Матеј 20
1 Јер је царство небеско као човек домаћин који ујутру рано изиђе да наима посленике у виноград свој.
ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਕੇਨਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯੇਨ ਸਮੰ, ਯੋ(ਅ)ਤਿਪ੍ਰਭਾਤੇ ਨਿਜਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਕਾਨ੍ ਨਿਯੋਕ੍ਤੁੰ ਗਤਵਾਨ੍|
2 И погодивши се с посленицима по грош на дан посла их у виноград свој.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੈਃ ਸਾਕੰ ਦਿਨੈਕਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੰ ਨਿਰੂਪ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰੇਰਯਾਮਾਸ|
3 И изишавши у трећи сат, виде друге где стоје на тргу беспослени,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਹਰੈਕਵੇਲਾਯਾਂ ਗਤ੍ਵਾ ਹੱਟੇ ਕਤਿਪਯਾਨ੍ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਾਨਵਦਤ੍,
4 И њима рече: Идите и ви у мој виноград, и шта буде право даћу вам.
ਯੂਯਮਪਿ ਮਮ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਯਾਤ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਹੰ ਯੋਗ੍ਯਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਤਤਸ੍ਤੇ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|
5 И они отидоше. И опет изишавши у шести и девети сат, учини тако.
ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਸ ਦ੍ਵਿਤੀਯਤ੍ਰੁʼਤੀਯਯੋਃ ਪ੍ਰਹਰਯੋ ਰ੍ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਤਥੈਵ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
6 И у једанаести сат изишавши нађе друге где стоје беспослени, и рече им: Што стојите овде сав дан беспослени?
ਤਤੋ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਯਾਂ ਵੇਲਾਯਾਂ ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾਪਰਾਨ੍ ਕਤਿਪਯਜਨਾਨ੍ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਕਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਕਿਮਰ੍ਥਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਦਿਨੰ ਨਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੰਮਾਣਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ?
7 Рекоше му: Нико нас не најми. Рече им: Идите и ви у мој виноград, и шта буде право примићете.
ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਨ ਕੋਪਿ ਕਰ੍ਮਮਣਿ ਨਿਯੁੰਕ੍ਤੇ| ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੂਯਮਪਿ ਮਮ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਯਾਤ, ਤੇਨ ਯੋਗ੍ਯਾਂ ਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਥ|
8 А кад би у вече, рече господар од винограда к приставу свом: Дозови посленике и подај им плату почевши од последњих до првих.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਸਏਵ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਰਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੰ ਗਦਿਵਾਨ੍, ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਕਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਸ਼ੇਸ਼਼ਜਨਮਾਰਭ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮੰ ਯਾਵਤ੍ ਤੇਭ੍ਯੋ ਭ੍ਰੁʼਤਿੰ ਦੇਹਿ|
9 И дошавши који су у једанаести сат најмљени примише по грош.
ਤੇਨ ਯੇ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਵਸ੍ਥਿਤੇ ਸਮਾਯਾਤਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨੋ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤ੍|
10 А кад дођоше први, мишљаху да ће више примити: И примише и они по грош.
ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਥਮਨਿਯੁਕ੍ਤਾ ਜਨਾ ਆਗਤ੍ਯਾਨੁਮਿਤਵਨ੍ਤੋ ਵਯਮਧਿਕੰ ਪ੍ਰਪ੍ਸ੍ਯਾਮਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੈਰਪਿ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੋ(ਅ)ਲਾਭਿ|
11 И примивши викаху на господара.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਨਾ ਸਾਕੰ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ,
12 Говорећи: Ови последњи један сат радише, и изједначи их с нама који смо се читав дан мучили и горели.
ਵਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਦਿਨੰ ਤਾਪਕ੍ਲੇਸ਼ੌ ਸੋਢਵਨ੍ਤਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਚਾਤਾਯਾ ਸੇ ਜਨਾ ਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਮਾਤ੍ਰੰ ਪਰਿਸ਼੍ਰਾਨ੍ਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਮਾਨਾਂਸ਼ਾਃ ਕ੍ਰੁʼਤਾਃ|
13 А он одговарајући рече једном од њих: Пријатељу! Ја теби не чиним криво; Ниси ли погодио са мном по грош?
ਤਤਃ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਹੇ ਵਤ੍ਸ, ਮਯਾ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਕੋਪ੍ਯਨ੍ਯਾਯੋ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਃ ਕਿੰ ਤ੍ਵਯਾ ਮਤ੍ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ੋ ਨਾਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਃ?
