< Матеј 13 >

1 И онај дан изишавши Исус из куће сеђаше крај мора.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਦ੍ਮਨੋ ਗਤ੍ਵਾ ਸਰਿਤ੍ਪਤੇ ਰੋਧਸਿ ਸਮੁਪਵਿਵੇਸ਼|
2 И сабраше се око Њега људи многи, тако да мора ући у лађу и сести; а народ сав стајаше по брегу.
ਤਤ੍ਰ ਤਤ੍ਸੰਨਿਧੌ ਬਹੁਜਨਾਨਾਂ ਨਿਵਹੋਪਸ੍ਥਿਤੇਃ ਸ ਤਰਣਿਮਾਰੁਹ੍ਯ ਸਮੁਪਾਵਿਸ਼ਤ੍, ਤੇਨ ਮਾਨਵਾ ਰੋਧਸਿ ਸ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
3 И Он им казива много у причама говорећи: Гле, изиђе сејач да сеје.
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੈਸ੍ਤਾਨ੍ ਇੱਥੰ ਬਹੁਸ਼ ਉਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍| ਪਸ਼੍ਯਤ, ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੋ ਬੀਜਾਨਿ ਵਪ੍ਤੁੰ ਬਹਿਰ੍ਜਗਾਮ,
4 И кад сејаше, једна зрна падоше крај пута, и дођоше птице и позобаше их;
ਤਸ੍ਯ ਵਪਨਕਾਲੇ ਕਤਿਪਯਬੀਜੇਸ਼਼ੁ ਮਾਰ੍ਗਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਪਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਵਿਹਗਾਸ੍ਤਾਨਿ ਭਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤਃ|
5 А друга падоше на каменита места, где не беше много земље, и одмах изникоше; јер не беше у дубину земље.
ਅਪਰੰ ਕਤਿਪਯਬੀਜੇਸ਼਼ੁ ਸ੍ਤੋਕਮ੍ਰੁʼਦ੍ਯੁਕ੍ਤਪਾਸ਼਼ਾਣੇ ਪਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਮ੍ਰੁʼਦਲ੍ਪਤ੍ਵਾਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਤਾਨ੍ਯਙ੍ਕੁਰਿਤਾਨਿ,
6 И кад обасја сунце, повенуше, и будући да немаху жила, посахнуше.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਰਵਾਵੁਦਿਤੇ ਦਗ੍ਧਾਨਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮੂਲਾਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਤਾਂ ਗਤਾਨਿ ਚ|
7 А друга падоше у трње, и нарасте трње, и подави их.
ਅਪਰੰ ਕਤਿਪਯਬੀਜੇਸ਼਼ੁ ਕਣ੍ਟਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਪਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਕਣ੍ਟਕਾਨ੍ਯੇਧਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨਿ ਜਗ੍ਰਸੁਃ|
8 А друга падоше на земљу добру, и доношаху род, једно по сто, а једно по шездесет, а једно по тридесет.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਤਿਪਯਬੀਜਾਨਿ ਉਰ੍ੱਵਰਾਯਾਂ ਪਤਿਤਾਨਿ; ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਕਾਨਿਚਿਤ੍ ਸ਼ਤਗੁਣਾਨਿ ਕਾਨਿਚਿਤ੍ ਸ਼਼ਸ਼਼੍ਟਿਗੁਣਾਨਿ ਕਾਨਿਚਿਤ੍ ਤ੍ਰਿੰਸ਼ਗੁੰਣਾਨਿ ਫਲਾਨਿ ਫਲਿਤਵਨ੍ਤਿ|
9 Ко има уши да чује нека чује.
ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੁਤੀ ਆਸਾਤੇ ਸ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਯਾਤ੍|
10 И приступивши ученици рекоше Му: Зашто им говориш у причама?
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਰਾਗਤ੍ਯ ਸੋ(ਅ)ਪ੍ਰੁʼੱਛ੍ਯਤ, ਭਵਤਾ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕੁਤੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾ ਕਥ੍ਯਤੇ?
