Плач Јеремијин 5
1 Опомени се, Господе, шта нас задеси; погледај и види срамоту нашу.
Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
2 Наследство наше привали се туђинцима, домови наши иностранцима.
Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
3 Постасмо сироте, без оца, матере наше као удовице.
Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
4 Своју воду пијемо за новце, своја дрва купујемо.
Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
5 На врату нам је јарам, и гоне нас; уморени немамо одмора.
Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
6 Пружамо руку к Мисирцима и Асирцима, да се наситимо хлеба.
Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
7 Оци наши згрешише, и нема их, а ми носимо безакоња њихова.
Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
8 Робови нам господаре, нема никога да избави из руку њихових.
Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
9 Са страхом за живот свој од мача у пустињи доносимо себи хлеб.
Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
10 Кожа нам поцрне као пећ од љуте глади.
Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
11 Срамоте жене на Сиону и девојке по градовима Јудиним.
Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
12 Кнезове вешају својим рукама, не поштују лице старачко.
Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
13 Младиће узимају под жрвње, и деца падају под дрвима.
Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
14 Стараца нема више на вратима, ни младића на певању.
Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
15 Неста радости срцу нашем, игра наша претвори се у жалост.
Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
16 Паде венац с главе наше; тешко нама, што згрешисмо!
Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
17 Стога је срце наше жалосно, стога очи наше потамнеше,
Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
18 Са горе Сиона, што опусте, и лисице иду по њој.
Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
19 Ти, Господе, остајеш довека, престо Твој од колена до колена.
Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
20 Зашто хоћеш да нас заборавиш довека, да нас оставиш задуго?
Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
21 Обрати нас, Господе, к себи, и обратићемо се; понови дане наше како беху пре.
Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
22 Јер еда ли ћеш нас сасвим одбацити и гневити се на нас веома?
Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
