Књига о Јову 35
1 Још говори Елијуј и рече:
Елиху йәнила җавап берип мундақ деди: —
2 Мислиш ли да си право рекао: Моја је правда већа од Божије?
«Сән мошу гепиңни, йәни «Һәққанийлиғим Тәңриниңкидин үстүндур» дегиниңни тоғра дәп қарамсән?
3 Јер си рекао: Шта ће ми помоћи, каква ће ми бити корист, да не грешим?
Шундақ болғанлиғи үчүн сән: «Һәққанийлиқниң маңа немә пайдиси болсун? Гуна қилмиғинимниң гуна қилғинимға қариғанда артуқчилиғи нәдә?» дәп соридиң.
4 Ја ћу одговорити теби и друговима твојим с тобом.
Өзүм сөзләр билән саңа [җавап берәй], Саңа һәм сән билән биллә болған үлпәтлириңгә җавап берәй;
5 Погледај небо, и види; погледај облаке, како су виши од тебе.
Асманларға қарап баққин; Пәләктики булутларға сәпсалғин; Улар сәндин жуқуридур.
6 Ако грешиш, шта ћеш Му учинити? Или ако се умноже безакоња твоја, шта ћеш Му наудити?
Әгәр гуна қилған болсаң, ундақта Тәңригә қайси зиянкәшликни қилалайттиң? Җинайәтлириң көпәйсиму, ундақта униңға қандақ зиянларни салалар едиң?
7 Ако си праведан, шта ћеш Му дати? Или шта ће примити из руке твоје?
Сән һәққаний болған тәғдирдиму, Униңға немә берәләйттиң? У сениң қолуңдин немиму алар-һә?
8 Човеку какав си може наудити твоја злоћа, и сину човечијем помоћи твоја правда.
Сениң әскиликлириң пәқәт сәндәк бир инсанғила, Һәққанийлиғиң болса пәқәт инсан балилириғила тәсир қилиду, халас.
9 Вапију од великог насиља којима се чини, и вичу на руку силних;
Адәмләр зулум көпийип кәткәнлигидин ялвуриду; Күчлүкләрниң бесими түпәйлидин улар налә-пәряд көтириду.
10 А ни један не говори: Где је Бог, Створитељ мој, који даје песму ноћу;
Бирақ һеч ким: «Кечиләрдә инсанларға нахша ата қилғучи яратқучум Тәңрини нәдин издишим керәк?» демәйду.
11 Који чини те смо разумнији од зверја земаљског, и мудрији од птица небеских.
Униң бизгә үгитидиғини йәр-зиминдики һайванларға үгитидиғинидин көп, Һәм асмандики учар-қанатларға үгитидиғинидин артуқ әмәсму?
12 Тамо вичу с охолости злих људи, али не бивају услишени.
Улар налә-пәряд көтириду, бирақ рәзил адәмләрниң һакавурлуғиниң тәсири түпәйлидин, Уни Худа иҗабәт қилмайду.
13 Јер Бог не слуша таштину, и Свемогући не гледа на њу.
Бәрһәқ, Тәңри қуруқ дуаға қулақ салмиған йәрдә, Һәммигә Қадир мошуларға әһмийәт бәрмигән йәрдә,
14 А камоли кад кажеш: Не видиш то. Пред Њим је суд; чекај Га.
Сән: «Мән Уни көрәлмәймән» десәң, [У қандақ қулақ салсун]? Дәвайиң техи Униң алдида туриду, Шуңа Уни күтүп турғин.
15 А сада чим те гнев походи, није ништа, нити је гледао на све што си учинио;
Бирақ У һазир [товва қилиш пурсити берип], Өз ғәзивини техи төкмигән әһвалда, Аюп өзиниң тәкәббурлуғини билмәмдиғанду?
16 Зато Јов на празно отвара уста своја, и безумно умножава речи.
Чүнки Аюп қуруқ гәп үчүн ағзини ачқан, У тутуруқсиз сөзләрни көпәйткән».