14 Узми своје па иди; А ја хоћу и овом последњем да дам као и теби.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਵ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯੰ ਤਦਾਦਾਯ ਯਾਹਿ, ਤੁਭ੍ਯੰ ਯਤਿ, ਪਸ਼੍ਚਾਤੀਯਨਿਯੁਕ੍ਤਲੋਕਾਯਾਪਿ ਤਤਿ ਦਾਤੁਮਿੱਛਾਮਿ|
15 Или зар ја нисам властан у свом чинити шта хоћу? Зар је око твоје зло што сам ја добар?
ਸ੍ਵੇੱਛਯਾ ਨਿਜਦ੍ਰਵ੍ਯਵ੍ਯਵਹਰਣੰ ਕਿੰ ਮਯਾ ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? ਮਮ ਦਾਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਕਿਮ੍ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਃ ਕ੍ਰਿਯਤੇ?
16 Тако ће бити последњи први и први последњи; јер је много званих, а мало избраних.
ਇੱਥਮ੍ ਅਗ੍ਰੀਯਲੋਕਾਃ ਪਸ਼੍ਚਤੀਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਪਸ਼੍ਚਾਤੀਯਜਨਾਸ਼੍ਚਗ੍ਰੀਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਅਹੂਤਾ ਬਹਵਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਲ੍ਪੇ ਮਨੋਭਿਲਸ਼਼ਿਤਾਃ|
17 И пошавши Исус у Јерусалим узе насамо дванаест ученика на путу, и рече им:
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਗੱਛਨ੍ ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਏਕਾਨ੍ਤੇ ਵਭਾਸ਼਼ੇ,
18 Ево идем у Јерусалим, и Син човечији биће предан главарима свештеничким и књижевницима; и осудиће Га на смрт;
ਪਸ਼੍ਯ ਵਯੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਯਾਮਃ, ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਧ੍ਯਾਪਕਾਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਃ ਸਮਰ੍ਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ;
19 И предаће Га незнабошцима да Му се ругају и да Га бију и разапну; и трећи дан устаће.
ਤੇ ਚ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁਮਾਜ੍ਞਾਪ੍ਯ ਤਿਰਸ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਵੇਤ੍ਰੇਣ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਧਾਤਯਿਤੁਞ੍ਚਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਵਸੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
20 Тада приступи к Њему мати синова Зеведејевих са својим синовима клањајући Му се и молећи Га за нешто.
ਤਦਾਨੀਂ ਸਿਵਦੀਯਸ੍ਯ ਨਾਰੀ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰਾਵਾਦਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਪ੍ਰਣਮ੍ਯ ਕਞ੍ਚਨਾਨੁਗ੍ਰਹੰ ਤੰ ਯਯਾਚੇ|
21 А Он јој рече: Шта хоћеш? Рече Му: Заповеди да седу ова моја два сина, један с десне стране Теби, а један с леве стране Теби, у царству Твом.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਯਾਚਸੇ? ਤਤਃ ਸਾ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਭਵਤੋ ਰਾਜਤ੍ਵੇ ਮਮਾਨਯੋਃ ਸੁਤਯੋਰੇਕੰ ਭਵੱਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਦ੍ਵਿਤੀਯੰ ਵਾਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਤੁ|
22 А Исус одговарајући рече: Не знате шта тражите; можете ли пити чашу коју ћу ја пити и крстити се крштењем којим се ја крстим? Рекоше Му: Можемо.
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਯਦ੍ ਯਾਚ੍ਯਤੇ, ਤੰਨ ਬੁਧ੍ਯਤੇ, ਅਹੰ ਯੇਨ ਕੰਸੇਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਕਿੰ ਤੇਨ ਪਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ? ਅਹਞ੍ਚ ਯੇਨ ਮੱਜੇਨੇਨ ਮੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇ, ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਕਿੰ ਤੇਨ ਮੱਜਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ? ਤੇ ਜਗਦੁਃ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ|
23 И рече им: Чашу дакле моју испићете, и крстићете се крштењем којим се ја крстим; али да седете с десне стране мени и с леве, не могу ја дати, него коме је уготовио Отац мој.
