Књига о Јову 6
1 А Јов одговори и рече:
But Job answered and said,
2 О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
Oh that my grief were throughly weighed, and my calamity laid in the balances together!
3 Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
For now it would be heavier than the sand of the sea: therefore my words are swallowed up.
4 Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof drinketh up my spirit: the terrors of Eloah do set themselves in array against me.
5 Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
6 Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
Can that which is unsavoury be eaten without salt? or is there any taste in the white of an egg?
7 Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
The things that my soul refused to touch are as my sorrowful meat.
8 О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
Oh that I might have my request; and that Eloah would grant me the thing that I long for!
9 И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
Even that it would please Eloah to destroy me; that he would let loose his hand, and cut me off!
10 Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
Then should I yet have comfort; yea, I would harden myself in sorrow: let him not spare; for I have not concealed the words of the Holy One.
11 Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
What is my strength, that I should hope? and what is mine end, that I should prolong my life?
12 Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
13 Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
Is not my help in me? and is wisdom driven quite from me?
14 Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
To him that is afflicted pity should be shewed from his friend; but he forsaketh the fear of the Almighty.
15 Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
My brethren have dealt deceitfully as a brook, and as the stream of brooks they pass away;
16 Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
Which are blackish by reason of the ice, and wherein the snow is hid:
17 Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
What time they wax warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.
18 Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
The paths of their way are turned aside; they go to nothing, and perish.
19 Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
The troops of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.
20 Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
They were confounded because they had hoped; they came thither, and were ashamed.
21 Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
For now ye are nothing; ye see my casting down, and are afraid.
22 Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
Did I say, Bring unto me? or, Give a reward for me of your substance?
23 Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
Or, Deliver me from the enemy's hand? or, Redeem me from the hand of the mighty?
24 Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
Teach me, and I will hold my tongue: and cause me to understand wherein I have erred.
25 Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
How forcible are right words! but what doth your arguing reprove?
26 Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
Do ye imagine to reprove words, and the speeches of one that is desperate, which are as wind?
27 И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
Yea, ye overwhelm the fatherless, and ye dig a pit for your friend.
28 Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
Now therefore be content, look upon me; for it is evident unto you if I lie.
29 Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
Return, I pray you, let it not be iniquity; yea, return again, my righteousness is in it.
30 Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
Is there iniquity in my tongue? cannot my taste discern perverse things?
