Књига о Јову 6
1 А Јов одговори и рече:
Ο δε Ιώβ απεκρίθη και είπεν·
2 О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
Είθε να εζυγίζετο τωόντι η λύπη μου, και η συμφορά μου να ετίθετο όλη ομού εν τη πλάστιγγι.
3 Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
Επειδή τώρα ήθελεν είσθαι βαρυτέρα υπέρ την άμμον της θαλάσσης· διά τούτο οι λόγοι μου καταπίνονται.
4 Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
Διότι τα βέλη του Παντοδυνάμου είναι εντός μου, των οποίων το φαρμάκιον εκπίνει το πνεύμά μου· οι τρόμοι του Θεού παρατάττονται εναντίον μου.
5 Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
Ογκάται ο άγριος όνος παρά τη χλόη; ή μυκάται ο βους παρά τη φάτνη αυτού;
6 Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
Τρώγεται το άνοστον χωρίς άλατος; ή υπάρχει γεύσις εν τω λευκώματι του ωού;
7 Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
Τα πράγματα, τα οποία η ψυχή μου απεστρέφετο να εγγίση, έγειναν ως το αηδές φαγητόν μου.
8 О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
Είθε να απελάμβανον την αίτησίν μου, και να μοι έδιδεν ο Θεός την επιθυμίαν μου.
9 И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
Και να ήθελεν ευδοκήσει ο Θεός να με αφανίση· να απολύση την χείρα αυτού και να με κόψη.
10 Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
Και θέλει είσθαι έτι η παρηγορία μου, ότι, και αν καταναλωθώ εν τη θλίψει και αυτός δεν με λυπηθή, εγώ δεν έκρυψα τους λόγους του Αγίου.
11 Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
Ποία η δύναμίς μου, ώστε να εγκαρτερώ; και ποίον το τέλος μου, ώστε να υποφέρη η ψυχή μου;
12 Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
Μήπως η δύναμίς μου είναι δύναμις λίθων; ή η σαρξ μου χαλκός;
13 Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
Μήπως δεν εξέλιπεν εν εμοί η βοήθειά μου και απεμακρύνθη απ' εμού η σωτηρία;
14 Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
Εις τον τεθλιμμένον έλεος πρέπει παρά του φίλου αυτού· αλλ' αυτός εγκατέλιπε τον φόβον του Παντοδυνάμου.
15 Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
Οι αδελφοί μου εφέρθησαν απατηλώς ως χείμαρρος, ως ρεύμα χειμάρρων παρήλθον·
16 Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
οίτινες θολόνονται εκ του πάγου, εις τους οποίους διαλύεται η χιών·
17 Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
όταν θερμανθώσιν, εκλείπουσιν· όταν γείνη θερμότης, εξαλείφονται από του τόπου αυτών.
18 Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
Τα ίχνη της πορείας αυτών συστρέφονται· καταντώσιν εις το μηδέν και χάνονται·
19 Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
τα πλήθη της Θαιμά εθεώρουν, οι συνοδοιπόροι της Σεβά περιέμενον αυτούς·
20 Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
Εψεύσθησαν της ελπίδος αυτών· ήλθον εκεί και ενετράπησαν.
21 Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
Τώρα και σεις είσθε ως αυτοί· είδετε την πληγήν μου και ετρομάξατε.
22 Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
Μήπως εγώ είπα, Φέρετε προς εμέ; ή, Δότε δώρον εις εμέ από της περιουσίας υμών;
23 Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
ή, Ελευθερώσατέ με εκ της χειρός του εχθρού; ή, Λυτρώσατέ με εκ της χειρός των ισχυρών;
24 Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
Διδάξατέ με, και εγώ θέλω σιωπήσει· και δείξατέ μοι κατά τι έσφαλα.
25 Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
Πόσον ισχυροί είναι οι ορθοί λόγοι· αλλ' ο έλεγχός σας, τι αποδεικνύει;
26 Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
Φαντάζεσθε να ελέγξητε λόγους, ενώ αι ομιλίαι του απηλπισμένου είναι ως άνεμος;
27 И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
Τωόντι, σεις επιπίπτετε επί τον ορφανόν, και σκάπτετε λάκκον εις τον φίλον σας.
28 Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
Τώρα λοιπόν ευαρεστήθητε να εμβλέψητε εις εμέ, διότι έμπροσθεν υμών κείται αν εγώ ψεύδωμαι.
29 Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
Επιστρέψατε, παρακαλώ· ας μη γείνη αδικία· ναι, επιστρέψατε πάλιν· η δικαιοσύνη μου είναι εν τούτω.
30 Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
Υπάρχει αδικία εν τη γλώσση μου; δεν δύναται ο ουρανίσκος μου να διακρίνη τα διεφθαρμένα;
