Књига о Јову 39
1 Знаш ли време кад се дивокозе козе? И јеси ли видео кад се кошуте легу?
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 Јеси ли избројао месеце, докле носе? Знаш ли време кад се легу?
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 Како се савијају, млад своју испуштају, и опраштају се болова?
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 Како јача млад њихова, расте по пољу и отишавши не враћа се к њима?
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 Ко је пустио дивљег магарца да је слободан, и ремене дивљем магарцу ко је разрешио?
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 Коме одредих пустињу за кућу и за стан слатину.
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 Он се смеје вреви градској, и не слуша вике настојникове.
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 Шта налази у горама, оно му је пића, и тражи сваку зелен.
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 Би ли ти једнорог хтео служити? Би ли ноћивао за јаслама твојим?
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 Можеш ли везати ужем једнорога да оре? Хоће ли влачити бразде за тобом?
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 Хоћеш ли се ослонити на њ што му је снага велика? И оставити на њему свој посао?
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 Хоћеш ли се поуздати у њ да ће ти свести летину и на гумно твоје сложити?
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 Јеси ли ти дао пауну лепа крила и перје чапљи или ноју?
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 Који снесе на земљи јајца своја, и остави их да их прах греје?
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 И не мисли да ће их нога разбити и звер пољска згазити;
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 Немилостив је птићима својим као да нису његови, и да му труд не буде узалуд не боји се.
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 Јер му Бог није дао мудрости нити му је уделио разума.
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 Кад се подигне у вис, смеје се коњу и коњику.
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 Јеси ли ти дао коњу јачину? Јеси ли ти окитио врат његов рзањем?
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 Хоћеш ли га поплашити као скакавца? Фркање ноздрва његових страшно је;
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 Копа земљу, весео је од силе, иде на сусрет оружју;
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 Смеје се страху и не плаши се нити узмиче испред мача;
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 Кад звекће над њим тул и сева копље и сулица;
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 Од немирноће и љутине копа земљу, и не може да стоји кад труба затруби.
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 Кад труба затруби, он вришти, из далека чује бој, вику војвода и поклич.
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 Еда ли по твом разуму лети јастреб? Шири крила своја на југ?
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 Еда ли се на твоју заповест диже у вис орао, и на висини вије гнездо?
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 На стени станује и бави се, на врх стене, на тврдом месту.
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 Одатле гледа хране, далеко му виде очи.
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 И птићи његови пију крв, и где су мртва телеса онде је он.
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
