Књига о Јову 37
1 И од тога дрхће срце моје, и одскаче са свог места.
Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.
2 Слушајте добро громовни глас Његов и говор што излази из уста Његових.
Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!
3 Под сва небеса пушта га, и светлост своју до крајева земаљских.
Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.
4 За њом риче гром, грми гласом величанства свог, нити шта одгађа кад се чује глас Његов.
Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.
5 Дивно Бог грми гласом својим, чини ствари велике, да их не можемо разумети.
God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.
6 Говори снегу: Падни на земљу; и дажду ситном и дажду силном.
Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregen des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.
7 Запечаћава руку сваком човеку, да позна све посленике своје.
Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.
8 Тада звер улази у јаму, и остаје на својој ложи.
En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.
9 С југа долази олуја, и са севера зима.
Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.
10 Од дихања Божијег постаје лед, и широке воде стискају се.
Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.
11 И да се натапа земља, натерује облак, и расипа облак светлошћу својом.
Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.
12 И он се обрће и тамо и амо по вољи Његовој да чини све што му заповеди по васиљеној.
Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.
13 Чини да се нађе или за кар или за земљу или за доброчинство.
Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.
14 Чуј то, Јове, стани и гледај чудеса Божија.
Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.
15 Знаш ли како их Он уређује и како сија светлошћу из облака свог?
Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?
16 Знаш ли како висе облаци? Знаш ли чудеса Оног који је савршен у сваком знању?
Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?
17 Како ти се хаљине угреју кад умири земљу с југа?
Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?
18 Јеси ли ти с Њим разапињао небеса, која стоје тврдо као саливено огледало?
Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?
19 Научи нас шта ћемо Му рећи; не можемо од таме говорити по реду.
Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.
20 Хоће ли Му ко приповедити шта бих ја говорио? Ако ли би ко говорио, заиста, био бих прождрт.
Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.
21 Али сада не могу људи гледати у светлост кад сјаји на небу, пошто ветар прође и очисти га;
En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;
22 Са севера долази као злато; али је у Богу страшнија слава.
Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!
23 Свемогућ је, не можемо Га стигнути; велике је силе, али судом и великом правдом никога не мучи.
Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.
24 Зато Га се боје људи: Не може Га видети никакав мудрац.
Daarom vrezen Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.