11 А Он одговарајући рече им: Вама је дано да знате тајне царства небеског, а њима није дано.
ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਨਿਗੂਢਾਂ ਕਥਾਂ ਵੇਦਿਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮਦਾਯਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਭ੍ਯੋ ਨਾਦਾਯਿ|
12 Јер ко има, даће му се, и претећи ће му; а који нема, узеће му се и оно што има.
ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੇ ਵਰ੍ੱਧਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਯੇਵ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੇ ਨ ਵਰ੍ੱਧਤੇ, ਤਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਨਾਸ੍ਤੇ, ਤਦਪਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਆਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
13 Зато им говорим у причама, јер гледајући не виде, и чујући не чују нити разумеју.
ਤੇ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤੋਪਿ ਨ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤੋਪਿ ਨ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ, ਬੁਧ੍ਯਮਾਨਾ ਅਪਿ ਨ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ ਚ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾ ਕਥ੍ਯਤੇ|
14 И збива се на њима пророштво Исаијино, које говори: Ушима ћете чути, и нећете разумети; и очима ћете гледати, и нећете видети.
ਯਥਾ ਕਰ੍ਣੈਃ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਥ ਯੂਯੰ ਵੈ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਨ ਭੋਤ੍ਸ੍ਯਥ| ਨੇਤ੍ਰੈਰ੍ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਯੂਯਞ੍ਚ ਪਰਿਜ੍ਞਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ| ਤੇ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾ ਯਥਾ ਨੈਵ ਪਰਿਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਲੋਚਨੈਃ| ਕਰ੍ਣੈ ਰ੍ਯਥਾ ਨ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ ਨ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ ਚ ਮਾਨਸੈਃ| ਵ੍ਯਾਵਰ੍ੱਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਚਿੱਤੇਸ਼਼ੁ ਕਾਲੇ ਕੁਤ੍ਰਾਪਿ ਤੈਰ੍ਜਨੈਃ| ਮੱਤਸ੍ਤੇ ਮਨੁਜਾਃ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾ ਯਥਾ ਨੈਵ ਭਵਨ੍ਤਿ ਚ| ਤਥਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ ਸ੍ਥੂਲਬੁੱਧਯਃ| ਬਧਿਰੀਭੂਤਕਰ੍ਣਾਸ਼੍ਚ ਜਾਤਾਸ਼੍ਚ ਮੁਦ੍ਰਿਤਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ|
15 Јер је одрвенило срце ових људи, и ушима тешко чују, и очи су своје затворили да како не виде очима, и ушима не чују, и срцем не разумеју, и не обрате се да их исцелим.
ਯਦੇਤਾਨਿ ਵਚਨਾਨਿ ਯਿਸ਼ਯਿਯਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਾਨਿ ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਾਨਿ ਫਲਨ੍ਤਿ|
16 А благо вашим очима што виде, и ушима вашим што чују.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਯਨਾਨਿ ਧਨ੍ਯਾਨਿ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਾਨਿ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ; ਧਨ੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਬ੍ਦਗ੍ਰਹਾਃ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੈਰਾਕਰ੍ਣ੍ਯਤੇ|
17 Јер вам кажем заиста да су многи пророци и праведници желели видети шта ви видите, и не видеше; и чути шта ви чујете, и не чуше.
ਮਯਾ ਯੂਯੰ ਤਥ੍ਯੰ ਵਚਾਮਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ਯਦ੍ ਵੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਤਦ੍ ਬਹਵੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਸ਼੍ਚ ਮਾਨਵਾ ਦਿਦ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੋਪਿ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨਾਲਭਨ੍ਤ, ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਥ, ਤਤ੍ ਤੇ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰੂਸ਼਼ਮਾਣਾ ਅਪਿ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਨਾਲਭਨ੍ਤ|
18 Ви пак чујте причу о сејачу:
ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੀਯਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਸ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਤ|
19 Свакоме који слуша реч о царству и не разуме, долази нечастиви и краде посејано у срцу његовом: то је око пута посејано.
