Књига о Јову 9
1 А Јов одговори и рече:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Заиста, знам да је тако; јер како би могао човек бити прав пред Богом?
“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?
3 Ако би се хтео прети с Њим, не би Му могао одговорити од хиљаде на једну.
Biri O'nunla tartışmak istese, Binde bir bile O'na yanıt veremez.
4 Мудар је срцем и јак снагом; ко се је опро Њему и био срећан?
O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O'na direndi de ayakta kaldı?
5 Он премешта горе, да нико и не опази; превраћа их у гневу свом;
O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.
6 Он креће земљу с места њеног да јој се ступови дрмају;
Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.
7 Он кад запрети сунцу, не излази; Он запечаћава звезде;
Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.
8 Он разапиње небо сам, и гази по валима морским;
O'dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.
9 Он је начинио звезде кола и штапе и влашиће и друге југу у дну;
Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i, Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.
10 Он чини ствари велике и неиспитиве и дивне, којима нема броја.
Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.
11 Гле, иде мимо мене, а ја не видим; прође, а ја га не опазим.
İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.
12 Гле, кад ухвати, ко ће Га нагнати да врати? Ко ће Му казати: Шта радиш?
Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir? Kim O'na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?
13 Бог не устеже гнева свог, падају пода Њ охоли помоћници.
Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav'ın yardımcıları bile O'nun ayağına kapanır.
14 А како би Му ја одговарао и бирао речи против Њега?
“Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim, O'nunla tartışmak için söz bulayım?
15 Да сам и прав, нећу Му се одговорити, ваља да се молим судији свом.
Haklı olsam da O'na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.
16 Да Га зовем и да ми се одзове, још не могу веровати да је чуо глас мој.
O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.
17 Јер ме је вихором сатро и задао ми много рана низашта.
O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.
18 Не да ми да одахнем, него ме сити горчинама.
Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.
19 Ако је на силу, гле, Он је најсилнији; ако на суд, ко ће ми сведочити?
Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?
20 Да се правдам, моја ће ме уста осудити; да сам добар, показаће да сам неваљао.
Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.
21 Ако сам добар, нећу знати за то; омрзао ми је живот мој.
“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.
22 Свеједно је; зато рекох: и доброг и безбожног Он потире.
Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’
23 Кад би још убио бич наједанпут! Али се смеје искушавању правих.
Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.
24 Земља се даје у руке безбожнику; лице судија њених заклања; ако не Он, да ко?
Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O'dur. O değilse, kimdir?
25 Али дани моји бише бржи од гласника; побегоше, не видеше добра.
“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.
26 Прођоше као брзе лађе, као орао кад лети за храну.
Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.
27 Ако кажем: Заборавићу тужњаву своју, оставићу гнев свој и окрепићу се;
‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,
28 Страх ме је од свих мука мојих, знам да ме нећеш оправдати.
Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.
29 Бићу крив; зашто бих се мучио узалуд?
Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?
30 Да се измијем водом снежницом, и да очистим сапуном руке своје,
Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,
31 Тада ћеш ме замочити у јаму да се гаде на ме моје хаљине.
Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.
32 Јер није човек као ја да Му одговарам, да идем с Њим на суд;
O benim gibi bir insan değil ki, O'na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.
33 Нити има међу нама кмета да би ставио руку своју међу нас двојицу.
Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!
34 Нека одмакне од мене прут свој, и страх Његов нека ме не страши;
Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.
35 Тада ћу говорити, и нећу Га се бојати; јер овако не знам за себе.
O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.
