Књига о Јову 5
1 Зови; хоће ли ти се ко одазвати? И коме ћеш се између светих обратити?
Chama agora; há alguém que te responda? e para qual dos santos te virarás?
2 Доиста безумног убија гнев, и лудог усмрћује срдња.
Porque a ira destrói o louco; e o zelo mata o tolo.
3 Ја видех безумника где се укоренио; али одмах проклех стан његов.
Bem vi eu o louco lançar raízes; porém logo amaldiçoei a sua habitação.
4 Синови су његови далеко од спасења и сатиру се на вратима а нема ко да избави.
Seus filhos estão longe da salvação; e são despedaçados às portas, e não há quem os livre.
5 Летину његову једе гладни и испред трња купи је, и лупеж ждере благо њихово.
A sua sega a devora o faminto, e até dentre os espinhos a tira; e o salteador traga a sua fazenda.
6 Јер мука не излази из праха нити невоља из земље ниче.
Porque do pó não procede a aflição, nem da terra brota o trabalho.
7 Него се човек рађа на невољу, као што искре из угљевља узлећу у вис.
Mas o homem nasce para o trabalho, como as faiscas das brazas se levantam para voarem.
8 Али ја бих Бога тражио, и пред Бога бих изнео ствар своју,
Porém eu buscaria a Deus; e a ele dirigiria a minha fala.
9 Који чини ствари велике и неиспитиве, дивне, којима нема броја;
Ele faz coisas tão grandiosas, que se não podem esquadrinhar; e tantas maravilhas, que se não podem contar.
10 Који спушта дажд на земљу и шаље воду на поља;
Que dá a chuva sobre a terra, e envia águas sobre os campos,
11 Који подиже понижене, и жалосне узвишује к спасењу;
Para pôr aos abatidos num lugar alto: e para que os enlutados se exaltem na salvação.
12 Који расипа мисли лукавих да руке њихове не сврше ништа;
Ele aniquila as imaginações dos astutos, para que as suas mãos não possam levar coisa alguma a efeito.
13 Који хвата мудре у њиховом лукавству, и намеру опаких обара;
Ele apanha os sábios na sua própria astúcia; e o conselho dos perversos se precipita.
14 Дању наилазе на мрак, и у подне пипају као по ноћи.
Eles de dia encontrem as trevas; e ao meio dia andem como de noite, às apalpadelas.
15 Он избавља убогог од мача, од уста њихових и од руке силног.
Porém ao necessitado livra da espada, e da boca deles, e da mão do forte.
16 Тако има надања сиромаху, а злоћа затискује уста своја.
Assim há esperança para o pobre; e a iniquidade tapa a sua boca.
17 Гле, благо човеку кога Бог кара; и зато не одбацуј карање Свемогућег.
Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus castiga; pois não desprezes o castigo do Todo-poderoso.
18 Јер Он задаје ране, и завија; Он удара, и руке Његове исцељују.
Porque ele faz a chaga, e ele mesmo a liga: ele fere, e as suas mãos curam.
19 Из шест невоља избавиће те; ни у седмој неће те се зло дотаћи.
Em seis angústias te livrará; e na sétima o mal te não tocará.
20 У глади избавиће те од смрти и у рату од мача.
Na fome te livrará da morte; e na guerra da violência da espada.
21 Кад језик шиба, бићеш сакривен, нити ћеш се бојати пустоши кад дође.
Do açoite da língua estarás encoberto; e não temerás a assolação, quando vier.
22 Смејаћеш се пустоши и глади, нити ћеш се бојати зверја земаљског.
Da assolação e da fome te rirás, e os animais da terra não temerás.
23 Јер ћеш с камењем пољским бити у вери, и зверје ће пољско бити у миру с тобом.
Porque até com as pedras do campo terás a tua aliança; e os animais do campo serão pacíficos contigo.
24 И видећеш да је мир у шатору твом, кућићеш кућу своју и нећеш се преварити.
E saberás que a tua tenda está em paz; e visitarás a tua habitação, e não falharás.
25 Видећеш како ће ти се умножити семе твоје, и пород ће твој бити као трава на земљи.
Também saberás que se multiplicará a tua semente e a tua posteridade como a erva da terra.
26 Стар ћеш отићи у гроб као што се жито сноси у стог у своје време.
Na velhice virás à sepultura, como se recolhe o feixe de trigo a seu tempo.
27 Ето, разгледасмо то, тако је; послушај и разуми.
Eis que isto já o havemos inquirido, e assim é; ouve-o, e medita nisso para teu bem.