ਮਾਰ੍ਗਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਬੀਜਾਨ੍ਯੁਪ੍ਤਾਨਿ ਤਸ੍ਯਾਰ੍ਥ ਏਸ਼਼ਃ, ਯਦਾ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਨ ਬੁਧ੍ਯਤੇ, ਤਦਾ ਪਾਪਾਤ੍ਮਾਗਤ੍ਯ ਤਦੀਯਮਨਸ ਉਪ੍ਤਾਂ ਕਥਾਂ ਹਰਨ੍ ਨਯਤਿ|
20 А на камену посејано то је који слуша реч и одмах с радости прими је,
ਅਪਰੰ ਪਾਸ਼਼ਾਣਸ੍ਥਲੇ ਬੀਜਾਨ੍ਯੁਪ੍ਤਾਨਿ ਤਸ੍ਯਾਰ੍ਥ ਏਸ਼਼ਃ; ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵੈਵ ਹਰ੍ਸ਼਼ਚਿੱਤੇਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ,
21 Али нема корена у себи, него је непостојан, па кад буде до невоље или га потерају речи ради, одмах удари натраг.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਮਨਸਿ ਮੂਲਾਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ਕਾਲਮਾਤ੍ਰੰ ਸ੍ਥਿਰਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ; ਪਸ਼੍ਚਾਤ ਤਤ੍ਕਥਾਕਾਰਣਾਤ੍ ਕੋਪਿ ਕ੍ਲੇਸ੍ਤਾਡਨਾ ਵਾ ਚੇਤ੍ ਜਾਯਤੇ, ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਵਿਘ੍ਨਮੇਤਿ|
22 А посејано у трњу то је који слуша реч, но брига овог света и превара богатства загуше реч, и без рода остане. (aiōn g165)
ਅਪਰੰ ਕਣ੍ਟਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਬੀਜਾਨ੍ਯੁਪ੍ਤਾਨਿ ਤਦਰ੍ਥ ਏਸ਼਼ਃ; ਕੇਨਚਿਤ੍ ਕਥਾਯਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤਾਯਾਂ ਸਾਂਸਾਰਿਕਚਿਨ੍ਤਾਭਿ ਰ੍ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਸਾ ਗ੍ਰਸ੍ਯਤੇ, ਤੇਨ ਸਾ ਮਾ ਵਿਫਲਾ ਭਵਤਿ| (aiōn g165)
23 А посејано на доброј земљи то је који слуша реч и разуме, који дакле и род рађа, и доноси један по сто, а један по шездесет, а један по тридесет.
ਅਪਰਮ੍ ਉਰ੍ੱਵਰਾਯਾਂ ਬੀਜਾਨ੍ਯੁਪ੍ਤਾਨਿ ਤਦਰ੍ਥ ਏਸ਼਼ਃ; ਯੇ ਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਵੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਤੇ ਫਲਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਕੇਚਿਤ੍ ਸ਼ਤਗੁਣਾਨਿ ਕੇਚਿਤ ਸ਼਼ਸ਼਼੍ਟਿਗੁਣਾਨਿ ਕੇਚਿੱਚ ਤ੍ਰਿੰਸ਼ਦ੍ਗੁਣਾਨਿ ਫਲਾਨਿ ਜਨਯਨ੍ਤਿ|
24 Другу причу каза им говорећи: Царство је небеско као човек који посеја добро семе у пољу свом,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸੋਪਰਾਮੇਕਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮੁਪਸ੍ਥਾਪ੍ਯ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ; ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਰਾਜ੍ਯੰ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਨ ਕੇਨਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥੇਨੋਪਮੀਯਤੇ, ਯੇਨ ਸ੍ਵੀਯਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰਸ਼ਸ੍ਤਬੀਜਾਨ੍ਯੌਪ੍ਯਨ੍ਤ|
25 А кад људи поспаше, дође његов непријатељ и посеја кукољ по пшеници, па отиде.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਸ਼਼ਣਦਾਯਾਂ ਸਕਲਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਸੁਪ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਯ ਰਿਪੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗੋਧੂਮਬੀਜਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਵਨ੍ਯਯਵਮਬੀਜਾਨ੍ਯੁਪ੍ਤ੍ਵਾ ਵਵ੍ਰਾਜ|
26 А кад ниче усев и род донесе, онда се показа кукољ.
