Књига о Јову 6
1 А Јов одговори и рече:
Then Job answered and said:
2 О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
Oh that my vexation were but weighed, and my calamity laid in the balances altogether!
3 Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
For now it would be heavier than the sand of the seas; therefore are my words broken.
4 Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh up; the terrors of God do set themselves in array against me.
5 Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
6 Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
Can that which hath no savour be eaten without salt? or is there any taste in the juice of mallows?
7 Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
My soul refuseth to touch them; they are as the sickness of my flesh.
8 О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
Oh that I might have my request, and that God would grant me the thing that I long for!
9 И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
Even that it would please God to crush me; that He would let loose His hand, and cut me off!
10 Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
Then should I yet have comfort; yea, I would exult in pain, though He spare not; for I have not denied the words of the Holy One.
11 Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
What is my strength, that I should wait? and what is mine end, that I should be patient?
12 Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
13 Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
Is it that I have no help in me, and that sound wisdom is driven quite from me?
14 Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
To him that is ready to faint kindness is due from his friend, even to him that forsaketh the fear of the Almighty.
15 Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
My brethren have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that overflow,
16 Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
Which are black by reason of the ice, and wherein the snow hideth itself;
17 Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
What time they wax warm, they vanish, when it is hot, they are consumed out of their place.
18 Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
The paths of their way do wind, they go up into the waste, and are lost.
19 Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
The caravans of Tema looked, the companies of Sheba waited for them —
20 Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
They were ashamed because they had hoped; they came thither, and were confounded.
21 Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
For now ye are become His; ye see a terror, and are afraid.
22 Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
Did I say: 'Give unto me'? or: 'Offer a present for me of your substance'?
23 Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
or: 'Deliver me from the adversary's hand'? or: 'Redeem me from the hand of the oppressors'?
24 Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
Teach me, and I will hold my peace; and cause me to understand wherein I have erred.
25 Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
How forcible are words of uprightness! But what doth your arguing argue?
26 Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
Do ye hold words to be an argument, but the speeches of one that is desperate to be wind?
27 И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
Yea, ye would cast lots upon the fatherless, and dig a pit for your friend.
28 Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
Now therefore be pleased to look upon me; for surely I shall not lie to your face.
29 Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
Return, I pray you, let there be no injustice; yea, return again, my cause is righteous.
30 Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
Is there injustice on my tongue? Cannot my taste discern crafty devices?
