Књига о Јову 6
1 А Јов одговори и рече:
And Job answers and says:
2 О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
“O that my provocation were thoroughly weighed, And my calamity in balances They would lift up together!
3 Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
For now it is heavier than the sands of the sea, Therefore my words have been rash.
4 Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
For arrows of the Mighty [are] with me, Whose poison is drinking up my spirit. Terrors of God array themselves [for] me!
5 Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
Does a wild donkey bray over tender grass? Does an ox low over his provender?
6 Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
Is an insipid thing eaten without salt? Is there sense in the drivel of dreams?
7 Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
My soul is refusing to touch! They [are] as my sickening food.
8 О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
O that my request may come, That God may grant my hope!
9 И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
That God would please—and bruise me, Loose His hand and cut me off!
10 Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
And yet it is my comfort (And I exult in pain—He does not spare), That I have not hidden The sayings of the Holy One.
11 Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
What [is] my power that I should hope? And what [is] my end that I should prolong my life?
12 Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
Is my strength the strength of stones? Is my flesh bronze?
13 Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
Is my help not with me, And substance driven from me?
14 Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
To a despiser of his friends [is] shame, And the fear of the Mighty he forsakes.
15 Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
My brothers have deceived as a brook, As a stream of brooks they pass away.
16 Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
That are black because of ice, By them snow hides itself.
17 Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
By the time they are warm they have been cut off, By its being hot they have been Extinguished from their place.
18 Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
The paths turn aside of their way, They ascend into emptiness, and are lost.
19 Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
Passengers of Tema looked expectingly, Travelers of Sheba hoped for them.
20 Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
They were ashamed that one has trusted, They have come to it and are confounded.
21 Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
Surely now you have become the same! You see a downfall, and are afraid.
22 Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
Is it because I said, Give to me? And, By your power bribe for me?
23 Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
And, Deliver me from the hand of an adversary? And, Ransom me from the hand of terrible ones?
24 Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
Show me, and I keep silent, And what I have erred, let me understand.
25 Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
How powerful have been upright sayings, And what reproof from you reproves?
26 Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
For reproof—do you reckon words? And for wind—sayings of the desperate?
27 И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
You cause anger to fall on the fatherless, And are strange to your friend.
28 Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
And now, please, look on me, Even to your face do I lie?
29 Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
Please turn back, let it not be perverseness, Indeed, turn back again—my righteousness [is] in it.
30 Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
Is there perverseness in my tongue? Does my palate not discern calamity?”