ਤਦਾ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੁਵਾਂ ਮਮ ਕੰਸੇਨਾਵਸ਼੍ਯੰ ਪਾਸ੍ਯਥਃ, ਮਮ ਮੱਜਨੇਨ ਚ ਯੁਵਾਮਪਿ ਮੱਜਿਸ਼਼੍ਯੇਥੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮੱਤਾਤੇਨ ਨਿਰੂਪਿਤਮ੍ ਇਦੰ ਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਯਾਨ੍ਯੰ ਕਮਪਿ ਮੱਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਵਾਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਚ ਸਮੁਪਵੇਸ਼ਯਿਤੁੰ ਮਮਾਧਿਕਾਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|
24 И кад чуше осталих десет ученика, расрдише се на та два брата.
ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਨ੍ਯੇ ਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੌ ਭ੍ਰਾਤਰੌ ਪ੍ਰਤਿ ਚੁਕੁਪੁਃ|
25 А Исус дозвавши их рече: Знате да кнезови народни заповедају народу, и поглавари управљају њим.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਸਮੀਪੰ ਤਾਨਾਹੂਯ ਜਗਾਦ, ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਨਰਪਤਯਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਧਿਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ, ਯੇ ਤੁ ਮਹਾਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਸ਼ਾਸਤਿ, ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ|
26 Али међу вама да не буде тако; него који хоће да буде већи међу вама, да вам служи.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਨ ਤਥਾ ਭਵੇਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਹਾਨ੍ ਬੁਭੂਸ਼਼ਤਿ, ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸੇਵੇਤ;
27 И који хоће међу вама да буде први, да вам буде слуга.
ਯਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਮੁਖ੍ਯੋ ਬੁਭੂਸ਼਼ਤਿ, ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦਾਸੋ ਭਵੇਤ੍|
28 Као што ни Син човечији није дошао да Му служе, него да служи и да душу своју у откуп да за многе.
ਇੱਥੰ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰਃ ਸੇਵ੍ਯੋ ਭਵਿਤੁੰ ਨਹਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੇਵਿਤੁੰ ਬਹੂਨਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਮੂਲ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਦਾਤੁਞ੍ਚਾਗਤਃ|
29 И кад је излазио из Јерихона за Њим иђаше народ многи.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯਿਰੀਹੋਨਗਰਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬਹਿਰ੍ਗਮਨਸਮਯੇ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|
30 И гле, два слепца сеђаху крај пута, и чувши да Исус пролази повикаше говорећи: Помилуј нас Господе, сине Давидов!
ਅਪਰੰ ਵਰ੍ਤ੍ਮਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਵਿਸ਼ਨ੍ਤੌ ਦ੍ਵਾਵਨ੍ਧੌ ਤੇਨ ਮਾਰ੍ਗੇਣ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਗਮਨੰ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਕਥਯਾਮਾਸਤੁਃ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਆਵਯੋ ਰ੍ਦਯਾਂ ਵਿਧੇਹਿ|
31 А народ прећаше им да ућуте; а они још већма повикаше говорећи: Помилуј нас Господе, сине Давидов!
ਤਤੋ ਲੋਕਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤੁਸ਼਼੍ਣੀਮ੍ਭਵਤਮਿਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੌ ਤਰ੍ਜਯਾਮਾਸੁਃ; ਤਥਾਪਿ ਤੌ ਪੁਨਰੁੱਚੈਃ ਕਥਯਾਮਾਸਤੁਃ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਆਵਾਂ ਦਯਸ੍ਵ|
32 И уставивши се Исус дозва их, и рече: Шта хоћете да вам учиним?
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਗਿਤਃ ਸਨ੍ ਤਾਵਾਹੂਯ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਯੁਵਯੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਰ੍ਵ੍ਯੰ? ਯੁਵਾਂ ਕਿੰ ਕਾਮਯੇਥੇ?
33 Рекоше Му: Господе, да се отворе очи наше.
ਤਦਾ ਤਾਵੁਕ੍ਤਵਨ੍ਤੌ, ਪ੍ਰਭੋ ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਨੌ ਪ੍ਰਸੰਨਾਨਿ ਭਵੇਯੁਃ|
34 И смилова се Исус, и дохвати се очију њихових, и одмах прогледаше очи њихове, и отидоше за Њим.
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੌ ਪ੍ਰਤਿ ਪ੍ਰਮੰਨਃ ਸਨ੍ ਤਯੋ ਰ੍ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼, ਤੇਨੈਵ ਤੌ ਸੁਵੀਕ੍ਸ਼਼ਾਞ੍ਚਕ੍ਰਾਤੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਜਗ੍ਮੁਤੁਸ਼੍ਚ|
