Плач Јеремијин 3
1 Ја сам човек који видех муку од прута гнева Његовог.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Одведе ме и оправи ме у таму, а не на видело.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Само се на ме обраћа, обраћа руку своју по вас дан.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Учини, те ми остаре тело и кожа, потре кости моје.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Зазида ме, и опточи ме жучју и муком.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Посади ме у таму као умрле одавна.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Огради ме да не изађем, и метну на ме тешке окове.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Кад вичем и вапим, одбија молитву моју.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Загради путеве моје тесаним каменом, и преврати стазе моје.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Поста ми као медвед у заседи, као лав у потаји.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Помете путеве моје, и раздре ме, и уништи ме.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Натеже лук свој, и метну ме стрели за белегу.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Устрели ме у бубреге стрелама из тула свог.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Постах подсмех свему народу свом и песма њихова по вас дан.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Насити ме горчином, опоји ме пеленом.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Поломи ми зубе камењем, ували ме у пепео.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Удаљио си душу моју од мира, заборавих добро.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 И рекох: Пропаде сила моја и надање моје од Господа.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Опомени се муке моје и јада мог, пелена и жучи.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Душа се моја опомиње без престанка, и поништила се у мени.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Али ово напомињем срцу свом, те се надам:
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Милост је Господња што не изгибосмо сасвим, јер милосрђа Његовог није нестало.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Понавља се свако јутро; велика је вера твоја.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 Господ је део мој, говори душа моја; зато ћу се у Њега уздати.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Добар је Господ онима који га чекају, души, која га тражи.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Добро је мирно чекати спасење Господње.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Добро је човеку носити јарам за младости своје.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Сам ће седети и ћутати, јер Бог метну бреме на њ.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Метнуће уста своја у прах, еда би било надања.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Подметнуће образ свој ономе који га бије, биће сит срамоте.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Јер Господ не одбацује за свагда.
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 Јер ако и уцвели, опет ће се и смиловати ради мноштва милости своје.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Јер не мучи из срца свог ни цвели синове човечје.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Кад газе ногама све сужње на земљи,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 Кад изврћу правицу човеку пред Вишњим,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 Кад чине криво човеку у парници његовој, не види ли Господ?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Ко је рекао што и збило се, а Господ да није заповедио?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Не долазе ли и зла и добра из уста Вишњег?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Зашто се тужи човек жив, човек на кар за грехе своје?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Претражимо и разгледајмо путе своје, и повратимо се ка Господу.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Подигнимо срце своје и руке к Богу на небесима.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Згрешисмо и непокорни бисмо; Ти не прашташ.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Обастро си се гневом, и гониш нас, убијаш и не жалиш.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Обастро си си се облаком да не продре молитва.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Начинио си од нас сметлиште и одмет усред тих народа.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Разваљују уста своја на нас сви непријатељи наши.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Страх и јама задеси нас, пустошење и затирање.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Потоци теку из очију мојих ради погибли кћери народа мог.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Очи моје лију сузе без престанка, јер нема одмора,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Докле Господ не погледа и не види с неба.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Око моје мучи ми душу ради свих кћери града мог.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Терају ме једнако као птицу непријатељи моји низашта.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Свалише у јаму живот мој и набацаше камење на ме.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Дође ми вода сврх главе; рекох: Погибох!
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Призивах име Твоје, Господе, из јаме најдубље.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Ти чу глас мој; не затискуј уха свог од уздисања мог, од вике моје.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Приступао си кад Те призивах, и говорио си: Не бој се.
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Расправљао си, Господе, парбу душе моје, и избављао си живот мој.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Видиш, Господе, неправду која ми се чини; расправи парбу моју.
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Видиш сву освету њихову, све што ми мисле.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Чујеш руг њихов, Господе, све што ми мисле,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 Шта говоре они који устају на ме и шта намишљају против мене по вас дан.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Види, кад седају и кад устају, ја сам им песма.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Плати им, Господе, по делима руку њихових.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Подај им упорно срце, проклетство своје.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Гони их гневом, и истреби их испод небеса Господњих.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
