Књига о Јову 36
1 Још говори Елијуј и рече:
| ויסף אליהוא ויאמר׃ |
2 Потрпи ме мало, и показаћу ти, јер још има шта бих говорио за Бога.
| כתר לי זעיר ואחוך כי עוד לאלוה מלים׃ |
3 Почећу издалека беседу своју, и показаћу да је Творац мој праведан.
| אשא דעי למרחוק ולפעלי אתן צדק׃ |
4 Доиста, неће бити лажне речи моје, код тебе је који право мисли.
| כי אמנם לא שקר מלי תמים דעות עמך׃ |
5 Гле, Бог је силан, али никога не одбацује, силан је снагом срчаном.
| הן אל כביר ולא ימאס כביר כח לב׃ |
6 Не да живети безбожнику, а невољницима чини правду.
| לא יחיה רשע ומשפט עניים יתן׃ |
7 Не одвраћа од праведника очију својих, него још с царевима на престо посађује их на век, те се узвишују.
| לא יגרע מצדיק עיניו ואת מלכים לכסא וישיבם לנצח ויגבהו׃ |
8 Ако ли су оковани у пута и свезани ужима невољничким,
| ואם אסורים בזקים ילכדון בחבלי עני׃ |
9 Тада им напомиње дела њихова и безакоња њихова како су силна.
| ויגד להם פעלם ופשעיהם כי יתגברו׃ |
10 И отвара Му ухо да би се поправили, и говори им да се врате од безакоња.
| ויגל אזנם למוסר ויאמר כי ישבון מאון׃ |
11 Ако послушају и стану им служити, довршују дане своје у добру и године своје у радости.
| אם ישמעו ויעבדו יכלו ימיהם בטוב ושניהם בנעימים׃ |
12 Ако ли не послушају, гину од мача и умиру с безумља.
| ואם לא ישמעו בשלח יעברו ויגועו בבלי דעת׃ |
13 А који су лицемерног срца, навлаче гнев и не вичу кад их повеже;
| וחנפי לב ישימו אף לא ישועו כי אסרם׃ |
14 Умире у младости душа њихова и живот њихов међу курвама.
| תמת בנער נפשם וחיתם בקדשים׃ |
15 Избавља невољника из невоље његове и отвара му ухо у муци.
| יחלץ עני בעניו ויגל בלחץ אזנם׃ |
16 Тако би и тебе извео из тескобе на пространо место, где ништа не досађује, и мирни сто твој био би пун претилине.
| ואף הסיתך מפי צר רחב לא מוצק תחתיה ונחת שלחנך מלא דשן׃ |
17 Али си заслужио суд безбожнички; и суд и правда снађе те.
| ודין רשע מלאת דין ומשפט יתמכו׃ |
18 Доиста, гнев је на теби; гледај да те не одбаци у карању, те те велики откуп неће избавити.
| כי חמה פן יסיתך בספק ורב כפר אל יטך׃ |
19 Хоће ли гледати на твоје богатство? Неће ни на злато ни на какву силу блага твог.
| היערך שועך לא בצר וכל מאמצי כח׃ |
20 Не уздиши за ноћу у коју народи одлазе на своје место.
| אל תשאף הלילה לעלות עמים תחתם׃ |
21 Чувај се да не погледаш на таштину и волиш на њу него невољу.
| השמר אל תפן אל און כי על זה בחרת מעני׃ |
22 Гле, Бог је највиши својом силом, ко је учитељ као Он?
| הן אל ישגיב בכחו מי כמהו מורה׃ |
23 Ко Му је одредио пут Његов? Или ко ће Му рећи: Чиниш неправо?
| מי פקד עליו דרכו ומי אמר פעלת עולה׃ |
24 Опомињи се да величаш дела Његова, која гледају људи.
| זכר כי תשגיא פעלו אשר שררו אנשים׃ |
25 Сви људи виде их, сваки их гледа из далека.
| כל אדם חזו בו אנוש יביט מרחוק׃ |
26 Гле, Бог је велик, и не можемо Га познати, број година Његових не може се докучити.
| הן אל שגיא ולא נדע מספר שניו ולא חקר׃ |
27 Јер Он стеже капље водене, које лију дажд из облака Његових;
| כי יגרע נטפי מים יזקו מטר לאדו׃ |
28 Кад теку облаци, капљу на мноштво људско.
| אשר יזלו שחקים ירעפו עלי אדם רב׃ |
29 И ко би разумео простор облацима и грмљаву у шатору његовом?
| אף אם יבין מפרשי עב תשאות סכתו׃ |
30 Како простире над њим светлост своју, и дубине морске покрива?
| הן פרש עליו אורו ושרשי הים כסה׃ |
31 Тиме суди народима, даје хране изобила.
| כי בם ידין עמים יתן אכל למכביר׃ |
32 Рукама заклања светлост, и наређује кога да срете,
| על כפים כסה אור ויצו עליה במפגיע׃ |
33 Јављајући према њему добру вољу своју, и према стоци и према роду земаљском.
| יגיד עליו רעו מקנה אף על עולה׃ |
