Књига о Јову 8
1 Тада одговори Вилдад Сушанин и рече:
Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:
2 Докле ћеш тако говорити? И речи уста твојих докле ће бити као силан ветар?
Hoe lang zult gij deze dingen spreken, en de redenen uws monds een geweldige wind zijn?
3 Еда ли Бог криво суди? Или Свемогући изврће правду?
Zou dan God het recht verkeren, en zou de Almachtige de gerechtigheid verkeren?
4 Што су синови твоји згрешили Њему, зато их је дао безакоњу њиховом.
Indien uw kinderen gezondigd hebben tegen Hem, Hij heeft hen ook in de hand hunner overtreding geworpen.
5 А ти да потражиш Бога и помолиш се Свемогућем,
Maar indien gij naar God vroeg zoekt, en tot den Almachtige om genade bidt;
6 Ако си чист и прав, заиста ће се пренути за те и честит ће учинити праведан стан твој;
Zo gij zuiver en recht zijt, gewisselijk zal Hij nu opwaken, om uwentwil, en Hij zal de woning uwer gerechtigheid volmaken.
7 И почетак ће твој бити мален, а последак ће ти бити врло велик.
Uw beginsel zal wel gering zijn; maar uw laatste zal zeer vermeerderd worden.
8 Јер питај пређашњи нараштај, и настани да разабереш од отаца њихових;
Want vraag toch naar het vorige geslacht, en bereid u tot de onderzoeking hunner vaderen.
9 Јер смо ми јучерашњи, и не знамо ништа, јер су наши дани на земљи сен.
Want wij zijn van gisteren en weten niet; dewijl onze dagen op de aarde een schaduw zijn.
10 Неће ли те они научити? Неће ли ти казати и из срца свог изнети речи?
Zullen die u niet leren, tot u spreken, en uit hun hart redenen voortbrengen?
11 Ниче ли сита без влаге? Расте ли рогоз без воде?
Verheft zich de bieze zonder slijk? Groeit het rietgras zonder water?
12 Док се још зелени, док се не покоси, суши се пре сваке траве.
Als het nog in zijn groenigheid is, hoewel het niet afgesneden wordt, nochtans verdort het voor alle gras.
13 Такве су стазе свих који заборављају Бога, и надање лицемерово пропада.
Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting des huichelaars zal vergaan.
14 Његово се надање подлама и уздање је његово кућа паукова;
Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een huis der spinnekop.
15 Наслони се на кућу своју, али она не стоји тврдо; ухвати се за њу, али се она не може одржати.
Hij zal op zijn huis leunen, maar het zal niet bestaan; hij zal zich daaraan vasthouden, maar het zal niet staande blijven.
16 Зелени се на сунцу, и у врх врта његовог пружају се огранци његови;
Hij is sappig voor de zon, en zijn scheuten gaan over zijn hof uit.
17 Жиле његове заплећу се код извора, и на месту каменитом шири се;
Zijn wortelen worden bij de springader ingevlochten; hij ziet een stenige plaats.
18 Али кад се ишчупа из места свог, оно га се одриче: Нисам те видело.
Maar als God hem verslindt uit zijn plaats, zo zal zij hem loochenen, zeggende: Ik heb u niet gezien.
19 Ето, то је радост од његова пута; а из праха ниче други.
Zie, dat is de vreugde zijns wegs; en uit het stof zullen anderen voortspruiten.
20 Гле, Бог не одбацује доброг, али не прихвата за руку зликовца.
Zie, God zal den oprechte niet verwerpen; Hij vat ook de boosdoeners niet bij de hand;
21 Још ће напунити уста твоја смеха и усне твоје попевања.
Totdat Hij uw mond met gelach vervulle, en uw lippen met gejuich.
22 Ненавидници твоји обући ће се у срамоту, и шатора безбожничког неће бити.
Uw haters zullen met schaamte bekleed worden; en de tent der goddelozen zal niet meer zijn.
