, joka ei ollut vaatetettu häävaatteilla.
12 И рече му: Пријатељу! Како си дошао амо без свадбеног руха? А он оћуте.
Niin hän sanoi hänelle: ystäväni, kuinkas tänne tulit, ja ei sinulla ole häävaatteita? Mutta hän vaikeni.
13 Тада рече цар слугама: Свежите му руке и ноге, па га узмите те баците у таму најкрајњу; онде ће бити плач и шкргут зуба.
Silloin sanoi kuningas palvelioille: sitokaat hänen kätensä ja jalkansa, ottakaat ja heittäkäät häntä ulkoiseen pimeyteen; siellä pitää oleman itku ja hammasten kiristys.
14 Јер су многи звани, али је мало избраних.
Sillä monta on kutsuttu, mutta harvat ovat valitut.
15 Тада отидоше фарисеји и начинише веће како би Га ухватили у речи.
Silloin Pharisealaiset menivät pitämään neuvoa, kuinka he hänen sanoissa solmeaisivat.
16 И послаше к Њему ученике своје с Иродовцима, те рекоше: Учитељу! Знамо да си истинит, и путу Божјем заиста учиш, и не мариш ни за кога, јер не гледаш ко је ко.
Ja he lähettivät hänen tykönsä opetuslapsensa Herodilaisten kanssa, sanoen: Mestari, me tiedämme sinun totiseksi, ja sinä opetat Jumalan tien totuudessa, et myös tottele ketään; sillä et sinä katso ihmisten muotoa.
17 Кажи нам дакле шта мислиш ти? Треба ли дати харач ћесару или не?
Sano siis meille, kuinkas luulet: sopiiko keisarille antaa veroa taikka ei?
18 Разумевши Исус лукавство њихово рече: Што ме кушате, лицемери?
Mutta kuin Jeesus ymmärsi heidän pahuutensa, sanoi hän: mitä te ulkokullatut kiusaatte minua?
19 Покажите ми новац харачки. А они донесоше Му новац.
Osoittakaat minulle veroraha. Niin he antoivat hänelle verorahan.
20 И рече им: Чији је образ овај и натпис?
Ja hän sanoi heille: kenenkä on tämä kuva ja päällekirjoitus?
21 И рекоше Му: Ћесарев. Тада рече им: Подајте дакле ћесарево ћесару, и Божје Богу.
He sanoivat hänelle: keisarin. Niin hän sanoi heille: antakaat keisarille, mitkä keisarin ovat, ja Jumalalle, mitkä Jumalan ovat.
22 И чувши дивише се, и оставивши Га отидоше.
Ja kuin he nämät kuulivat, ihmettelivät he, ja luopuivat hänestä, ja menivät pois.
23 Тај дан приступише к Њему садукеји који говоре да нема васкрсења, и упиташе Га
Sinä päivänä tulivat Saddukealaiset hänen tykönsä, jotka sanovat, ettei ylösnousemusta ole, ja kysyivät häneltä,
24 Говорећи: Учитељу! Мојсије рече: Ако ко умре без деце, да узме брат његов жену његову и да подигне семе брату свом.
Sanoen: Mestari! Moses sanoi: jos joku kuolee lapsetoinna, niin hänen veljensä pitää naiman hänen emäntänsä ja herättämän veljellensä siemenen.
25 У нас беше седам браће; и први оженивши се умре, и не имавши порода остави жену своју брату свом.
Niin oli meidän seassamme seitsemän veljestä, ja kuin ensimäinen nai, niin se kuoli. Ja ettei hänellä ollut siementä, jätti hän emäntänsä veljellensä.
26 А тако и други, и трећи, све до седмог.
Niin myös toinen ja kolmas, hamaan seitsemänteen asti.
27 А после свих умре и жена.
Mutta kaikkein viimein kuoli myös se vaimo.
28 О васкрсењу дакле кога ће од седморице бити жена? Јер је за свима била.
Kenenkä emännän siis näistä seitsemästä pitää hänen ylösnousemisessa oleman? Sillä kaikki ovat häntä pitäneet.
29 А Исус одговарајући рече им: Варате се, не знајући Писма ни силе Божје.
Niin Jesus vastaten sanoi heille: te eksytte ja ette tiedä Raamatuita, eikä Jumalan voimaa.
30 Јер о васкрсењу нити ће се женити ни удавати; него су као анђели Божји на небу.
Sillä ylösnousemisessa ei naida eikä huolla, mutta he ovat niinkuin Jumalan enkelit taivaassa.
31 А за васкрсење мртвих нисте ли читали шта вам је рекао Бог говорећи:
Mutta ettekö te ole lukeneet kuolleitten ylösnousemisesta, mitä teille on Jumalalta sanottu, joka sanoo:
32 Ја сам Бог Авраамов, и Бог Исаков, и Бог Јаковљев! Није Бог Бог мртвих, него живих.
Minä olen Abrahamin Jumala, ja Isaakin Jumala, ja Jakobin Jumala? Ei ole Jumala kuolleiden Jumala, mutta elävien.
33 И чувши народ дивљаше се науци Његовој.
Ja kuin kansa sen kuuli, hämmästyivät he hänen oppiansa.
34 А фарисеји чувши да посрами садукеје сабраше се заједно.
Mutta kuin Pharisealaiset sen kuulivat, että hän oli Saddukealaisten suun tukinnut, kokoontuivat he yhteen.
35 И упита један од њих законик кушајући Га и говорећи:
Ja yksi lain-opettaja heistä kysyi häneltä, kiusaten häntä, ja sanoi:
36 Учитељу! Која је заповест највећа у закону?
Mestari, mikä on suurin käsky laissa?
37 А Исус рече му: Љуби Господа Бога свог свим срцем својим, и свом душом својом, и свом мисли својом.
Niin Jesus sanoi hänelle: sinun pitää rakastaman Herraa sinun Jumalaas, kaikesta sydämestäs, ja kaikesta sielustas, ja kaikesta mielestäs:
38 Ово је прва и највећа заповест.
Tämä on ensimäinen ja suurin käsky.
39 А друга је као и ова: Љуби ближњег свог као самог себе.
Toinen on tämän kaltainen: sinun pitää rakastaman lähimmäistäs niinkuin itse sinuas.
40 О овима двема заповестима виси сав закон и пророци.
Näissä kahdessa käskyssä kaikki laki ja prophetat riippuvat.
41 А кад се сабраше фарисеји, упита их Исус
Koska Pharisealaiset koossa olivat, kysyi heiltä Jesus,
42 Говорећи: Шта мислите за Христа, чији је син? Рекоше Му: Давидов.
Sanoen: mitä teille näkyy Kristuksesta, kenenkä poika hän on? he sanoivat hänelle: Davidin.
43 Рече им: Како дакле Давид Њега духом назива Господом говорећи:
Hän sanoi heille: kuinka siis David kutsuu hengessä hänen Herraksi? sanoen:
44 Рече Господ Господу мом: Седи мени с десне стране, док положим непријатеље Твоје подножје ногама Твојим?
Herra sanoi minun Herralleni: istu minun oikealla kädelläni, siihenasti kuin minä panen vihollises sinun jalkais astinlaudaksi.
45 Кад дакле Давид назива Њега Господом, како му је син?
Jos siis David kutsuu hänen Herraksi, kuinka hän on hänen poikansa?
46 И нико Му не могаше одговорити речи; нити смеде ко од тог дана да Га запита више.
Ja ei kenkään taitanut häntä mitään vastata: ei myös yksikään rohjennut sen päivän perästä häneltä enempää kysyä.
