Књига о Јову 6
1 А Јов одговори и рече:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
«Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
3 Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
4 Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
5 Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
6 Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
7 Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
8 О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
9 И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
10 Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
11 Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
12 Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
13 Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
14 Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
15 Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
16 Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
17 Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
18 Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
19 Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
20 Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
21 Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
22 Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
23 Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
24 Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
25 Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
26 Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
27 И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
28 Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
29 Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
30 Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
