Књига о Јову 39
1 Знаш ли време кад се дивокозе козе? И јеси ли видео кад се кошуте легу?
“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
2 Јеси ли избројао месеце, докле носе? Знаш ли време кад се легу?
Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
3 Како се савијају, млад своју испуштају, и опраштају се болова?
Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
4 Како јача млад њихова, расте по пољу и отишавши не враћа се к њима?
Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
5 Ко је пустио дивљег магарца да је слободан, и ремене дивљем магарцу ко је разрешио?
“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
6 Коме одредих пустињу за кућу и за стан слатину.
Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
7 Он се смеје вреви градској, и не слуша вике настојникове.
Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
8 Шта налази у горама, оно му је пића, и тражи сваку зелен.
Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
9 Би ли ти једнорог хтео служити? Би ли ноћивао за јаслама твојим?
“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
10 Можеш ли везати ужем једнорога да оре? Хоће ли влачити бразде за тобом?
Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
11 Хоћеш ли се ослонити на њ што му је снага велика? И оставити на њему свој посао?
Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
12 Хоћеш ли се поуздати у њ да ће ти свести летину и на гумно твоје сложити?
Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
13 Јеси ли ти дао пауну лепа крила и перје чапљи или ноју?
“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
14 Који снесе на земљи јајца своја, и остави их да их прах греје?
Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
15 И не мисли да ће их нога разбити и звер пољска згазити;
Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
16 Немилостив је птићима својим као да нису његови, и да му труд не буде узалуд не боји се.
Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
17 Јер му Бог није дао мудрости нити му је уделио разума.
Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
18 Кад се подигне у вис, смеје се коњу и коњику.
Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
19 Јеси ли ти дао коњу јачину? Јеси ли ти окитио врат његов рзањем?
“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
20 Хоћеш ли га поплашити као скакавца? Фркање ноздрва његових страшно је;
Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
21 Копа земљу, весео је од силе, иде на сусрет оружју;
Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
22 Смеје се страху и не плаши се нити узмиче испред мача;
Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
23 Кад звекће над њим тул и сева копље и сулица;
Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
24 Од немирноће и љутине копа земљу, и не може да стоји кад труба затруби.
Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
25 Кад труба затруби, он вришти, из далека чује бој, вику војвода и поклич.
Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
26 Еда ли по твом разуму лети јастреб? Шири крила своја на југ?
“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
27 Еда ли се на твоју заповест диже у вис орао, и на висини вије гнездо?
Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
28 На стени станује и бави се, на врх стене, на тврдом месту.
Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
29 Одатле гледа хране, далеко му виде очи.
Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
30 И птићи његови пију крв, и где су мртва телеса онде је он.
Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
