Књига о Јову 9
1 А Јов одговори и рече:
| ויען איוב ויאמר |
2 Заиста, знам да је тако; јер како би могао човек бити прав пред Богом?
| אמנם ידעתי כי-כן ומה-יצדק אנוש עם-אל |
3 Ако би се хтео прети с Њим, не би Му могао одговорити од хиљаде на једну.
| אם-יחפץ לריב עמו-- לא-יעננו אחת מני-אלף |
4 Мудар је срцем и јак снагом; ко се је опро Њему и био срећан?
| חכם לבב ואמיץ כח-- מי-הקשה אליו וישלם |
5 Он премешта горе, да нико и не опази; превраћа их у гневу свом;
| המעתיק הרים ולא ידעו-- אשר הפכם באפו |
6 Он креће земљу с места њеног да јој се ступови дрмају;
| המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון |
7 Он кад запрети сунцу, не излази; Он запечаћава звезде;
| האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם |
8 Он разапиње небо сам, и гази по валима морским;
| נטה שמים לבדו ודורך על-במתי ים |
9 Он је начинио звезде кола и штапе и влашиће и друге југу у дну;
| עשה-עש כסיל וכימה וחדרי תמן |
10 Он чини ствари велике и неиспитиве и дивне, којима нема броја.
| עשה גדלות עד-אין חקר ונפלאות עד-אין מספר |
11 Гле, иде мимо мене, а ја не видим; прође, а ја га не опазим.
| הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא-אבין לו |
12 Гле, кад ухвати, ко ће Га нагнати да врати? Ко ће Му казати: Шта радиш?
| הן יחתף מי ישיבנו מי-יאמר אליו מה-תעשה |
13 Бог не устеже гнева свог, падају пода Њ охоли помоћници.
| אלוה לא-ישיב אפו תחתו שחחו עזרי רהב |
14 А како би Му ја одговарао и бирао речи против Њега?
| אף כי-אנכי אעננו אבחרה דברי עמו |
15 Да сам и прав, нећу Му се одговорити, ваља да се молим судији свом.
| אשר אם-צדקתי לא אענה למשפטי אתחנן |
16 Да Га зовем и да ми се одзове, још не могу веровати да је чуо глас мој.
| אם-קראתי ויענני-- לא-אאמין כי-יאזין קולי |
17 Јер ме је вихором сатро и задао ми много рана низашта.
| אשר-בשערה ישופני והרבה פצעי חנם |
18 Не да ми да одахнем, него ме сити горчинама.
| לא-יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים |
19 Ако је на силу, гле, Он је најсилнији; ако на суд, ко ће ми сведочити?
| אם-לכח אמיץ הנה ואם-למשפט מי יועידני |
20 Да се правдам, моја ће ме уста осудити; да сам добар, показаће да сам неваљао.
| אם-אצדק פי ירשיעני תם-אני ויעקשני |
21 Ако сам добар, нећу знати за то; омрзао ми је живот мој.
| תם-אני לא-אדע נפשי אמאס חיי |
22 Свеједно је; зато рекох: и доброг и безбожног Он потире.
| אחת היא על-כן אמרתי--תם ורשע הוא מכלה |
23 Кад би још убио бич наједанпут! Али се смеје искушавању правих.
| אם-שוט ימית פתאם-- למסת נקים ילעג |
24 Земља се даје у руке безбожнику; лице судија њених заклања; ако не Он, да ко?
| ארץ נתנה ביד-רשע-- פני-שפטיה יכסה אם-לא אפוא מי-הוא |
25 Али дани моји бише бржи од гласника; побегоше, не видеше добра.
| וימי קלו מני-רץ ברחו לא-ראו טובה |
26 Прођоше као брзе лађе, као орао кад лети за храну.
| חלפו עם-אניות אבה כנשר יטוש עלי-אכל |
27 Ако кажем: Заборавићу тужњаву своју, оставићу гнев свој и окрепићу се;
| אם-אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה |
28 Страх ме је од свих мука мојих, знам да ме нећеш оправдати.
| יגרתי כל-עצבתי ידעתי כי-לא תנקני |
29 Бићу крив; зашто бих се мучио узалуд?
| אנכי ארשע למה-זה הבל איגע |
30 Да се измијем водом снежницом, и да очистим сапуном руке своје,
| אם-התרחצתי במו- (במי-) שלג והזכותי בבר כפי |
31 Тада ћеш ме замочити у јаму да се гаде на ме моје хаљине.
| אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי |
32 Јер није човек као ја да Му одговарам, да идем с Њим на суд;
| כי-לא-איש כמוני אעננו נבוא יחדו במשפט |
33 Нити има међу нама кмета да би ставио руку своју међу нас двојицу.
| לא יש-בינינו מוכיח-- ישת ידו על-שנינו |
34 Нека одмакне од мене прут свој, и страх Његов нека ме не страши;
| יסר מעלי שבטו ואמתו אל-תבעתני |
35 Тада ћу говорити, и нећу Га се бојати; јер овако не знам за себе.
| אדברה ולא איראנו כי לא-כן אנכי עמדי |
