Књига о Јову 32
1 Тада престаше она три човека одговарати Јову, јер се чињаше да је праведан.
Шуниң билән бу үч киши Аюпқа җавап бериштин тохтиди; чүнки улар Аюпниң қаришида өзини һәққаний дәп тонуйдиғанлиғини билди.
2 А Елијуј, син Варахилов од Вуза, рода Рамовог, разгневи се на Јова што се сам грађаше праведнији од Бога;
Андин Бузилиқ Рамниң аилисидин болған Барахәлниң оғли Елиху исимлиқ жигитниң ғәзиви қозғалди; униң ғәзиви Аюпқа қарита қозғалди, чүнки у Худани әмәс, бәлки өзини тоғра һесаплиған еди;
3 И на три пријатеља његова разгневи се што не нађоше одговора и опет осуђиваху Јова.
Униң ғәзиви Аюпниң үч достлириғиму қаритилди, чүнки улар Аюпқа рәддийә бәргидәк сөз тапалмай туруп, йәнила уни гунакар дәп бекиткән еди.
4 Јер Елијуј чекаше докле они говораху с Јовом, јер беху старији од њега.
Бирақ Елиху болса Аюпқа җавап беришни күткән еди, чүнки бу төртәйләнниң көргән күнлири өзидин көп еди.
5 Па кад виде Елијуј да нема одговора у устима она три човека, распали се гнев његов.
Елиху бу үч достниң ағзида һеч қандақ җавави йоқлуғини көргәндин кейин, униң ғәзиви қозғалди.
6 И проговори Елијуј син Варахилов од Вуза, и рече: Ја сам најмлађи, а ви сте старци, зато се бојах и не смех вам казати шта мислим.
Шуниң билән Бузилиқ Барахәлниң оғли Елиху еғиз ечип җававән мундақ деди: — «Мән болсам яш, силәр болсаңлар яшанғансиләр; Шундақ болғачқа мән тартинип, билгәнлиримни силәргә аян қилиштин қорқуп кәлдим.
7 Мишљах: нека говори старост, и многе године нека објаве мудрост.
Мән: «Йеши чоң болғанлар [авал] сөзлиши керәк; Жиллар көпәйсә, адәмгә даналиқни үгитиду», дәп қарайттим;
8 Али је дух у људима, и Дух Свемогућег уразумљује их.
Бирақ һәр бир инсанда роһ бар; Һәммигә Қадирниң нәпәси уни әқил-идраклиқ қилип йорутиду.
9 Велики нису свагда мудри, и старци не знају свагда шта је право.
Лекин чоңларниң дана болуши натайин; Қериларниң тоғра һөкүм чиқаралишиму натайин.
10 Зато велим: послушај ме да кажем и ја како мислим.
Шуңа мән: «Маңа қулақ селиңлар» дәймән, Мәнму өз билгинимни баян әйләй.
11 Ето, чекао сам да ви изговорите, слушао сам разлоге ваше докле извиђасте беседу.
Мана, силәр тоғра сөзләрни издәп жүргиниңларда, Мән сөзлириңларни күткәнмән; Силәрниң муназирәңларға қулақ салаттим;
12 Пазио сам, али гле, ни један од вас не сапре Јова, не одговори на његове речи.
Шундақ, силәргә чин көңлүмдин қулақ салдим; Бирақ силәрдин һеч қайсиңлар Аюпқа рәддийә бәрмидиңлар, Һеч қайсиңлар униң сөзлиригә җавап берәлмидиңларки,
13 Може бити да ћете рећи: Нађосмо мудрост, Бог ће га оборити, не човек.
Силәр: «Һәқиқәтән даналиқ таптуқ!» дейәлмәйсиләр; Инсан әмәс, бәлки Тәңри униңға рәддийә қилиду.
14 Није на ме управио беседе, ни ја му нећу одговарати вашим речима.
Униң җәңгә тизилған һуҗум сөзлири маңа қаритилған әмәс; Һәм мән болсам силәрниң гәплириңлар бойичә униңға җавап бәрмәймән
15 Смели су се, не одговарају више, нестало им је речи.
(Бу үчәйлән һәйрануһәс болуп, қайта җавап беришмиди; Һәммә сөз улардин учуп кәтти.
16 Чекао сам, али не говоре, стадоше, и више не одговарају.
Мән күтүп тураттим, чүнки улар гәп қилмиди, бәлки җим-җит өрә туруп қайта җавап бәрмиди);
17 Одговорићу и ја за се, казаћу и ја како мислим.
Әнди өзүмниң нөвитидә мән җавап берәй, Мәнму билгинимни көрситип берәй.
18 Јер сам пун речи, тесно је духу у мени.
Чүнки дәйдиған сөзлирим лиқ толди; Ичимдики Роһ маңа түрткә болди;
19 Гле, трбух је мој као вино без одушке, и распукао би се као нов мех.
Мана, қосиғим ечилмиған шарап тулумиға охшайду; Йеңи шарап тулумлири партлап кетидиғандәк партлайдиған болди.
20 Говорићу да одахнем, отворићу усне своје, и одговорићу.
Шуңа мән сөз қилип ичимни бошитай; Мән ләвлиримни ечип җавап берәй.
21 Нећу гледати ко је ко, и човеку ћу говорити без ласкања.
Мән һеч кимгә йүз-хатирә қилмаймән; Вә яки һеч адәмгә хушамәт қилмаймән.
22 Јер не умем ласкати; одмах би ме узео Творац мој.
Мән хушамәт қилишни үгәнмигәнмән; ундақ болидиған болса, Яратқучум чоқум тезла мени елип кетиду».