ਤਤੋ ਯਦਾ ਬੀਜੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਙ੍ਕਰਾ ਜਾਯਮਾਨਾਃ ਕਣਿਸ਼ਾਨਿ ਘ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ; ਤਦਾ ਵਨ੍ਯਯਵਸਾਨ੍ਯਪਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਮਾਨਾਨ੍ਯਭਵਨ੍|
27 Тада дођоше слуге домаћинове и рекоше му: Господару! Ниси ли ти добро семе сејао на својој њиви? Откуда дакле кукољ?
ਤਤੋ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਸ੍ਯ ਦਾਸੇਯਾ ਆਗਮ੍ਯ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ, ਹੇ ਮਹੇੱਛ, ਭਵਤਾ ਕਿੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਭਦ੍ਰਬੀਜਾਨਿ ਨੌਪ੍ਯਨ੍ਤ? ਤਥਾਤ੍ਵੇ ਵਨ੍ਯਯਵਸਾਨਿ ਕ੍ਰੁʼਤ ਆਯਨ੍?
28 А он рече им: Непријатељ човек то учини. А слуге рекоше му: Хоћеш ли дакле да идемо да га почупамо?
ਤਦਾਨੀਂ ਤੇਨ ਤੇ ਪ੍ਰਤਿਗਦਿਤਾਃ, ਕੇਨਚਿਤ੍ ਰਿਪੁਣਾ ਕਰ੍ੰਮਦਮਕਾਰਿ| ਦਾਸੇਯਾਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਵਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ਯੁਤ੍ਪਾੱਯ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪਾਮੋ ਭਵਤਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀੱਛਾ ਜਾਯਤੇ?
29 А он рече: Не; да не би чупајући кукољ почупали заједно с њиме пшеницу.
ਤੇਨਾਵਾਦਿ, ਨਹਿ, ਸ਼ਙ੍ਕੇ(ਅ)ਹੰ ਵਨ੍ਯਯਵਸੋਤ੍ਪਾਟਨਕਾਲੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤੈਃ ਸਾਕੰ ਗੋਧੂਮਾ ਅਪ੍ਯੁਤ੍ਪਾਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
30 Оставите нека расте обоје заједно до жетве; и у време жетве рећи ћу жетеоцима: Саберите најпре кукољ, и свежите га у снопље да га сажежем; а пшеницу свезите у житницу моју.
ਅਤਃ ਸ਼੍ਸ੍ਯਕਰ੍ੱਤਨਕਾਲੰ ਯਾਵਦ੍ ਉਭਯਾਨ੍ਯਪਿ ਸਹ ਵਰ੍ੱਧਨ੍ਤਾਂ, ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਕਰ੍ੱਤਨਕਾਲੇ ਕਰ੍ੱਤਕਾਨ੍ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਯੂਯਮਾਦੌ ਵਨ੍ਯਯਵਸਾਨਿ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਦਾਹਯਿਤੁੰ ਵੀਟਿਕਾ ਬਦ੍ੱਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯਤ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੇ ਗੋਧੂਮਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਪ੍ਯਨ੍ਤਾਮ੍|
31 Другу причу каза им говорећи: Царство је небеско као зрно горушичино које узме човек и посеје на њиви својој,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸੋਪਰਾਮੇਕਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮੁੱਥਾਪ੍ਯ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ਮਨੁਜਃ ਸਰ੍ਸ਼਼ਪਬੀਜਮੇਕੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰ ਉਵਾਪ|
32 Које је истина најмање од свију семена, али кад узрасте, веће је од свега поврћа, и буде дрво да птице небеске долазе, и седају на његовим гранама.
