Књига о Јову 37
1 И од тога дрхће срце моје, и одскаче са свог места.
Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.
2 Слушајте добро громовни глас Његов и говор што излази из уста Његових.
Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.
3 Под сва небеса пушта га, и светлост своју до крајева земаљских.
Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.
4 За њом риче гром, грми гласом величанства свог, нити шта одгађа кад се чује глас Његов.
Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.
5 Дивно Бог грми гласом својим, чини ствари велике, да их не можемо разумети.
Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!
6 Говори снегу: Падни на земљу; и дажду ситном и дажду силном.
Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!
7 Запечаћава руку сваком човеку, да позна све посленике своје.
Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;
8 Тада звер улази у јаму, и остаје на својој ложи.
Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.
9 С југа долази олуја, и са севера зима.
Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;
10 Од дихања Божијег постаје лед, и широке воде стискају се.
Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;
11 И да се натапа земља, натерује облак, и расипа облак светлошћу својом.
Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.
12 И он се обрће и тамо и амо по вољи Његовој да чини све што му заповеди по васиљеној.
Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:
13 Чини да се нађе или за кар или за земљу или за доброчинство.
Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.
14 Чуј то, Јове, стани и гледај чудеса Божија.
Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!
15 Знаш ли како их Он уређује и како сија светлошћу из облака свог?
Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;
16 Знаш ли како висе облаци? Знаш ли чудеса Оног који је савршен у сваком знању?
Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?
17 Како ти се хаљине угреју кад умири земљу с југа?
Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:
18 Јеси ли ти с Њим разапињао небеса, која стоје тврдо као саливено огледало?
Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?
19 Научи нас шта ћемо Му рећи; не можемо од таме говорити по реду.
Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!
20 Хоће ли Му ко приповедити шта бих ја говорио? Ако ли би ко говорио, заиста, био бих прождрт.
Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?
21 Али сада не могу људи гледати у светлост кад сјаји на небу, пошто ветар прође и очисти га;
Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:
22 Са севера долази као злато; али је у Богу страшнија слава.
En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:
23 Свемогућ је, не можемо Га стигнути; велике је силе, али судом и великом правдом никога не мучи.
Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!
24 Зато Га се боје људи: Не може Га видети никакав мудрац.
Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!
