< Јован 17 >

1 Ово говори Исус, па подиже очи своје на небо и рече: Оче! Дође час, прослави Сина свог, да и Син Твој прослави Тебе;
These words spoke Jesus, and lifted up his eyes to heaven, and said, Father, the hour is come; glorify thy Son, that thy Son also may glorify thee:
2 Као што си Му дао власт над сваким телом да свему што си Му дао да живот вечни. (aiōnios g166)
As thou hast given him power over all flesh, that he should give eternal life to as many as thou hast given him. (aiōnios g166)
3 А ово је живот вечни да познају Тебе јединог истинитог Бога, и кога си послао Исуса Христа. (aiōnios g166)
And this is life eternal, that they may know thee the only true God, and Jesus Christ, whom thou hast sent. (aiōnios g166)
4 Ја Тебе прославих на земљи; посао сврших који си ми дао да радим.
I have glorified thee on the earth: I have finished the work which thou gavest me to do.
5 И сад прослави Ти мене, Оче, у Тебе самог славом коју имадох у Тебе пре него свет постаде.
And now, O Father, glorify thou me with thy own self with the glory which I had with thee before the world was.
6 Ја јавих име Твоје људима које си ми дао од света; Твоји беху па си их мени дао, и Твоју реч одржаше.
I have manifested thy name to the men whom thou gavest to me out of the world: thine they were, and thou gavest them to me; and they have kept thy word.
7 Сад разумеше да је све што си ми дао од Тебе.
Now they have known that all things whatever thou hast given me are from thee.
8 Јер речи које си дао мени дадох им; и они примише, и познадоше истинито да од Тебе изиђох, и вероваше да си ме Ти послао.
For I have given to them the words which thou gavest me; and they have received them, and have known surely that I came from thee, and they have believed that thou didst send me.
9 Ја се за њих молим: не молим се за (сав) свет, него за оне које си ми дао, јер су Твоји.
I pray for them: I pray not for the world, but for them whom thou hast given to me; for they are thine.
10 И моје све је Твоје, и Твоје моје; и ја се прославих у њима.
And all mine are thine, and thine are mine; and I am glorified in them.
11 И више нисам на свету, а они су на свету, а ја идем к Теби. Оче Свети! Сачувај их у име своје, оне које си ми дао, да буду једно као и ми.
And now I am no more in the world, but these are in the world, and I come to thee. Holy Father, keep through thy own name those whom thou hast given to me, that they may be one, as we are.
12 Док бејах с њима на свету, ја их чувах у име Твоје; оне које си ми дао сачувах, и нико од њих не погибе осим Сина погибли, да се збуде писмо.
While I was with them in the world, I kept them in thy name: those that thou gavest to me I have kept, and none of them is lost, but the son of perdition; that the scripture might be fulfilled.
13 А сад к Теби идем, и ово говорим на свету, да имају радост моју испуњену у себи.
And now I come to thee; and these things I speak in the world, that they may have my joy fulfilled in themselves.
14 Ја им дадох реч Твоју; и свет омрзну на њих, јер нису од света, као и ја што нисам од света.
I have given to them thy word; and the world hath hated them, because they are not of the world, even as I am not of the world.
15 Не молим Те да их узмеш са света, него да их сачуваш ода зла.
I pray not that thou shouldest take them out of the world, but that thou shouldest keep them from the evil.
16 Од света нису, као ни ја што нисам од света.
They are not of the world, even as I am not of the world.
17 Освети их истином својом: реч је Твоја истина.
Sanctify them through thy truth: thy word is truth.
18 Као што си Ти мене послао у свет, и ја њих послах у свет.
As thou hast sent me into the world, even so have I also sent them into the world.
19 Ја посвећујем себе за њих, да и они буду освећени истином.
And for their sakes I sanctify myself, that they also may be sanctified through the truth.
20 Не молим се, пак, само за њих, него и за оне који ме узверују њихове речи ради;
Neither pray I for these alone, but for them also who shall believe on me through their word;
21 Да сви једно буду, као Ти, Оче, што си у мени и ја у Теби; да и они у нама једно буду, да и свет верује да си ме Ти послао.
That they all may be one; as thou, Father, art in me, and I in thee, that they also may be one in us: that the world may believe that thou hast sent me.
22 И славу коју си ми дао ја дадох њима, да буду једно као ми што смо једно.
And the glory which thou gavest to me I have given to them; that they may be one, even as we are one:
23 Ја у њима и Ти у мени: да буду сасвим уједно, и да позна свет да си ме Ти послао и да си имао љубав к њима као и к мени што си љубав имао.
I in them, and thou in me, that they may be made perfect in one; and that the world may know that thou hast sent me, and hast loved them, as thou hast loved me.
24 Оче! Хоћу да и они које си ми дао буду са мном где сам ја; да виде славу моју коју си ми дао; јер си имао љубав к мени пре постања света.
Father, I will that they also, whom thou hast given to me, be with me where I am; that they may behold my glory, which thou hast given to me: for thou didst love me before the foundation of the world.
25 Оче праведни! Свет Тебе не позна, а ја Те познах, и ови познаше да си ме Ти послао.
O righteous Father, the world hath not known thee: but I have known thee, and these have known that thou hast sent me.
26 И показах им име Твоје, и показаћу: да љубав којом си мене љубио у њима буде, и ја у њима.
And I have declared to them thy name, and will declare it: that the love which thou hast loved me may be in them, and I in them.

< Јован 17 >