ਸਰ੍ਸ਼਼ਪਬੀਜੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਦ੍ ਬੀਜਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮਪਿ ਸਦਙ੍ਕੁਰਿਤੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਾਕਾਤ੍ ਬ੍ਰੁʼਹਦ੍ ਭਵਤਿ; ਸ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਸ੍ਤਰੁ ਰ੍ਭਵਤਿ, ਯਸ੍ਯ ਸ਼ਾਖਾਸੁ ਨਭਸਃ ਖਗਾ ਆਗਤ੍ਯ ਨਿਵਸਨ੍ਤਿ; ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਰਾਜ੍ਯੰ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਸ੍ਯ ਸਰ੍ਸ਼਼ਪੈਕਸ੍ਯ ਸਮਮ੍|
33 Другу причу каза им: Царство је небеско као квасац који узме жена и метне у три копање брашна док све не ускисне.
ਪੁਨਰਪਿ ਸ ਉਪਮਾਕਥਾਮੇਕਾਂ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕਾਰ; ਕਾਚਨ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਯਤ੍ ਕਿਣ੍ਵਮਾਦਾਯ ਦ੍ਰੋਣਤ੍ਰਯਮਿਤਗੋਧੂਮਚੂਰ੍ਣਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਿਸ਼੍ਰੀਭਵਨਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਸਮਾੱਛਾਦ੍ਯ ਨਿਧੱਤਵਤੀ, ਤਤ੍ਕਿਣ੍ਵਮਿਵ ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯੰ|
34 Све ово у причама говори Исус људима, и без приче ништа не говораше им:
ਇੱਥੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮਨੁਜਨਿਵਹਾਨਾਂ ਸੰਨਿਧਾਵੁਪਮਾਕਥਾਭਿਰੇਤਾਨ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨਾਨਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਉਪਮਾਂ ਵਿਨਾ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਿਮਪਿ ਕਥਾਂ ਨਾਕਥਯਤ੍|
35 Да се збуде шта је казао пророк говорећи: Отворићу у причама уста своја, казаћу сакривено од постања света.
ਏਤੇਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੀਯੇਨ ਵਾਕ੍ਯੇਨ ਵ੍ਯਾਦਾਯ ਵਦਨੰ ਨਿਜੰ| ਅਹੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਗੁਪ੍ਤਵਾਕ੍ਯੰ ਪੁਰਾਭਵੰ| ਯਦੇਤਦ੍ਵਚਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਮਾਸੀਤ੍, ਤਤ੍ ਸਿੱਧਮਭਵਤ੍|
36 Тада остави Исус људе, и дође у кућу. И приступише к Њему ученици Његови говорећи: Кажи нам причу о кукољу на њиви.
ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯ ਯੀਸ਼ੌ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਤੱਛਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਗਤ੍ਯ ਯੀਸ਼ਵੇ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਸ੍ਯ ਵਨ੍ਯਯਵਸੀਯਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮ੍ ਭਵਾਨ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਵਦਤੁ|
37 А Он одговарајући рече им: Који сеје добро семе оно је Син човечији;
ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਯੇਨ ਭਦ੍ਰਬੀਜਾਨ੍ਯੁਪ੍ਯਨ੍ਤੇ ਸ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰਃ,
38 А њива је свет; а добро семе синови су царства, а кукољ синови су зла;
ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਜਗਤ੍, ਭਦ੍ਰਬੀਜਾਨੀ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ,
39 А непријатељ који га је посејао јесте ђаво; а жетва је последак овог века; а жетеоци су анђели. (aiōn g165)
ਵਨ੍ਯਯਵਸਾਨਿ ਪਾਪਾਤ੍ਮਨਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ| ਯੇਨ ਰਿਪੁਣਾ ਤਾਨ੍ਯੁਪ੍ਤਾਨਿ ਸ ਸ਼ਯਤਾਨਃ, ਕਰ੍ੱਤਨਸਮਯਸ਼੍ਚ ਜਗਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਃ, ਕਰ੍ੱਤਕਾਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਃ| (aiōn g165)
40 Као што се дакле кукољ сабира, и огњем сажиже, тако ће бити на крају овог века. (aiōn g165)
ਯਥਾ ਵਨ੍ਯਯਵਸਾਨਿ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਦਾਹ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਤਥਾ ਜਗਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ; (aiōn g165)
41 Послаће Син човечији анђеле своје, и сабраће из царства Његовог све саблазни и који чине безакоње.
ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਮਨੁਜਸੁਤਃ ਸ੍ਵਾਂਯਦੂਤਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤੇਨ ਤੇ ਚ ਤਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਵਿਘ੍ਨਕਾਰਿਣੋ(ਅ)ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਲੋਕਾਂਸ਼੍ਚ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ
42 И бациће их у пећ огњену: онде ће бити плач и шкргут зуба.
ਯਤ੍ਰ ਰੋਦਨੰ ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਞ੍ਚ ਭਵਤਿ, ਤਤ੍ਰਾਗ੍ਨਿਕੁਣ੍ਡੇ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
43 Тада ће се праведници засјати као сунце у царству Оца свог. Ко има уши да чује нека чује.
ਤਦਾਨੀਂ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਲੋਕਾਃ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪਿਤੂ ਰਾਜ੍ਯੇ ਭਾਸ੍ਕਰਇਵ ਤੇਜਸ੍ਵਿਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ| ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੁਤੀ ਆਸਾਤੇ, ਮ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਯਾਤ੍|
44 Још је царство небеско као благо сакривено у пољу, које нашавши човек сакри и од радости зато отиде и све што има продаде и купи поље оно.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਮਧ੍ਯੇ ਨਿਧਿੰ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਯੋ ਗੋਪਯਤਿ, ਤਤਃ ਪਰੰ ਸਾਨਨ੍ਦੋ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੀਯਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ੱਤਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੀਣਾਤਿ, ਸ ਇਵ ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯੰ|
45 Још је царство небеско као човек трговац који тражи добар бисер,
ਅਨ੍ਯਞ੍ਚ ਯੋ ਵਣਿਕ੍ ਉੱਤਮਾਂ ਮੁਕ੍ਤਾਂ ਗਵੇਸ਼਼ਯਨ੍
46 Па кад нађе једно многоцено зрно бисера, отиде и продаде све што имаше и купи га.
ਮਹਾਰ੍ਘਾਂ ਮੁਕ੍ਤਾਂ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਨਿਜਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਤਾਂ ਕ੍ਰੀਣਾਤਿ, ਸ ਇਵ ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯੰ|
47 Још је царство небеско као мрежа која се баци у море и заграби од сваке руке рибе;
ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਸਮੁਦ੍ਰੋ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਤਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਕਾਰਮੀਨਸੰਗ੍ਰਾਹ੍ਯਾਨਾਯਇਵ ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯੰ|
48 Која кад се напуни, извукоше је на крај, и седавши, избраше добре у судове, а зле бацише напоље.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਆਨਾਯੇ ਪੂਰ੍ਣੇ ਜਨਾ ਯਥਾ ਰੋਧਸ੍ਯੁੱਤੋਲ੍ਯ ਸਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਸ਼ਸ੍ਤਮੀਨਾਨ੍ ਸੰਗ੍ਰਹ੍ਯ ਭਾਜਨੇਸ਼਼ੁ ਨਿਦਧਤੇ, ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਨ੍ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ;
49 Тако ће бити на полетку века: изићи ће анђели и одлучиће зле од праведних. (aiōn g165)
ਤਥੈਵ ਜਗਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਫਲਤਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾ ਆਗਤ੍ਯ ਪੁਣ੍ਯਵੱਜਨਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਪਾਪਿਨਃ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਹ੍ਨਿਕੁਣ੍ਡੇ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ, (aiōn g165)
50 И бациће их у пећ огњену: онде ће бити плач и шкргут зуба.
