Књига о Јову 4
1 Тада одговори Елифас Теманац и рече:
Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,
2 Ако ти проговоримо, да ти неће бити досадно? Али ко би се могао уздржати да не говори?
Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
3 Гле, учио си многе, и руке изнемогле крепио си;
Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.
4 Речи су твоје подизале оног који падаше, и утврђивао си колена која клецаху.
Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
5 А сада кад дође на тебе, клонуо си; кад се тебе дотаче, смео си се.
Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
6 Није ли побожност твоја била уздање твоје? И доброта путева твојих надање твоје?
Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
7 Опомени се, ко је прав погинуо, и где су праведни истребљени?
Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
8 Како сам ја видео, који ору муку и сеју невољу, то и жању.
Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
9 Од дихања Божијег гину, и од даха ноздрва Његових нестаје их.
Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
10 Рика лаву, и глас љутом лаву и зуби лавићима сатиру се.
Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
11 Лав гине немајући лова, и лавићи расипају се.
Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.
12 Још дође тајно до мене реч, и ухо моје дочу је мало.
Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
13 У мислима о ноћним утварама, кад тврд сан пада на људе,
Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
14 Страх подузе ме и дрхат, од ког устрепташе све кости моје,
Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
15 И дух прође испред мене, и длаке на телу мом накострешише се.
Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
16 Стаде, али му не познах лица; прилика беше пред очима мојим, и ћутећи чух глас:
Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
17 Еда ли је човек праведнији од Бога? Еда ли је човек чистији од Творца свог?
Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
18 Гле, слугама својим не верује, и у анђела својих налази недостатака;
Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
19 А камоли у оних који стоје у кућама земљаним, којима је темељ на праху и сатиру се брже него мољац.
Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!
20 Од јутра до вечера сатру се, и нестане их навек да нико и не опази.
Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
21 Слава њихова не пролази ли с њима? Умиру, али не у мудрости.
Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.
