Марко 6
1 И изађе оданде, и дође на своју постојбину; и за Њим идоше ученици Његови.
E partiu dali, e chegou à sua pátria, e os seus discípulos o seguiram.
2 И кад дође субота, поче учити у зборници. И многи који слушаху, дивљаху се говорећи: Откуд овоме то? И каква му је премудрост дана? И чудеса таква рукама његовим чине се?
E, chegando o sábado, começou a ensinar na sinagoga; e muitos, ouvindo-o, se admiravam, dizendo: de onde veem a este estas coisas? e que sabedoria é esta que lhe foi dada? e tais maravilhas, que por suas mãos se fazem?
3 Није ли ово дрводеља, син Маријин, а брат Јаковљев и Јосијин и Јудин и Симонов? И нису ли сестре његове овде међу нама? И саблажњаваху се о Њега.
Não é este o carpinteiro, filho de Maria, e irmão de Thiago, e de José, e de Judas e de Simão? e não estão aqui conosco suas irmãs? E escandalizavam-se nele.
4 А Исус рече им: Нигде није пророк без части до на постојбини својој и у роду и у дому свом.
E Jesus lhes dizia: Não há profeta sem honra senão na sua pátria, entre os seus parentes, e na sua casa.
5 И не могаше онде ни једно чудо да учини, осим што мало болесника исцели метнувши на њих руке.
E não podia fazer maravilha alguma; somente curou alguns poucos enfermos, impondo-lhes as mãos.
6 И чудио се неверству њиховом. И иђаше по околним селима и учаше.
E estava maravilhado da incredulidade deles. E percorreu as aldeias vizinhas, ensinando.
7 И дозва дванаесторицу, и поче их слати два и два, и даваше им власт над духовима нечистим.
Chamou a si os doze, e começou a envia-los a dois e dois, e deu-lhes poder sobre os espíritos imundos;
8 И заповеди им да ништа не узимају на пут осим једног штапа: ни торбе ни хлеба ни новаца у појасу;
E ordenou-lhes que nada tomassem para o caminho, senão somente um bordão; nem alforge, nem pão, nem dinheiro no cinto;
9 Него обувени у опанке, и не облачећи две хаљине.
Mas que calçassem alparcas, e que não vestissem duas túnicas.
10 И рече им: Где уђете у дом онде останите док не изађете оданде.
E dizia-lhes: Aonde quer que entrardes em alguma casa, ficai nela até sairdes de ali.
11 И ако вас ко не прими и не послуша вас, излазећи оданде отресите прах с ногу својих за сведочанство њима. Заиста вам кажем: лакше ће бити Содому и Гомору у дан страшног суда него граду оном.
E, quando alguns vos não receberem, nem vos ouvirem, saindo dali, sacudi o pó que estiver debaixo dos vossos pés, em testemunho para com eles. Em verdade vos digo que haverá mais tolerância no dia de juízo para Sodoma e Gomorra do que para os daquela cidade.
12 И отишавши проповедаху да се треба кајати;
E, saindo eles, pregavam que se arrependessem.
13 И ђаволе многе изгоњаху; и мазаху уљем многе болеснике; и исцељиваху.
E expulsavam muitos demônios, e ungiam muitos enfermos com azeite, e os curavam.
14 И зачу цар Ирод за Исуса (јер Његово име беше се разгласило), и рече: Јован крститељ из мртвих уста, зато чини чудеса.
E ouviu isto o rei Herodes (porque o seu nome se tornara notorio), e disse: João, o que batizava, resuscitou dos mortos, e por isso estas maravilhas operam nele.
15 Други говораху: То је Илија. А други говораху: То је пророк или као који од пророка.
Outros diziam: É Elias. E diziam outros: É um profeta, ou como um dos profetas.
16 А кад чу Ирод, рече: То је Јован кога сам ја посекао, он уста из мртвих.
Herodes, porém, ouvindo isto, disse: Este é João, que mandei degolar, resuscitou dos mortos.
17 Јер овај Ирод посла те ухватише Јована, и свезавши баци га у тамницу Иродијаде ради, жене Филипа брата свог, јер се ожени њом.
Porque o mesmo Herodes mandara prender a João, e encerra-lo manietado no cárcere, por causa de Herodias, mulher de Felipe, seu irmão, porquanto tinha casado com ela.
18 Јер Јован говораше Ироду: Не можеш ти имати жене брата свог.
