Књига о Јову 8
1 Тада одговори Вилдад Сушанин и рече:
Allora prese a dire Bildad il Suchita:
2 Докле ћеш тако говорити? И речи уста твојих докле ће бити као силан ветар?
Fino a quando dirai queste cose e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?
3 Еда ли Бог криво суди? Или Свемогући изврће правду?
Può forse Dio deviare il diritto o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?
4 Што су синови твоји згрешили Њему, зато их је дао безакоњу њиховом.
Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui, li ha messi in balìa della loro iniquità.
5 А ти да потражиш Бога и помолиш се Свемогућем,
Se tu cercherai Dio e implorerai l'Onnipotente,
6 Ако си чист и прав, заиста ће се пренути за те и честит ће учинити праведан стан твој;
se puro e integro tu sei, fin d'ora veglierà su di te e ristabilirà la dimora della tua giustizia;
7 И почетак ће твој бити мален, а последак ће ти бити врло велик.
piccola cosa sarà la tua condizione di prima, di fronte alla grandezza che avrà la futura.
8 Јер питај пређашњи нараштај, и настани да разабереш од отаца њихових;
Chiedilo infatti alle generazioni passate, poni mente all'esperienza dei loro padri,
9 Јер смо ми јучерашњи, и не знамо ништа, јер су наши дани на земљи сен.
perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo, come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.
10 Неће ли те они научити? Неће ли ти казати и из срца свог изнети речи?
Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno traendo le parole dal cuore?
11 Ниче ли сита без влаге? Расте ли рогоз без воде?
Cresce forse il papiro fuori della palude e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?
12 Док се још зелени, док се не покоси, суши се пре сваке траве.
E' ancora verde, non buono per tagliarlo, e inaridisce prima d'ogn'altra erba.
13 Такве су стазе свих који заборављају Бога, и надање лицемерово пропада.
Tale il destino di chi dimentica Dio, così svanisce la speranza dell'empio;
14 Његово се надање подлама и уздање је његово кућа паукова;
la sua fiducia è come un filo e una tela di ragno è la sua sicurezza:
15 Наслони се на кућу своју, али она не стоји тврдо; ухвати се за њу, али се она не може одржати.
si appoggi alla sua casa, essa non resiste, vi si aggrappi, ma essa non regge.
16 Зелени се на сунцу, и у врх врта његовог пружају се огранци његови;
Rigoglioso sia pure in faccia al sole e sopra il giardino si spandano i suoi rami,
17 Жиле његове заплећу се код извора, и на месту каменитом шири се;
sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici, tra le pietre attinga la vita.
18 Али кад се ишчупа из места свог, оно га се одриче: Нисам те видело.
Se lo si toglie dal suo luogo, questo lo rinnega: «Non t'ho mai visto!».
19 Ето, то је радост од његова пута; а из праха ниче други.
Ecco la gioia del suo destino e dalla terra altri rispuntano.
20 Гле, Бог не одбацује доброг, али не прихвата за руку зликовца.
Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro, e non sostiene la mano dei malfattori.
21 Још ће напунити уста твоја смеха и усне твоје попевања.
Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso e le tue labbra di gioia.
22 Ненавидници твоји обући ће се у срамоту, и шатора безбожничког неће бити.
I tuoi nemici saran coperti di vergogna e la tenda degli empi più non sarà.