ਤਤ੍ਰ ਰੋਦਨੰ ਦਨ੍ਤੈ ਰ੍ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਞ੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਃ|
51 Рече им Исус: Разуместе ли ово? Рекоше Му: Да, Господе.
ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਤੇ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿਮੇਤਾਨ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨਾਨ੍ਯਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤ? ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਸਤ੍ਯੰ ਪ੍ਰਭੋ|
52 А Он им рече: Зато је сваки књижевник који се научио царству небеском као домаћин који износи из клети своје ново и старо.
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਨਿਜਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਤ੍ ਨਵੀਨਪੁਰਾਤਨਾਨਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਨਿਰ੍ਗਮਯਤਿ ਯੋ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਃ ਸ ਇਵ ਸ੍ਵਰ੍ਗਰਾਜ੍ਯਮਧਿ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਃ ਸ੍ਵਰ੍ਵ ਉਪਦੇਸ਼਼੍ਟਾਰਃ|
53 И кад сврши Исус приче ове, отиде оданде.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਃ ਸਮਾਪ੍ਯ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਤਸ੍ਥੇ| ਅਪਰੰ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ਮਾਗਤ੍ਯ ਜਨਾਨ੍ ਭਜਨਭਵਨ ਉਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍;
54 И дошавши на постојбину своју, учаше их по зборницама њиховим тако да Му се дивљаху, и говораху: Откуд овоме премудрост ова и моћи?
ਤੇ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤ ਏਤਸ੍ਯੈਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਜ੍ਞਾਨਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਚ ਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਜਾਯਤ?
55 Није ли ово дрводељин син? Не зове ли се мати његова Марија, и браћа његова Јаков, и Јосија, и Симон, и Јуда?
ਕਿਮਯੰ ਸੂਤ੍ਰਧਾਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰੋ ਨਹਿ? ਏਤਸ੍ਯ ਮਾਤੁ ਰ੍ਨਾਮ ਚ ਕਿੰ ਮਰਿਯਮ੍ ਨਹਿ? ਯਾਕੁਬ੍-ਯੂਸ਼਼ਫ੍-ਸ਼ਿਮੋਨ੍-ਯਿਹੂਦਾਸ਼੍ਚ ਕਿਮੇਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਰੋ ਨਹਿ?
56 И сестре његове нису ли све код нас? Откуд њему ово све?
ਏਤਸ੍ਯ ਭਗਿਨ੍ਯਸ਼੍ਚ ਕਿਮਸ੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਨ ਸਨ੍ਤਿ? ਤਰ੍ਹਿ ਕਸ੍ਮਾਦਯਮੇਤਾਨਿ ਲਬ੍ਧਵਾਨ੍? ਇੱਥੰ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਘ੍ਨਰੂਪੋ ਬਭੂਵ;
57 И саблажњаваху се о Њега. А Исус рече им: Нема пророка без части осим на постојбини својој и у дому свом.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਨਿਗਦਿਤੰ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ੀਯਜਨਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੰ ਵਿਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਕੁਤ੍ਰਾਪ੍ਯਨ੍ਯਤ੍ਰ ਨਾਸੰਮਾਨ੍ਯੋ ਭਵਤੀ|
58 И не створи онде чудеса многих за неверство њихово.
ਤੇਸ਼਼ਾਮਵਿਸ਼੍ਵਾਸਹੇਤੋਃ ਸ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਬਹ੍ਵਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|

< Матеј 13 >