Porque dizia João a Herodes: Não te é lícito possuir a mulher de teu irmão.
19 А Иродијада расрди се на њега, и хтеде да га убије, али не могаше.
E Herodias o espiava, e queria mata-lo, mas não podia,
20 Јер се Ирод бојаше Јована знајући га да је човек праведан и свет, и чуваше га; и много којешта чињаше како му он рече, и радо га слушаше.
Porque Herodes temia a João, sabendo que era varão justo e santo; e estimava-o, e fazia muitas coisas, atendendo-o, e de boamente o ouvia.
21 И догоди се дан згодан, кад Ирод на дан свог рођења даваше вечеру кнезовима својим и војводама и старешинама галилејским.
E, chegando um dia oportuno em que Herodes, no dia dos seus anos dava uma ceia aos grandes, e tribunos, e príncipes da Galiléia,
22 И ушавши кћи Иродијадина и игравши и угодивши Ироду и гостима његовим рече цар девојци: Ишти у мене шта год хоћеш, и даћу ти.
E, tendo entrado a filha da mesma Herodias, e dançando, e agradando a Herodes e aos que estavam com ele à mesa, o rei disse à menina: Pede-me o que quizeres, e eu to darei.
23 И закле јој се: Шта год заиштеш у мене даћу ти, да би било и до пола царства мог.
E jurou-lhe, dizendo: Tudo o que me pedires te darei, até metade do meu reino.
24 А она изашавши рече матери својој: Шта ћу искати? А она рече: Главу Јована крститеља.
E, saindo ela, disse a sua mãe: Que pedirei? E ela disse: A cabeça de João Batista.
25 И одмах ушавши брзо к цару заиска говорећи: Хоћу да ми даш, сад на кругу, главу Јована крститеља.
E, entrando logo apressadamente, pediu ao rei, dizendo: Quero que imediatamente me dês num prato a cabeça de João Batista.
26 И забрину се цар, али клетве ради и гостију својих не хте јој одрећи.
E o rei entristeceu-se muito; todavia, por causa do juramento e dos que estavam com ele à mesa, não lha quis negar.
27 И одмах посла цар џелата, и заповеди да донесе главу његову.
E, enviando logo o rei o executor, mandou que lhe trouxessem ali a cabeça de João. E ele foi, e degolou-o na prisão;
28 А он отишавши посече га у тамници, и донесе главу његову на кругу, и даде девојци, а девојка даде је матери својој.
E trouxe a cabeça num prato, e deu-a à menina, e a menina a deu a sua mãe.
29 И чувши ученици његови дођоше и узеше тело његово, и метнуше га у гроб.
E os seus discípulos, tendo ouvido isto, foram, tomaram o seu corpo, e o puseram num sepulcro.
30 И скупише се апостоли к Исусу, и јавише Му све и шта учинише и шта људе научише.
E os apóstolos ajuntaram-se a Jesus, e contaram-lhe tudo, tanto o que tinham feito como o que tinham ensinado.
31 И рече им: Дођите ви сами насамо, и почините мало. Јер их беше много који долазе и одлазе, и не имаху кад ни јести.
E ele disse-lhes: Vinde vós, aqui àparte, a um lugar deserto, e repousai um pouco. Porque havia muitos que iam e vinham, e não tinham tempo para comer.
32 И одоше на лађи у пусто место сами.
E foram num barco para um lugar deserto, em particular.
33 И видеше их људи кад иђаху, и познаше их многи, и пешице из свих градова стецаху се онамо, и престигоше их, и скупише се око Њега.
E a multidão viu-os partir, e muitos o conheceram; e concorreram lá a pé de todas as cidades, e ali chegaram primeiro do que eles, e aproximavam-se dele.
34 И изашавши Исус виде народ многи, и сажали Му се, јер беху као овце без пастира; и поче их учити много.
E Jesus, saindo, viu uma grande multidão, e teve compaixão deles, porque eram como ovelhas que não tem pastor; e começou a ensinar-lhes muitas coisas.
35 И кад би већ пред ноћ, приступише к Њему ученици Његови говорећи: Пусто је место, а већ је касно;
E, como o dia fosse já muito adiantado, os seus discípulos se aproximaram dele, e lhe disseram: O lugar é deserto, e o dia está já muito adiantado;
36 Отпусти их нека иду у околна села и паланке да купе себи хлеба; јер немају шта јести.
Despede-os, para que vão aos lugares e aldeias circunvizinhas, e comprem pão para si; porque não tem que comer.
