Књига о Јову 41
1 Хоћеш ли удицом извући крокодила или ужем подвезати му језик?
Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
2 Хоћеш ли му провући ситу кроз нос? Или му шиљком провртети чељусти?
Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
3 Хоће ли те много молити, или ће ти ласкати?
Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
4 Хоће ли учинити веру с тобом да га узмеш да ти буде слуга до века?
Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
5 Хоћеш ли се играти с њим као с птицом, или ћеш га везати девојкама својим?
Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
6 Хоће ли се њим частити другови? Разделити га међу трговце?
Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
7 Хоћеш ли му напунити кожу шиљцима и главу оствама?
Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
8 Дигни на њ руку своју; нећеш више помињати боја.
Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
9 Гле, залуду је надати му се; кад га само угледа човек, не пада ли?
Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
10 Нема слободног који би га пробудио; а ко ће стати преда ме?
Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
11 Ко ми је пре дао шта, да му вратим? Шта је год под свим небом, моје је.
Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
12 Нећу ћутати о удима његовим ни о сили ни о лепоти стаса његовог.
Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
13 Ко ће му узгрнути горњу одећу? К чељустима његовим ко ће приступити?
Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
14 Врата грла његовог ко ће отворити? Страх је око зуба његових.
Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
15 Крљушти су му јаки штитови спојени тврдо.
Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
16 Близу су једна до друге да ни ветар не улази међу њих.
Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
17 Једна је за другу прионула, држе се и не растављају се.
Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
18 Кад киха као да муња сева, а очи су му као трепавице у зоре.
Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
19 Из уста му излазе лучеви, и искре огњене скачу.
Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
20 Из ноздрва му излази дим као из врелог лонца или котла.
Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.
21 Дах његов распаљује угљевље и пламен му излази из уста.
Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
22 У врату му стоји сила, и пред њим иде страх.
In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
23 Уди меса његовог спојени су, једноставно је на њему, не размиче се.
De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
24 Срце му је тврдо као камен, тврдо као доњи жрвањ.
Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
25 Кад се дигне, дрхћу јунаци, и од страха очишћају се од греха својих.
Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
26 Да га удари мач, не може се одржати, ни копље ни стрела ни оклоп.
Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
27 Њему је гвожђе као плева, а бронза као труло дрво.
Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
28 Неће га потерати стрела, камење из праће њему је као сламка;
De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
29 Као слама су му убојне справе, и смеје се баченом копљу.
De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
30 Под њим су оштри црепови, стере себи оштре ствари у глибу.
Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
31 Чини, те ври дубина као лонац, и море се мути као у ступи.
Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
32 За собом оставља светлу стазу, рекао би да је бездана оседела.
Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
33 Ништа нема на земљи да би се испоредило с њим, да би створено било да се ничега не боји.
Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
34 Шта је год високо презире, цар је над свим зверјем.
Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
