Књига о Јову 4

1 Тада одговори Елифас Теманац и рече:

Sumagot si Elifaz ang Temaneo at sinabing,

2 Ако ти проговоримо, да ти неће бити досадно? Али ко би се могао уздржати да не говори?

“Kung sakaling may kumausap sa iyo, malulungkot ka ba? Pero sino ba ang makakapigil sa kaniyang sarili para magsalita?

3 Гле, учио си многе, и руке изнемогле крепио си;

Tingnan mo nga naman, nagturo ka sa marami, pinalakas mo ang mga nanghihinang kamay.

4 Речи су твоје подизале оног који падаше, и утврђивао си колена која клецаху.

Inalalayan ng iyong salita ang mga nahuhulog, at ang mga nanlalambot na tuhod ay pinatigas mo.

5 А сада кад дође на тебе, клонуо си; кад се тебе дотаче, смео си се.

Pero ngayong ikaw naman ang may kaguluhan, nanghihina ka; ikaw ay dinapuan ng kaguluhan, at ikaw ay naguluhan.

6 Није ли побожност твоја била уздање твоје? И доброта путева твојих надање твоје?

Hindi ba dapat ang takot mo sa Diyos ang nagbibigay sa iyo ng lakas ng loob? Hindi ba ang integridad mo sa iyong mga ginagawa ang nagbibigay sa iyo ng pag-asa?

7 Опомени се, ко је прав погинуо, и где су праведни истребљени?

Parang awa mo na, isipin mo itong mabuti: may inosente bang naghirap? O kaya may matuwid bang pinalayas?

8 Како сам ја видео, који ору муку и сеју невољу, то и жању.

Ayon sa aking natunghayan, siyang nagbungkal ng kasalanan, at nagtanim ng kaguluhan, ay umani rin nito.

9 Од дихања Божијег гину, и од даха ноздрва Његових нестаје их.

Sila ay mamamatay sa pamamagitan ng hininga ng Diyos; sa pagsabog ng kaniyang galit sila ay matutupok.

10 Рика лаву, и глас љутом лаву и зуби лавићима сатиру се.

Ang atungal ng mga leon, ang tinig ng mabangis na leon, maging ang pangil ng mga batang leon—ang lahat ay nabasag.

11 Лав гине немајући лова, и лавићи расипају се.

Ang matandang leon ay namatay dahil sa kawalan ng mga biktima; ang mga batang leon ng inahin ay nagkalat saan mang lugar.

12 Још дође тајно до мене реч, и ухо моје дочу је мало.

Subalit ngayon, may lihim na dumating sa akin, may bumulong sa aking tainga tungkol dito.

13 У мислима о ноћним утварама, кад тврд сан пада на људе,

Sa mga kahulugan ng mga pangitain sa gabi, habang ang mga tao ay natutulog nang mahimbing.

14 Страх подузе ме и дрхат, од ког устрепташе све кости моје,

Matinding takot ang siyang lumukob sa akin, at sa aking mga buto ay nanginig.

15 И дух прође испред мене, и длаке на телу мом накострешише се.

Pagkatapos isang espiritu ang dumaan sa aking harapan, at ang mga balahibo ko ay nagsipagtayuan.

16 Стаде, али му не познах лица; прилика беше пред очима мојим, и ћутећи чух глас:

Ang espiritu ay tumigil at tumayo, pero di ko maaninag ang kaniyang anyo. Isang anyo ang nasa aking harapan, tahimik ang paligid at may bigla akong narinig,

17 Еда ли је човек праведнији од Бога? Еда ли је човек чистији од Творца свог?

“Ang isang mortal na tao ba ay mas matuwid kaysa sa Diyos? Mas dalisay ba ang tao kaysa sa kaniyang Manlilikha?

18 Гле, слугама својим не верује, и у анђела својих налази недостатака;

Tingnan mo, kung hindi pinagkakatiwalaan ng Diyos ang kaniyang mga lingkod, at pinaparatangan ang kaniyang mga anghel nang kahangalan,

19 А камоли у оних који стоје у кућама земљаним, којима је темељ на праху и сатиру се брже него мољац.

ano pa kaya silang mga nakatira sa mga bahay na gawa sa putik, at ang mga pundasyon ay nasa buhangin, na mas marupok sa mga kulisap na madaling durugin?

20 Од јутра до вечера сатру се, и нестане их навек да нико и не опази.

Sa pagitan ng umaga at gabi sila ay winasak; naglaho na sila magpakailanman nang walang nakakapansin sa kanila.

21 Слава њихова не пролази ли с њима? Умиру, али не у мудрости.

Hindi ba nabunot ang tali ng kanilang mga tolda? Namatay sila, namatay sila nang walang karunungan.