37 А Он одговарајући рече им: Дајте им ви нека једу. А они рекоше: Једино да идемо да купимо за двеста гроша хлеба, па да им дамо да једу?
Ele, porém, respondendo, lhes disse: dai-lhes vós de comer. E eles disseram-lhe: Iremos nós, e compraremos duzentos dinheiros de pão para lhes darmos de comer?
38 А Он им рече: Колико хлебова имате? Идите и видите. И видевши рекоше: Пет хлебова и две рибе.
E ele disse-lhes: Quantos pães tendes? Ide vêr. E, sabendo-o eles, disseram: Cinco e dois peixes.
39 И заповеди им да их посаде све на гомиле по зеленој трави.
E ordenou-lhes que fizessem assentar a todos, em ranchos, sobre a erva verde.
40 И посадише се на гомиле по сто и по педесет.
E assentaram-se repartidos de cem em cem, e de cincoênta em cincoênta.
41 И узевши оних пет хлебова и две рибе погледа на небо, и благослови, па преломи хлебове, и даде ученицима својим да метну испред њих; и оне две рибе раздели свима.
E, tomando ele os cinco pães e os dois peixes, levantou os olhos ao céu, abençoou e partiu os pães, e deu-os aos seus discípulos para que os pusessem adiante deles. E repartiu os dois peixes por todos;
42 И једоше сви, и наситише се.
E todos comeram, e ficaram fartos;
43 И накупише комада дванаест котарица пуних и од риба.
E levantaram doze cestos cheios de pedaços de pão e de peixes.
44 А беше оних што су јели хлебове око пет хиљада људи.
E os que comeram os pães eram quase cinco mil homens.
45 И одмах натера ученике своје да уђу у лађу и да иду напред на оне стране у Витсаиду док Он отпусти народ.
E logo obrigou os seus discípulos a subir para o barco, e ir adiante, para a outra banda, defronte de Betsaida, entretanto que ele despedia a multidão.
46 И отпустивши их оде на гору да се помоли Богу.
E, tendo-os despedido, foi ao monte a orar.
47 И увече беше лађа насред мора, а Он сам на земљи.
E, sobrevindo a tarde, estava o barco no meio do mar, e ele sozinho em terra.
48 И виде их где се муче веслајући: јер им беше противан ветар. И око четврте страже ноћне дође к њима идући по мору; и хтеде да их мимоиђе.
E viu que se fatigavam remando muito, porque o vento lhes era contrário, e perto da quarta vigília da noite aproximou-se deles, andando sobre o mar, e queria passar adiante deles.
49 А они видевши Га где иде по мору мишљаху да је утвара, и повикаше;
Mas, quando o viram andar sobre o mar, cuidaram que era um fantasma, e deram grandes gritos.
50 Јер Га сви видеше и поплашише се. И одмах проговори с њима, и рече им: Не бојте се, ја сам, не плашите се.
Porque todos o viam, e turbaram-se; mas logo falou com eles, e disse-lhes: Tende bom ânimo; sou eu, não temais.
51 И уђе к њима у лађу, и утоли ветар; и врло се уплашише, и дивљаху се.
E subiu para o barco para estar com eles, e o vento se aquietou; e entre si ficaram muito assombrados e maravilhados;
52 Јер их не научише хлебови; јер се беше срце њихово окаменило.
Pois ainda não tinham compreendido o milagre dos pães; porque o seu coração estava endurecido.
53 И прешавши дођоше у земљу генисаретску; и стадоше у крај.
E, quando já estavam na outra banda, dirigiram-se à terra de Gennezareth, e ali tomaram porto.
54 И кад изађоше из лађе, одмах Га познаше људи.
E, saindo eles do barco, logo o conheceram;
55 И оптрчавши сав онај крај, почеше на одрима доносити болеснике где су чули да је Он.
E, correndo toda a terra em redor, começaram a trazer-lhe em leitos, aonde quer que sabiam que estava, os que se achavam enfermos.
56 И куд год иђаше у села или у градове или у паланке, на раскршћима метаху болеснике и мољаху Га да се барем скута од хаљине Његове дотакну: и оздрављаху сви који Га се дотицаху.
E, aonde quer que entrava, em cidade, ou aldeias, ou lugares, apresentavam os enfermos nas praças, e rogavam-lhe que ao menos tocassem a orla do seu vestido; e todos os que lhe tocavam saravam.
